Het hele jaar was het de vraag of mijn zus op onze bruiloft kon komen. Ze was namelijk rond die datum uitgerekend, en zodoende moest ze begin dit jaar al afzien voor de rol van mede ceremonie meester.
De meningen over de haalbaarheid van haar komst, liepen behoorlijk uiteen. Volgens de ene was het vrijwel onmogelijk, en weer een ander vertelde dat ze zelf met weeën en al op de bruiloft zou kunnen verschijnen. Pas op de bruiloft dag zelf, kreeg ik haar uiteindelijke beslissing te horen. Terwijl ik op de komst van de fotograaf zat te wachten, kreeg ik te horen dat ze onderweg was vanuit het verre oosten (de achterhoek). Toen we dus in Hauwert door de haag van vrienden en familieleden liepen, stond ze daar met haar vriend dus keurig tussen. Gelukkig maar, want dat was natuurlijk erg gaaf. Maar als ze niet had kunnen komen, hadden Rachel en ik het natuurlijk ook begrepen.
Drie dagen na de bruiloft zijn we dus vertrokken voor onze huwelijksreis naar Kreta. We waren er van overtuigd dat de kleine dan wel ter wereld zou komen als we onder de brandende zon zouden zitten. We hadden onze mobiele telefoons natuurlijk meegenomen en na elke excursie keken we daar natuurlijk op of er al nieuws was. Maar de dagen passeerde zonder dat er echt wat te melden was. Toen we weer werden opgehaald van het vliegveld, kregen we te horen dat de weeën pas begonnen waren. We hadden ongeveer zeven uurtjes weer in ons eigen bed geslapen toen ik beneden een van onze mobiele telefoons hoorde. Het was mijn zus, en ik heb haar dus ook meteen terug gebeld. Ze wist ons te vertellen dat om een uur of vijf in de ochtend haar dochter Fleur was geboren. De kleine had dus niet alleen de bruiloft keurig afgewacht, maar ook op onze terugkomst van het warme eiland.
Aangezien wij die week nog vrij waren, konden we de kleine die middag meteen bezoeken. Met zijn vieren zijn we in de auto gestapt en naar het ziekenhuis in Deventer gereden. Met zijn vieren bedoel ik dat naast Rachel en ik, mijn moeder en Bram ook meegingen. Deventer is natuurlijk aardig ver weg, maar dat hadden we er natuurlijk graag voor over. Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen, konden we de kleine volop bewonderen. We hebben natuurlijk foto’s gemaakt, en met mijn zus over de bevalling gebabbeld.
We zijn uren lang in het ziekenhuis gebleven en zijn daarna nog even haar het ouderlijk huis van haar vriend geweest. We wilden zijn ouders natuurlijk ook met de komst van Fleur feliciteren. Bovendien konden we dan ook even kijken hoever ze met het bouwen van hun nieuwe huis zijn. Mijn zus en haar vriend Martin laten namelijk een nieuw huis bouwen naast dat van zijn ouders.
Na een drukke dag, gingen we weer richting het westen. We hadden nog niet gegeten en daarom hebben we nog even een Mac overvallen. Met het wegwerken van een big mac, begon ik te pas echt te beseffen dat ik de ere titel van Oom heb gekregen.
Mazzel
De meningen over de haalbaarheid van haar komst, liepen behoorlijk uiteen. Volgens de ene was het vrijwel onmogelijk, en weer een ander vertelde dat ze zelf met weeën en al op de bruiloft zou kunnen verschijnen. Pas op de bruiloft dag zelf, kreeg ik haar uiteindelijke beslissing te horen. Terwijl ik op de komst van de fotograaf zat te wachten, kreeg ik te horen dat ze onderweg was vanuit het verre oosten (de achterhoek). Toen we dus in Hauwert door de haag van vrienden en familieleden liepen, stond ze daar met haar vriend dus keurig tussen. Gelukkig maar, want dat was natuurlijk erg gaaf. Maar als ze niet had kunnen komen, hadden Rachel en ik het natuurlijk ook begrepen.
Drie dagen na de bruiloft zijn we dus vertrokken voor onze huwelijksreis naar Kreta. We waren er van overtuigd dat de kleine dan wel ter wereld zou komen als we onder de brandende zon zouden zitten. We hadden onze mobiele telefoons natuurlijk meegenomen en na elke excursie keken we daar natuurlijk op of er al nieuws was. Maar de dagen passeerde zonder dat er echt wat te melden was. Toen we weer werden opgehaald van het vliegveld, kregen we te horen dat de weeën pas begonnen waren. We hadden ongeveer zeven uurtjes weer in ons eigen bed geslapen toen ik beneden een van onze mobiele telefoons hoorde. Het was mijn zus, en ik heb haar dus ook meteen terug gebeld. Ze wist ons te vertellen dat om een uur of vijf in de ochtend haar dochter Fleur was geboren. De kleine had dus niet alleen de bruiloft keurig afgewacht, maar ook op onze terugkomst van het warme eiland.
Aangezien wij die week nog vrij waren, konden we de kleine die middag meteen bezoeken. Met zijn vieren zijn we in de auto gestapt en naar het ziekenhuis in Deventer gereden. Met zijn vieren bedoel ik dat naast Rachel en ik, mijn moeder en Bram ook meegingen. Deventer is natuurlijk aardig ver weg, maar dat hadden we er natuurlijk graag voor over. Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen, konden we de kleine volop bewonderen. We hebben natuurlijk foto’s gemaakt, en met mijn zus over de bevalling gebabbeld.
We zijn uren lang in het ziekenhuis gebleven en zijn daarna nog even haar het ouderlijk huis van haar vriend geweest. We wilden zijn ouders natuurlijk ook met de komst van Fleur feliciteren. Bovendien konden we dan ook even kijken hoever ze met het bouwen van hun nieuwe huis zijn. Mijn zus en haar vriend Martin laten namelijk een nieuw huis bouwen naast dat van zijn ouders.
Na een drukke dag, gingen we weer richting het westen. We hadden nog niet gegeten en daarom hebben we nog even een Mac overvallen. Met het wegwerken van een big mac, begon ik te pas echt te beseffen dat ik de ere titel van Oom heb gekregen.
Mazzel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten