Boeddha's positieve energie

Thailand….. Niet bepaalt een land waar het vandaag de dag erg veilig is. En dat is jammer, want ik heb mij er bijna tien jaar geleden perfect vermaakt. Waarschijnlijk komt mijn voorliefde voor tropische eilanden daar ook vandaan. Want de eerste keer dat ik in Thailand was, ben ik ook op zo’n prachtig tropisch eiland geweest. Je weet wel…. Zo eentje met van die prachtige stranden met palmbomen erop waar je lekker onder kunt luieren. Af en toe een Thaise massage …Ja, dat zijn de leuke herinneringen..

Maar in het nu rumoerige Bangkok zelf, ben ik dan natuurlijk ook geweest. Via excursies en bezoekjes aan locale musea, ben ik meer te weten gekomen omtrent het boeddhisme wat overigens een interessante religie is. Ik heb er destijds nog een Engels boek over gekocht toen ik een keer in Maleisië was. Maar heb die vandaag de dag nog steeds niet gelezen. Aangezien ik tegenwoordig steeds meer ga lezen (niet alleen meer in de vakanties), lijkt het me gaaf om dit boek er dan ook maar weer eens bij te gaan pakken. Ik ben nu nog bezig met het laatste boek van de beroemde professor Richard Dawkins, en heb daarna nog 2 boeken op de plank staan.. Maar daarna pak ik dit boeddhistische boek erbij (spreek ik nu met mezelf af). Want ondanks dat ik drie keer in Thailand geweest ben, is mijn algemene kennis omtrent het Boeddhisme eigenlijk vrij gelimiteerd.

Ik weet wel van vrienden, dat je geen Boeddha beeldje voor je zelf mag kopen. Dit omdat de positieve energie van het beeldje dan niet goed tot zijn recht komt. Ondanks dat ik dit wist, is me dit toch ‘overkomen’. Je zult je misschien afvragen wat ik bedoel met ‘overkomen’. Nou jaren geleden had ik zo’n beeldje voor mijn ex gekocht voor haar verjaardag. Maar rond haar verjaardag ging het destijds uit, en sindsdien zat ik met het beeldje in mijn maag. Ik heb jaren lang een soort schuldgevoel voor het beeldje gehad, omdat hij dus zijn energie niet kwijt kon. Maar daar is nu verandering in gekomen. Want bij het regelen van de bruiloft (met Rachel wel te verstaan) kwamen wij erachter dat ik nog een levensverzekering met mijn ex had lopen. Om dit recht te zetten had ik een handtekening nodig van mijn ex. Via Hyves ben ik haar naar 8 jaar weer op het spoor gekomen en heb gevraagd of ik haar krabbel mocht hebben. Dat mocht, en ze kwam zelfs even gezellig langs om bij te kletsen (wat er zoal in die 8 jaar allemaal is gebeurd). Het verhaal over het beeldje kwam ook ter sprake. Ik vertelde het verhaal en vroeg of ze alsnog het beeldje wilde accepteren. Ze was wel een beetje verbaast en geloofde niet zo echt in de magie van het beeldje. Maar ze zei wel, dat ze het beeldje hierbij officieel aan mij gaf, zodat het toch zijn ei kwijt kon.

Kortom, na bijna acht jaar alsnog op de juiste plek aangekomen. En dat zonder ook maar 1 stap voor te hebben moeten verzetten. Als het goed is (moet je maar even goed naar het plaatje kijken), zie je hem nu ook extra glunderen.
Mazzel