De laatste loodjes

Rachels musical cursus loopt bijna op zijn einde. Dit zorgt ervoor dat ze het de afgelopen tijd extreem druk heeft gehad omdat er extra geoefend moet worden voor de eindpresentatie. Waar ze de energie vandaan haalt is voor mij een raadsel, maar het geeft wel aan dat ze het vak dus echt interessant moet vinden. Anders red een normaal mens dit volgens mij niet. Naast dat ze natuurlijk gewoon moet werken, is ze bijna elke avond nu in Amsterdam. Ze komt dan meestal weer laat thuis en dan is het eigenlijk gelijk al weer bedtijd.

Het afgelopen weekend was ze in zijn geheel in Amsterdam. Ze kwam in de avond (nacht meer) gelukkig nog wel thuis om te slapen. Zodoende zag ik mijn vrouw gelukkig nog wel even, en kon ik natuurlijk horen of het oefenen een beetje wil lukken. Aangezien ik dus het gehele weekend alleen was, ben ik alleen naar 2 verjaardagen geweest. De eerste was zaterdag ochtend, toen een dochter van vrienden van ons 4 jaar oud werd. Daarna ben ik even naar huis gegaan om een broodje te eten, en daarna ben ik meteen naar de tweede verjaardag gereden. Mijn collega Jeroen was namelijk die zaterdag ook jarig. Aanvankelijk komen we helemaal niet op elkaars verjaardag. Niet omdat we dit niet willen of zo, maar het gebeurde gewoon nooit. Totdat afgelopen vrijdag mijn collega zei dat dit eigenlijk wel vreemd was, en dat ik natuurlijk van harte welkom was. Die kans heb ik meteen aangegrepen.

De zondag zou Rachel weer de bus naar Amsterdam nemen, maar die reed niet op de verwachte vertrektijd. Zodoende heb ik haar met de Knight naar Amsterdam centraal station gebracht. Aangezien ik de laatste tijd maar weinig in de Knight rij (vanwege het busje), was het wel weer even vreemd om achter dat stuur de kruipen. Bovendien had ik nog een probleem. Ik wist niet precies hoe ik naar Amsterdam centraal moest rijden. De enige aanwijzing die ik had, was van mezelf. Ooit moest ik bij een klant zijn die in de buurt van het centraal station woonde. Ik vergiste me toen, en kwam per ongeluk toen achter het centraal station terecht. Al rijdend probeerde ik me zondag te herinneren hoe die trip destijds ook al weer ging. Ik had mijn handheld tommy voor de zekerheid meegenomen, maar gelukkig hadden we die niet nodig. Ik had de route inderdaad onthouden, al zal er ongetwijfeld een veel makkelijkere route naar het centraal station zijn. Maar dat maakte natuurlijk niet uit. Het resultaat (dat Rachel optijd was voor de training) is natuurlijk het belangrijkste.

Afgelopen maandag en ook vanavond is Rachel dus weer naar de musical cursus toe. Vrijdag ook nog, en dan is zaterdag de eindpresentatie waar ik natuurlijk heen ga.

Mazzel.