Zes minuten en negen secondes… Zolang deed de kersverse wereldkampioen allround schaatsen over de 5000 meter. Nou ja, kersvers... Sven heeft die titel natuurlijk al twee jaar, maar zijn derde titel is dus wel hageltje nieuw.
Johann Olov Koss, de Olympische held van 1994, moest in een interview toegeven dat Sven waarschijnlijk veel meer talent heeft, dan dat hij destijds zelf had. Al was ik destijds erg onder de indruk, dat hij op originele schaatsen de tien kilometer in 13:30 aflag. Johann vond vooral Sven’s 5000 meter van afgelopen weekend erg indrukwekkend. Nou dat vond ik zelf eigenlijk ook wel. Zeker nadat ik afgelopen woensdag deze afstand zelf op het ijs heb afgelegd .
Ja, het was namelijk weer zo ver.. De traditie om elk jaar een middag te gaan schaatsen, stond weer op het menu. Aangezien Rachel ziek was, moest ik de ijsbaan in mijn eentje bedwingen. Ik moet zeggen dat dit in je eentje een stuk zwaarder is dan dat je samen het 400 meter lange monster moet verslaan. Als kind zijnde kreeg ik altijd al blaren van schaatsen, en dat was de laatste paar jaar haast niet anders. Maar dit keer was het wel heel erg. Tijdens de 12 en een halve ronde tellende afstand, kon ik al merken dat het zeer begon te doen. Maar het viel toen nog wel mee, zodat ik de middag toch ‘redelijk’ heb doorgebracht.
Toen ik eenmaal thuis kwam, kon ik de werkelijke schade pas bekijken. Het formaat van de blaar was zodanig, dat ik me niet kan herinneren dat het ooit erger is geweest. Aangezien hij op een goede plaats zat en ik er dus geen last van had, besloot ik om er maar af te blijven. Maar na een halve week begon hij behoorlijk op te zwellen, zodat ik toch gedwongen werd om de naald er in te zetten. Ik ben al geen held in dat soort dingen, maar dit viel achteraf allemaal wel mee. Hopelijk is het ‘blaar’ probleem volgende maand helemaal voorbij. Dit omdat Rachel al heeft aangegeven zelf het 400 meter lange gevaarte te willen bedwingen.
Mazzel
Johann Olov Koss, de Olympische held van 1994, moest in een interview toegeven dat Sven waarschijnlijk veel meer talent heeft, dan dat hij destijds zelf had. Al was ik destijds erg onder de indruk, dat hij op originele schaatsen de tien kilometer in 13:30 aflag. Johann vond vooral Sven’s 5000 meter van afgelopen weekend erg indrukwekkend. Nou dat vond ik zelf eigenlijk ook wel. Zeker nadat ik afgelopen woensdag deze afstand zelf op het ijs heb afgelegd .
Ja, het was namelijk weer zo ver.. De traditie om elk jaar een middag te gaan schaatsen, stond weer op het menu. Aangezien Rachel ziek was, moest ik de ijsbaan in mijn eentje bedwingen. Ik moet zeggen dat dit in je eentje een stuk zwaarder is dan dat je samen het 400 meter lange monster moet verslaan. Als kind zijnde kreeg ik altijd al blaren van schaatsen, en dat was de laatste paar jaar haast niet anders. Maar dit keer was het wel heel erg. Tijdens de 12 en een halve ronde tellende afstand, kon ik al merken dat het zeer begon te doen. Maar het viel toen nog wel mee, zodat ik de middag toch ‘redelijk’ heb doorgebracht.
Toen ik eenmaal thuis kwam, kon ik de werkelijke schade pas bekijken. Het formaat van de blaar was zodanig, dat ik me niet kan herinneren dat het ooit erger is geweest. Aangezien hij op een goede plaats zat en ik er dus geen last van had, besloot ik om er maar af te blijven. Maar na een halve week begon hij behoorlijk op te zwellen, zodat ik toch gedwongen werd om de naald er in te zetten. Ik ben al geen held in dat soort dingen, maar dit viel achteraf allemaal wel mee. Hopelijk is het ‘blaar’ probleem volgende maand helemaal voorbij. Dit omdat Rachel al heeft aangegeven zelf het 400 meter lange gevaarte te willen bedwingen.
Mazzel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten