Onze bruiloft

Dit verslag is gemaakt door Rachel.
Jeroen en ik maken van zowel de bruiloft, als de huwelijksreis een verslag voor op onze bruiloftsite. Ik neem de bruiloft onder de loep en Jeroen de huwelijksreis. Die zetten we ook op onze persoonlijke weblogs neer, omdat de bruiloftsite na ongeveer een jaar niet meer zal bestaan. Hieronder kun je dus het verslag lezen van:

28 augustus 2008

Het viel me erg mee in hoeverre ik nog geslapen had van 27 op 28 augustus. Het had wel even geduurd, maar rond 02.00 uur viel ik dan ook als een blok in slaap. ’s Nachts was ik er maar 1x uitgeweest om naar het toilet te gaan en een kwartier voordat de wekker zou gaan werd ik weer wakker. Ik heb heerlijk rustig ontbeten met mijn ouders en zusje. Vanaf 8.30 uur kwamen de visagist/ kapster Saskia, Jorien, Wieteke en de fotograaf Carla binnen. Saskia deed mijn haar en make-up, Wieteke maakte opnames, Jorien en mijn moeder hielpen me bij het aankleden en Carla maakte foto’s. De zenuwen waren wel meer aanwezig nu. Ik vroeg mij af hoe Jeroen eruit zou zien, of het weer zo mooi zou blijven, zodat we buiten konden trouwen en nog veel meer vragen schoten door me hoofd.

Op mijn eerste vraag kwam al vrij snel antwoord. Jeroen wachtte me op beneden aan de trap. Dat hadden we die ochtend, op het laatste moment, nog bedacht. Toen ik hem zag begon ik nog meer te stralen. Hij was echt een kanjer in dat pak (dat is hij altijd al hoor, maar nu was hij extra knap natuurlijk). Hij had het boeket voor me mee en ook dat zag er geweldig uit. Ondertussen werden er al heel wat foto’s van ons gemaakt en maakte Wieteke nog meer opnames.

Na wat broodjes gegeten te hebben, reed onze chauffeur Dirk ons in de prachtige chevrolet naar de stad. Daar hebben we bij de Oosterpoort, in het parkje bij de Emmalaan en bij het Park Schouwburg heel wat foto’s gemaakt. De zon scheen af en toe door de wolken heen, het was heerlijk droog en aangenaam weer. Het buiten trouwen zou dus ook doorgaan. We zijn natuurlijk heel benieuwd hoe deze foto’s geworden zijn. Maar daarvoor zullen we nog even geduld moeten hebben. We waren al klaar met foto’s maken, toen het nog te vroeg was om naar Hauwert te rijden. Dus hebben we bij het Park Schouwburg op het terras nog even wat gedronken. Ik had mijn boeket op de tafel gelegd en even later gebeurde er iets bijzonders. Er kwam een vlinder aangevlogen, die prachtig kleurde bij het boeket, ze ging erop zitten en bleef er ook een tijdje op, zodat de fotografen er ook foto’s van hebben kunnen maken. Carla noemde dat mensen zoiets ook wel als een teken zien van iemand die er niet meer is. Ik noemde dat ik dat ook dacht, namelijk als een teken van mijn oma (Oma Taanman) en ik legde uit waarom. Voor mijn gevoel vloog de vlinder weer weg, toen mijn oma wist, dat ik het begrepen had. Dit moment zal ik nooit meer vergeten.

Rond 14.00 uur reden we naar Hauwert, via de kromme Elleboog (bij de Keern), omdat een andere straat afgezet was. Jeroen vond dat erg leuk, omdat hij daar vroeger veel langs had gereden op zijn fiets tussen Hauwert en Hoorn. De chauffeur reed door Wognum en Nibbixwoud, zodat we niet te vroeg aan zouden komen.

