De avond voor mijn verjaardag

Ieder kind vind het natuurlijk heerlijk om jarig te zijn. Als kind zijnde vond ik dat natuurlijk zelf ook. Soms kon ik de avond ervoor dan de slaap niet vatten. Ik lag dan maar wat te woelen in mijn bed en hoopte dan in slaap te vallen, zodat de nacht snel voorbij zou gaan.

Ik kan me 1 van die avonden nog zeer goed herinneren. Ik vroeg me natuurlijk af wat voor cadeaus ik de dag erna zou krijgen. Gevolg was natuurlijk dat ik lag te pieren in bed. En piekeren is tot op de dag van vandaag geen goed middel om in slaap te vallen. Tot overmaat van ramp begon er op het weiland achter ons huis een trekker het land te bewerken. Dit maakte natuurlijk en enorm kabaal, en in combinatie met piekeren kan je de poging om in slaap te vallen dan maar beter opgeven. Hetgeen ik dan ook daadwerkelijk gedaan had. Ik ben aan het raam van mijn slaapkamer gaan staan en volgde de boer die keurig zijn volledige weiland bewerkte. Dit duurde natuurlijk vrij lang, omdat de trekker een zeer langzaam tempo reed. Toen hij uiteindelijk klaar was, verliet de boer het weiland weer, en hervat ik de poging om zo snel mogelijk jarig te worden.

Je kunt je afvragen waarom ik dit verhaal vertel. Nou vandaag de dag woon ik natuurlijk allang niet meer in mijn ouderlijk huis. Maar er is meer veranderd dan alleen dat. Ook het weiland waar de boer destijds zijn rondjes reed, is allang geen weiland meer. Daar staan vandaag de dag namelijk huizen. En in 1 van die huizen woont mijn nicht met haar familie waar ik laatst was om wat computer probleempjes op te lossen. Elke keer als ik mijn auto daar op de parkeer plaats neerzet, en ik natuurlijk uit de auto stap. Kijk ik toch even naar het raam waar ik destijds stond te wachten totdat de trekker vertrokken was. Wat ik eigenlijk die verjaardag gekregen heb, kan ik me niet meer herinneren. Maar dat is ook niet belangrijk meer.

Mazzel