De aankomst

Afgelopen maandag zwom ik de allerlaatste baantjes voor mijn aankomst in virtueel Brunssum. In totaal zijn dat er 10312 geweest. Deze laatste zwemavond heb ik het overigens niet rustig aan gedaan. Ik had het zo uitgerekend dat de allerlaatste afstand van de tocht een 1000 meter zou zijn. Dit in de hoop om op het allerlaatste moment alsnog het record van Mark af te kunnen pakken. Het pakte helaas niet zo uit. Mijn vorm is nog steeds ver te zoeken. Met moeite kon ik nog net onder de 18 minuten grens blijven. De laatste paar baantjes heb ik daarom nog voluit moeten zwemmen ook.

Ondanks dat, tikte ik met een glimlach bij de kant aan. Niemand in het zwembad besefte dat de tocht der tochten nu tot een einde was gekomen. Ik bleef ongeveer een minuut aan de kant staan om het goed in me door te laten dringen dat ik het gehaald had. Ik besefte me ook dat het precies de plek was waar ik twee jaar geleden aan de tocht was begonnen. Ik herinnerde me dat ik destijds bang was dat met de afwezigheid van Mark, het zwemmen waarschijnlijk in de vergetelheid zou raken. Dat ik dus niet de discipline zou kunnen opwekken om in mijn eentje door te gaan. De door mezelf bedachte thema avonden en het Brunssum einddoel had dus weldegelijk zijn vruchten afgeworpen. Zo zag het er in het begin dus niet naar uit. Destijds was mijn vorm er nog veel slechter aan toe dan het dipje waar ik nu in zit. Maar langzamerhand ben ik daar helemaal uit gekropen. Toen de dip voorbij was, kwamen langzamerhand de bij behorende persoonlijke records. De stap daarna was dat ik natuurlijk er ook een paar pakte die oorspronkelijk in handen van Mark zelf lagen. De belangrijkste heeft hij nog wel. Dit houdt in ieder geval in dat ik nog een doel voor ogen heb.

De thema avonden blijven overigens ook. Al ga ik met de sprint avond nu ook langzaamaan het borstcrawlen invoeren. Bovendien ga ik twee nieuwe schoolslag afstanden uitproberen. Namelijk de 1500 en de 2500 meter…. De vreselijke 3000 meter zal het veld daarom wel moeten ruimen.

Toen ik maandag thuis kwam, werd ik opgewacht door een trotse Rachel die me meteen feliciteerde. Ze had helemaal specifiek voor mij een diploma gemaakt waarop het start en eind adres van deze tocht opstond. Je kan je voorstellen dat ik die goed bewaar en zo nu en dan even naar kijk.

Mazzel