De rode streep

Ik had het natuurlijk kunnen weten toen Rachel en ik op onze bruiloftsfeest klaar gingen zitten om naar de revue van mijn familie te gaan luisteren. Het verhaal over de rode streep kon daar natuurlijk niet ontbreken. Mijn zus kon dat, als lerares, natuurlijk perfect verwoorden. De toen nog hoogzwangere dame vertelde met een duidelijke stem, dat in het prille begin van mijn zwem carrière ik bepaalt niet gek was op water..Nou ja, het probleem lag niet zo zeer bij het water, maar meer met de diepte daarvan. Vroeger werd met een rode streep aangegeven waar het diepe begon, zodat ik dus die streep niet voorbij durfde.

Rachel wist dit trouwens helemaal niet, en was daarom enorm verbaasd. Haar Jeroentje is namelijk gek op zwemmen, en de gedachte dat dit ooit anders was, kon ze zich even niet voorstellen. Ik heb het haar eigenlijk nooit verteld, omdat ik me niet veel kan herinneren van die begin periode. De herinneringen die ik aan het zwembad met de rode streep heb, zijn altijd positief geweest. Het was echt zo’n ouderwets gebouw waarbij de kleedhokjes nog langs het bad stonden. Naast een klein binnenbad (van slechts 15 meter), was er ook een 25 meter lang buitenbad. In het begin van de zomer zaten mijn zus en ik dan flink te bibberen als we daar voor het eerst weer in moesten lessen. Mijn passie voor het onderwater zwemmen heb ik in dit bad opgedaan. Ik kan me herinneren dat ik voor de gein een keer wilde testen hoever ik onderwater kon zwemmen. Vol verbazing kwam ik bij de overkant weer boven. Ik rende meteen terug om te kijken of het geen toeval was geweest, maar dit was niet het geval. Weer stak ik het bad zonder problemen over. Toen heb ik mijn vader erbij gehaald, en heb het aan hem laten zien. Sinds die ervaring heb ik de ‘tik’ (je kan het een afwijking noemen) om alle zwembaden waar ik in zwem, dat ik die minimaal een keertje onder water moet zwemmen.

Maar aan alles komt natuurlijk een eind. Het oude bad bleek zo lek als een mandje te zijn, zodat de gemeente Wervershoof besloot om het in 1986 te laten slopen. Nog geen anderhalf jaar later stond er weer een nieuw bad, waar overigens Moniek en Tim hun diploma’s in hebben behaald. Maar als ik terug denk aan hoe ik mijn diploma’s heb gehaald, denk ik toch vaak aan het oude bad. Ik kan me zelfs de laatste keer dat ik erin gezwommen heb, nog herinneren. Na de les liepen we richting de uitgang van het pand. Ik wist dat het de allerlaatste keer was, en keek tijdens het lopen elke keer tussen de openstaande kleedhokjes naar mijn oude betonnen vriend. En je raad waarschijnlijk wel wat ik als allerlaatste zag…. Inderdaad.. dat was de ondertussen bekende rode streep.

Mazzel