Chaos

Toen Rachel en ik weer terug in Nederland waren, hadden we allebei nog 1 weekje vrij. In die week sprak ik mijn collega Jeroen nog even op Msn. Hij wist me te vertellen dat het vrij druk was op de helpdesk, en dat hij haast niet kon wachten op mijn terugkomst.

De zondag voordat ik ging werken, heb ik mezelf nog aangemeld bij de Paintball vereniging. Ik had al een flinke tijd niet meer gespeeld, en daarom leek het me wel weer eens leuk om dat te gaan doen. Daarna ben ik nog met Ramon even de stad in geweest, zoals we dat vrijwel elke zondag bijna wel doen. Ik had niet echt het idee dat ik tegen de komende werkweek opzag. Nee, ik had er zelfs wel weer zin in. Gezellig met mijn collega’s babbelen en zo. Jeroen zijn waarschuwing dat het druk was, liet ik even links liggen. Met zijn twee-en moeten we er toch wel uit kunnen komen.

Mijn collega’s feliciteerden me natuurlijk, en vonden vooral de openingsdans erg gaaf. Bijna alle collega’s hadden die gezien. Dit kwam omdat ik via Msn de youtube link aan Jeroen had gegeven. Dat nieuws ging dus als een lopend vuurtje door het bedrijf heen. Hoe dan ook, het werken kon weer beginnen. En waar collega Jeroen al voor vreesde kwam uit. Weer een drukke werkweek dus. September staat normaal gesproken niet echt bekend als drukke maand of zo. Maar dat was deze week helemaal niet te merken. Om half twee op de donderdag middag maakte we al de 110ste storing aan. Dat betekende toen al dat het de drukste week aller tijden was, terwijl we de rest van die middag, en de gehele vrijdag nog moesten werken. Kortom, het was gewoon pandemonium. Complete chaos heerste op de helpdesk. Het werd ook nog eens moeilijker gemaakt met de komst van de nieuwe release versie van het België pakket Windigi. Daarvoor moet ik dus in oktober een twee daagse cursus gaan geven in Antwerpen. Daarvoor voorbereiden lukte deze week dus in zijn geheel niet. En met het zien van de planning van volgende week, kan ik nu al voorspellen dat het dan ook niet gaat lukken. Zeker niet als de telefoon ook zo vaak gaat als deze week.

Toen ik maandag terug kwam van mijn werk, plofte ik dus op de bank neer. Ik was in een klap mijn ‘zin’ in deze werkweek kwijt. Die maandag was het maar liefs de achtste drukste dag aller tijden. Toen ik die avond op mijn bedje lag, moest ik toch even terug denken aan onze tijd op Kreta. Vanaf ons balkon kon je daar in de avond zo mooi naar de Grote Beer kijken. Vanuit mijn eigen bedje kan ik ook de Grote Beer bekijken hoor. Maar dan naar de Glow in de Dark versie. Ook mooi, maar toch iets minder mooi dan in het echt.

Mazzel