Op het moment, dat we aan kwamen rijden bij Robacher’s Watermolen, stonden alle daggasten en meer bekenden al klaar. In een haagvorm stonden ze ons op te wachten en onder een luid applaus liepen wij door deze haag. Tussen al die mensen stond ook Suzanne, de zus van Jeroen, die er dus gelukkig toch bij kon zijn. Ondanks dat ze hoogzwanger was. Dat vonden we echt fantastisch. Ook dat zullen wij niet meer vergeten. De haag van mensen liep om ons heen door, totdat we uiteindelijk aankwamen op het Watermolen terras.
Nadat we even hadden opgefrist kwamen we onder de klanken van Katie Melua met Nine Million Bicycles, ons liedje, de trap aflopen. De ambtenaar van de burgerlijke stand, Ina Broekhuizen, hield een mooie en persoonlijke toespraak. Ze had goed onthouden, wat we haar tijdens het gesprek vertelt hadden. Dat kwam terug in zowel haar verhaal als de gedichten, welke er een extra romantisch tintje aan gaven. Voor het uitspreken van het Jawoord, waren we allebei best zenuwachtig. Maar natuurlijk ging dat helemaal goed. Jeroen gaf een klein kneepje in mijn hand op het moment dat Ina zei: ‘dan verklaar ik jullie nu tot man en vrouw.’ We waren zo blij, dat we elkaar meteen begonnen te zoenen, nog voordat Ina had gezegd dat het kon. Dus hebben we het gewoon nog een keer over gedaan. Moniek kwam de ringen brengen, dat deed ze heel mooi en rustig. Mijn ring ging niet heel eenvoudig om, maar dat had ik al wel verwacht, omdat het best warm was en het was me bij de juwelier ook niet altijd goed gelukt. Uiteindelijk ging hij gelukkig wel goed om. Vervolgens hebben we met onze handtekeningen en die van onze getuigen: Jorien, Astrid, Ramon en Mark onze woorden kracht bij gezet.

Na de huwelijksvoltrekking werden we gefeliciteerd en liepen de zenuwen rustig aan het lichaam uit. Het spannendste moment was voorbij, al zouden er nog wel veel bijzondere, leuke en fantastische momenten volgen. Allereerst het snijden van de taart. Op onze taart stonden twee muisjes van marsepein ons toe te lachen. We gaven elkaar ieder een stukje taart en daarna werd hij uitgedeeld aan alle daggasten. Hij was heerlijk!!! Natuurlijk hebben we een stuk mee naar huis gekregen waar we, traditiegetrouw, volgend jaar weer van zullen smullen. Tijdens het borreluurtje hebben we zelf nog enkele foto’s gemaakt op het Watermolenterras, saampjes, maar ook met familie, vrienden en natuurlijk de groepsfoto.
Ook speelden de kinderen, tijdens dit uurtje, met hun kado’s uit de tasjes, die we voor ze hadden aangeschaft. Ze waren er erg blij mee en lieten ons dat ook weten. Het was mooi om te zien hoe ze ervan genoten.

Mijn vader opende als ceremoniemeester het diner met een mooi gedichtje, daarna wenste wij iedereen smakelijk eten toe. Het menu was door onze drukker (Rob) op dezelfde kaarten gedrukt met dezelfde illustraties (van Larrisa) als op onze trouwkaart. Het eten was heerlijk en we genoten er met volle teugen van. Als toetje kregen we een verrassing IJsdessert met prachtig sterretjes vuurwerk. Tijdens het eten hebben we gezellig zitten kletsen en ik beleefde de dag tot op dat moment al steeds opnieuw.

Na het eten, liep ik naar het toilet en zag ik dat de eerste avondgasten al gearriveerd waren. Dus riep ik Jeroen erbij en werden we weer gefeliciteerd. Op dat moment begonnen de zenuwen weer wat op te lopen, want wij zouden openen met onze openingsdans. We hadden iedereen (die erom gevraagd had) wijsgemaakt, dat we gewoon zouden schuifelen, maar dat was natuurlijk niet waar. We hadden onze eigen mix gemaakt van langzame en snellere muziek en zelfs wat danspasjes bedacht (samen met mijn zusje Dorine). Daarop hadden we de weken voor onze bruiloft flink geoefend, al hadden we ook wat stukjes aan improvisatie overgelaten. Dus daar waren we best zenuwachtig voor. Maar vanaf het moment dat Jeroen mij ‘wegduwde’ vlogen die weer weg en knalden we onze dans eruit. De reacties uit ons publiek waren echt geweldig. Eerst applaudisseerden ze al toen wij schuifelden op.. jawel weer Katie Melua met Nine Million Bicycles. Toen Jeroen mij wegduwde en luchtgitaar ging spelen werd er weer flink geapplaudisseerd, gelachen en enthousiast geroepen!!

