Retro

Retro……..Het schijnt vandaag de dag helemaal in te zijn. Zo erg zelfs dat ze een serie zoals Zeg eens AAA weer in een nieuw jasje hebben gestoken. Retro zie je ook nog eens overal in terug. Het begon hoofdzakelijk met het uitzenden van oude tv series en het spelen van computer games uit de jaren 80, maar daar is het dus niet bij gebleven.

Gelukkig maar. Want ik ben af en toe wel even toe aan een dosis jeugdsentiment en nostalgie. Zoals ik in een eerdere weblog al eens verteld heb, ben ik gek op oude tekenfilm series uit de jaren 80. Vooral de Tovenaar van Oz scoort nog steeds hoge cijfers bij mij. Zo nu en dan, heb ik weer een periode dat ik daar gewoon aan toe ben, en dan haal ik een aflevering te voorschijn. Meestal ken ik de aflevering letterlijk uit mijn hoofd, maar dat maakt het ‘Retro’ gevoel er niet minder om. Rachel en Ramon kunnen trouwens aan mij merken wanneer ik in zo’n bui ben. Ik neurie dan natuurlijk de melodietjes wel eens, zodat het volop duidelijk is wat ik in de avonduurtjes gedaan heb.

Dat ik bij lange na niet de enige ben die gek is op oude tekenfilm series bewijst hyves wel voor me. Van bijna elke serie van weleer is wel een hyve te vinden. Zo ook van de tovenaar van oz, waar ik natuurlijk meteen lid van ben geworden. De oprichter van de hyve is waarschijnlijk de enigste persoon op aarde die een nog grotere fan is dan ik. Hij heeft zelfs geprobeerd om de serie op DVD uit te gaan brengen. Hij heeft namelijk de producer van de Nederlandse versie benaderd met de vraag of hier een mogelijkheid voor gecreëerd kon worden. Die producer antwoordde dat de originele opnames van de Nederlandse versie zoek zijn. Erg slordig zou je kunnen zeggen, maar het zelfde is de Nasa ook overkomen met de vele opnames van de Apollo missie. Kortom, je hebt natuurlijk altijd baas boven baas. Conclusie is wel dat het er niet naar uit ziet dat er ooit een officiële DVD release zal komen. De fans moeten het dan maar doen met het beeldmateriaal die de fans destijds zelf hebben opgenomen. En je zult verbaast zijn hoeveel dat daadwerkelijk is. Bijna alle afleveringen zijn illegaal wel op dvd te verkrijgen. Er is zelfs een fan zo gek geweest om al die afleveringen op Youtube neer te zetten, zodat ik niet eens de dvd speler hoeft aan te zetten. Ik zou zeggen, mocht je je een keer vervelen, type dan in Youtube eens ‘tovenaar van oz’ in. Dan ben je de komende uren zeker zoet.

Mazzel

Der klopt geen hol van die Mol

Dit jaar was het zover. Rachel en ik keken er al maanden van te voren naar uit. Dit keer kon het niet meer fout gaan. Dit seizoen zouden wij DE MOL aanwijzen in het AVRO programma ‘Wie is de Mol?’. Maar helaas pakte dat een beetje anders uit.

Ik had na het vorige seizoen grootse plannen om de Mol van 2009 te gaan ontmaskeren. Ik zou een Mol ontmaskerings programma maken, die dat varkentje wel even zou wassen. Dit programma kwam lang niet op tijd af, zodat ik noodgedwongen de Mol data dan maar in een word document moest ingeven. Dit bleek moeilijker te zijn dan dat ik gedacht had. Zodoende ben ik na een aantal afleveringen daarmee maar gestopt. Ondanks deze tegenslagen, zaten Rachel en ik goed in het spel. De mogelijkheden qua Mol kandidaten werd in het begin al vrij snel uitgedund. Ons oog viel daardoor dus al snel op Anniek. Het werd ons duidelijk, dat dit de Mol wel moest zijn. Het aantal ‘Molstreken’ van haar stak er met kop en schouders boven de rest van het veld uit. Dit alles in combinatie met het feit dat zij in de finale terecht kwam, zorgde ervoor dat wij in de laatste aflevering er heilig van overtuigd waren dat zij de Mol wel moest zijn.

Maar ja…. (zucht)……. Het was dus niet Anniek, maar Jon die de Mol bleek te zijn. Een ‘gewone’ kandidaat die eigenlijk helemaal niet opviel in dit gehele seizoen. Hij had veel minder Mol streken uitgevreten dan Anniek. Rachel en ik gingen helemaal gedesillusioneerd naar bed toe. We hadden de laatste aflevering helemaal opgenomen en nog laat in de avond(na thuiskomst van een verjaardag) bekeken. Dit omdat we niet via via wilde horen dat Anniek de Mol was.

Al napratend in bed kwamen Rachel en ik tot de conclusie dat het gewoon onmogelijk is om de Mol te ontmaskeren. Je moet dan maar gewoon gokken, zoals mijn collega Jeroen gedaan had. Hij had vanaf dag 1 gezegd dat die Jon de Mol was. De dag voor de laatste aflevering hebben we er een broodje frikandel met mayo op gewed, die hij natuurlijk met een enorme grijns op zijn gezicht naar binnen heeft gewerkt.

