Rachel's optreden

Afgelopen zaterdag was het zover. Rachel ging, samen met haar mede cursisten , de Musical cursus officieel afsluiten met een eindpresentatie. Daarvoor had ze zoveel mogelijk mensen uitgenodigd om die voorstelling te komen bekijken en waren we met een vrij grote groep naar Amsterdam afgereisd.

Aangezien er werkzaamheden aan het spoor werden uitgevoerd, gingen we met de bus. Zodoende kon ik ook een keer mee maken wat Rachel de afgelopen maanden elke dinsdag avond deed (met de bus reizen dus). Om half zes hadden we bij mij afgesproken. Dit omdat ik de bushalte vanaf ons balkon al kan zien. In totaal stapte we met zeven man de bus in, en op Amsterdam Centraal kwamen er nog eens twee personen extra bij. Dit was nog niet alles, want er waren ook mensen die op eigen gelegenheid naar het theater waren afgereisd.

We waren dik op tijd, maar zodoende konden we even bijkomen van de reis. In het gebouw was het overigens bloed heet. En dat werd er niet beter op toen we in de zaal aankwamen. Ik heb begrepen dat er mensen na de pauze niet meer terug kwamen omdat ze het te benauwd hadden. Ik vond het ook niet prettig, en de oncomfortabele stoelen hielpen daar ook niet bij. Maar het optreden was spectaculair. Zeker als je beseft dat de meiden groep dit in een slordige twee maanden in elkaar hebben gezet. Zowel de liedjes en de dansjes werden met veel passie opgevoerd. De verhaal lijn was ook gaaf, zodat je op je stoel gekluisterd bleef zitten.

Het gehele stuk duurde twee uur, dus was ik wel even blij dat er een pauze tussen zat. Toen kon ik ook even horen wat de rest van de groep van het stuk vond. Ook die waren onder de indruk, en er werd volop gespeculeerd hoe het verhaal nu zou aflopen.

Tegen half twaalf was de voorstelling voorbij. Alle cursisten namen onder luid applaus afscheid van het plubliek. Omdat er geen foto’s gemaakt mochten worden, kan ik helaas geen plaatje bij deze blog zetten, maar er zijn wel opnames gemaakt. Hopelijk krijgen we die een keertje te zien.

We gingen ook weer met de bus terug naar huis. Rachel reed nu natuurlijk ook mee (op de heenweg niet, omdat zij er al vroeg in de ochtend was). Compleet gesloopt stapte we weer in de Grote Waal uit de bus vandaan. Maar wel met een voldaan gevoel.

Mazzel