Ook was er natuurlijk, als verrassing voor ons, het één en ander voorbereid. Dorine liet ons een prachtige dans zien, op: De meeste dromen zijn bedrog, van Marco Borsato. De energie knalde eruit. We vonden het echt super mooi!!
De familie Rol, inclusief Ukkepuk, voerden een revue op. Zelfgemaakte rijmen afgewisseld met stukjes van liedjes. Zo hoorde ik voor het eerst dat Jeroen vroeger bang was om in het diepe te zwemmen en werden ook de verschillende honden opgenoemd, waar Jeroen zo gek op is (geweest). En we hoorde dat Klaas-Jan de jongste en knapste van het stel is. Ja, we hebben erg gelachen om wat zij ons vertelden. Het was een prachtige revue.

Tijdens de avond viel het ons opeens op dat Expreszo even niet meer op de dansvloer te vinden was. Ze waren zelfs niet meer beneden. Later werd duidelijk hoe dat kwam. Op de klanken van Star Trek Voyager kwamen ze binnenlopen. Anne en Vincent speelden ons in de verre toekomst op weg naar onze ster JeRaMuis. Ondertussen blikten ze terug op ons leven tot aan dat moment; de eerste ontmoeting, de eerste keer het rooie emmertje, de komst van de drieling en……. ‘de eisprong’ Deze heeft Jeroen zelf ook nog even samen met Anne gedaan.
Ik zelf zat vastgebonden. Ze kennen me goed. Anders had ik zeker weten meegedaan, maar ik heb nu ook enorm genoten en we hebben helemaal in een deuk gelegen. Helemaal, toen Anne het verhaal aanhaalde over Jeroen, die naar Brunssum zwemt. Hij zei: ‘Was ik nog vijf kilometer bij Brunssum vandaan, verhuisd hij naar New York!!!’ Ze sloten af met het speciale Jeroen en Rachel lied op de melodie van ‘Daar bij de waterkant.’ Dat werd nu: Daar in het ruimteschip.

Mijn ouders verrasten ons met verschillende musical liedjes, met daarop natuurlijk hun eigen teksten. Mijn vader zong in: “Als ik toch eens rijk was….” dat hij ons geen huis in Risdam kon geven, maar Jeroen wel zijn dochter schonk. Mijn ex-vriendjes kwamen werden (gelukkig maar kort) even aangestipt. Expreszo reageerde enthousiast toen Juan genoemd werd. Ze sloten dit prachtige lied (op verschillende musical melodieën) af met: Zeg Rachel Muis, jouw droom reikt ver: Dat ’t theater lokt is zonneklaar. Maar voor ons ben jij al lang een ster. Al meer dan acht en twintig jaar….! Ik heb het alweer een paar keer gezien op dvd en krijg elke keer weer de tranen in mijn ogen, echt prachtig!!!

Zelf had ik ook nog een verrassing voor Jeroen. Ik had tijdens zangles en later samen met Simon en Marja (mijn oom en tante) een liedje ingestudeerd voor Jeroen. Namelijk Thank You Stars van Katie Melua (we vinden haar een hele goede zangeres). Dit liedje had ik uitgekozen omdat de sterren net zo vast aan de hemel staan, als onze liefde. Ik merkte wel dat ik zenuwachtig was, tijdens het zingen en naar mijn idee zong ik ‘m iets te hoog, maar op de dvd is dat gelukkig niet echt te horen. Na dit liedje startte de DJ het liedje: ‘Ik wou dat ik jou was’ van Veldhuis en Kemper. Aangezien dat ons Texel liedje is (onze eerste vakantie samen) begonnen we dat spontaan te playbacken. Tegen de tijd dat de eerste mensen weggingen, hebben we iedereen bedankt. We hebben pluimen uitgereikt aan onze getuigen: Astrid, Jorien, Mark en Ramon en een pennenset met cadeaubon voor een ouderboekje aan onze ouders: Lammy, Koos, Ria, Bram, Hugo en Anne.

Rond 01.00 uur gingen we weer naar huis. We hebben twee auto’s volgestouwd met alle cadeaus. Thuis aangekomen heeft Jeroen mij over de drempel ‘getild’. Daar wachtte ons nog een verrassing. Onze trap stond vol met onze en andere knuffelbeesten. Zij hadden spandoekjes vast met teksten over liefde en het huwelijk. Op ons bed stonden nog twee grote knuffels en op een fleecedekentje lagen rozenblaadjes in een hartje. Het was prachtig. Nadat we alle teksten hadden gelezen doken we ons bedje in en vielen als blok en met een heel goed gevoel in slaap. Dit was echt de dag en nacht, zoals we wilden, dat het zou gaan. Het was echt super mooi, romantisch en fantastisch !!! We zullen dit nooit vergeten en nog lang nagenieten!!