Mazzel

Een bengel bij de engel

Jaren geleden zat ik eens op de PKN site van Hoorn rond te neuzen. Normaal gesproken zou ik als ongelovig figuur natuurlijk niet snel naar zo’n religieuze site gaan, maar van Rachel had ik begrepen dat haar moeder mede oprichter van de Engel van Hoorn zou zijn. Dat zou een nieuwe organisatie worden die als doel had mensen met elkaar in contact te brengen. Ik kwam natuurlijk al snel met het vooroordeel aanzetten dat het een nieuwe manier van zieltjes winnen zou zijn. Rachel was het daar niet mee eens. Maar aangezien er op de PKN site zinnen stonden als : ‘op grond hiervan worden in Zwaag en Hoorn allerlei missionaire plannen ontwikkeld’ en ‘ Zo treden we als kerk naar buiten om in woord en daad te getuigen’, kon ik persoonlijk niets anders concluderen.

Het gesprek met Rachel over dit onderwerp was maar kort, en we hebben er daarna ook nooit meer aandacht aan besteed. Totdat ik een paar weken geleden een emailtje van mijn schoonmoeder kreeg. Er zou op 15 maart weer een Engel van Hoorn bijeenkomst zijn en die zou over het onderwerp ‘toeval of plan’ gaan. Ze hadden al een spreekster die niet in toeval geloofd en er vanuit gaat dat er een plan achter alles moest zijn, maar ze waren nog op zoek naar iemand die toeval toevallig wel zag zitten (zeg maar). Aangezien ze mijn weblogs nog wel eens leest, zag ze mij wel een pleidooi houden waarin ik de advocaat van het toeval zou spelen. Ik heb het mailtje diverse keren moeten nalezen voordat ik het pas echt geloofde wat er stond. Ook Rachel was natuurlijk erg verbaast.

Die avond lag ik in bed te piekeren wat ik moest doen. Ik ben namelijk helemaal geen persoon die makkelijk voor een publiek gaat staan, en ik herinnerde me nog heel erg goed hoe zenuwachtig ik was toen Rachel en ik onze openingsdans gingen doen. Maar als ik het niet zou doen, zou ik de kans missen om te zien dat mijn ‘zieltjes winnen vooroordeel ‘ onterecht was. Ze wilde laten zien dat het vooroordeel niet klopt en dat ze ook naar andere opvattingen wilde luisteren, en dan zou ik geen gehoor geven……

De avond erna kroop ik achter de computer en begon gewoon te typen. Net zoals ik dat altijd bij een gewone weblog doe. Ik had in de autorit van mijn werk naar huis wel al bedacht welke onderwerpen ik wilde behandelen, maar het verhaal en de puntjes op de i kwamen pas toen ik achter het toetsenbord kroop. In een avond tijd had ik vier pagina’s vol getypt met een verhaal en heb die aan Rachel laten lezen. Die was net zo verbaast als ik (dat ik dus besloten had om het wel te gaan doen). De zelfde avond nog heb ik mijn schoonmoeder terug gemaild en verteld dat ik het ‘spreek’ aanbod aannam.

Afgelopen zondag was het dus zover. Ik was als tweede spreker aan de beurt (van de drie). De mevrouw waar ik het al eerder over had, zou de middag dus beginnen. Ze had geen blaadje bij zich. Dat had ze me namelijk al verteld toen we even snel kennis met elkaar maakte. De vrouw vertelde een enorm persoonlijk verhaal waarin naar voren kwam dat ze een dochter die 13 jaar was heeft verloren aan kanker…. Het verhaal was zo indrukwekkend, dat ik er bijna van overtuigd ben dat iedereen in die zaal wel een brok in zijn keel kreeg. Daarna mocht ik dus naar voren komen, en de lat leek door dat verhaal wel 10 keer hoger te liggen. Maar ik heb het natuurlijk wel gedaan. De automatische piloot ging gewoon aan, en ik heb het verhaal volgens mij keurig verteld. Misschien ben ik iets te haastig geweest, maar dat moeten de luisteraars mij maar niet kwalijk nemen. Ik ben natuurlijk geen expert op dat gebied. Toen de middag was afgelopen, en ik opzoek ging naar mijn jas, kwam er een meneer naar me toelopen die nog wat vragen over mijn verhaal had. Die heb ik zo goed mogelijk proberen te beantwoorden. Nadat alle sprekers aan beurt waren geweest, konden er ook vragen worden gesteld, maar dat had deze meneer dus niet gedaan. Hij wou het persoonlijker aanpakken. Later kwam ik via mijn schoonmoeder erachter dat het de oud burgemeester van Hoorn was waar ik mee heb zitten na babbelen. Aangezien ons gesprek onderbroken werd en hij nog lang niet klaar was met vragen stellen, heeft hij aan mijn schoonmoeder gevraagd of zij mijn email adres had. Dus op een mailtje van hem zit ik nu te wachten. Ik wist helemaal niet dat dit de oud burgemeester was. Toen ik gister terug kwam uit zwemmen vroeg Rachel of ze mijn handtekening mocht hebben. Ze liet het emailtje van mijn schoonmoeder zien waarin de vraag van de oud burgemeester stond. Ik ben natuurlijk vreselijk benieuwd wat hij nog te vragen heeft.

Voor diegene die mijn speech van afgelopen zondag willen lezen, raad ik aan om mij even op mijn hetnet adres te mailen. Dan stuur ik het word documentje even op.
Mazzel

Valkyrie

Ramon belde afgelopen zaterdag dat hij het zondag niet ging redden voor onze wekelijkse wandeling. Hij stelde voor om dan maar zaterdag avond een rondje door de stad te gaan wandelen. Het was Rachel die met een nog beter idee kwam aanzetten. Waarom zouden we niet met zijn drieën naar de bios gaan? Zo eens in de paar maanden doen we dat, en zitten daarna altijd nog even met zijn drieën na te kletsen.

Er was eigenlijk maar 1 interessante film waar we heen konden gaan. De keuze viel daarom al snel op Valkyrie waar Tom Cruise de hoofdrol in speelt. Deze film gaat over de mislukte moordaanslag op Adolf Hitler in 1944 door kolonel Claus von Stauffenberg. Ondanks dat ik erg geïnteresseerd ben in de tweede wereld oorlog, wist ik van deze moordaanslag eigenlijk niet zo heel erg veel. Behalve dan dat die mislukt was. Er kwam veel meer bij kijken dan dat ik aanvankelijk dacht. Ik was in de veronderstelling dat alleen de kolonel achter de moordaanslag zat, maar er zaten veel meer mensen in het complot. Het Duitse verzet tegen de Nazi’s concentreerde zich aanvankelijk alleen op de moordaanslag op Hitler. Maar het was von Stauffenberg die inzag dat dit niet voldoende zou zijn. Hij bedacht een plan om de macht te grijpen nadat Hilter was vermoord. Dit deed hij door het te laten lijken alsof de SS achter de moord zat. Als de SS en de Duitse regering dan uitgeschakeld waren, kon het verzet de touwtjes in handen nemen. De concentratiekampen sluiten en vrede maken met de oprukkende geallieerde legers. Het plan leek nog te gaan werken ook op een klein detail na. De bom was niet krachtig genoeg om Hitler te doden. Toen duidelijk werd dat hij nog leefde, spatte het op zich goeie plan als een zeepbel uiteen.

Na de film was het nog maar de vraag of we de trein naar Hoorn weer konden pakken. We wisten namelijk niet hoe laat de laatste trein zou vertrekken. Gelukkig vertrok er nog eentje om 1 uur, zodat we niet een taxi hoefde te bestellen. Eenmaal in Hoorn aangekomen hebben we nog even wat gedronken in café Bruintje. Daar waren we al een tijd niet geweest, en dat was te merken ook. Normaal gesproken was het er altijd vreselijk druk. Maar dat is vandaag de dag blijkbaar wel anders. Dat kon ons trouwens niet zoveel schelen. Zodoende was er genoeg plek om te gaan zitten en rustig na te kletsen.

Mazzel

Link naar Valkyrie movie trailer : http://www.youtube.com/watch?v=BSy96KB7Dh4

Air Crash Investigation

Rachel en ik hebben de afspraak dat we een maand voordat we zelf gaan vliegen, dat we dan niet meer naar ‘Air Crash investigation’ mogen kijken. Maar zelfs dan is het moeilijk. Dit omdat het een erg gaaf programma is om te volgen.

Ik ben natuurlijk gruwelijk benieuwd of de crash van afgelopen week op Schiphol ook ooit in het programma zal worden behandeld. Ik reed ten tijde van de ramp op de A1 richting Amsterdam. Ik had daarvoor net een makkelijke klus in Laren (Noord Holland) geklaard, en reed met een tevreden gevoel weer terug naar Purmerend. Het begon op een gegeven ogenblik op te vallen dat er wel erg veel ziekenauto’s met loeiende sirenes voorbij kwamen stuiven. Aangezien ik toen nog niet wist wat er aan de hand was, vermoedde ik dat er verderop waarschijnlijk een ongeluk was gebeurd. Die conclusie kwam niet overeen met het rustige verkeer en het uitblijven van een file. Ik had de radio natuurlijk wel aanstaan, en kreeg toen de ware toedracht van al die flitsende blauwe lampen te horen.

Ik zat vanavond weer naar het indrukwekkende programma te kijken. Dit keer ging het om een vliegtuig dat in de oceaan was neergestort. Aangezien het vlak voor de kust van een eiland gebeurde, konden ook bij deze ramp veel mensen worden gered. Het hadden er nog veel meer kunnen zijn als de passagiers ook daadwerkelijk naar de gezagsvoerder hadden geluisterd en NIET alvast hun zwemvest hadden opgeblazen. Van de 175 mensen, kwamen er 50 levend uit het wrak te voorschijn. Inclusief de beide piloten. Dat was afgelopen week bij Schiphol wel anders. Daar hebben de gezagvoerders ‘in the line of duty’ het leven gelaten.

Mazzel