Professor Dawkins

Professor Richard Dawkins is waarschijnlijk de bekendste Atheïst die vandaag de dag op onze aardkloot rondloopt. Dawkins, die zijn bekendheid kreeg door in 1976 het boek ‘the Selfish gene’ uit te brengen , is een groot fan van Charles Darwin en zijn Evolutie theorie. Sinds jaar en dag probeert de professor het Atheïsme op de kaart te krijgen. Hij richt hierbij trouwens zijn pijlen hoofdzakelijk op Amerika, waar Atheïstische mensen nog openlijk worden gediscrimineerd. In 2006 bracht hij de bestseller ‘The God Delusion’ op de markt, en de Nederlandse versie (God als misvatting) zag ik een paar maanden geleden in de boekhandel liggen, toen Rachel en ik op ‘boekenjacht’ waren.

Ondanks dat ik mezelf helemaal niet als Atheïst zie (ik beschouw mezelf meer als Agnostisch), besloot ik toch om het boek aan te schaffen. Dit omdat ik goede recensies had gelezen op het internet. Ik las ergens dat Dawkins gezegd had dat de kans aanwezig was dat als een licht gelovig persoon dit boek zou oppakken, diegene het weer als Atheïst zou neerleggen. Dit niet alleen onder het mom van dat het boek zodanig goed zou zijn, maar ook om te bewijzen dat mensen in het algemeen veel ‘Atheïstischer’ zijn dan dat ze van zichzelf denken. Deze agnost kon die uitdaging van de beroemde professor niet weerstaan en besloot na een paar minuten nadenken, toch om het boek aan te schaffen.

Dat naast religie ook agnosten een veeg uit de pan kregen in het boek, had ik eigenlijk wel kunnen verwachten. Op discussie hyves die ik, na het overlijden van mijn oom veel bezocht, werd mij al snel duidelijk dat beide uiteindes van het religieuze spectrum (extreem religieus aan de ene kant en extreem atheïstisch aan de ander) agnosten als besluitenloze mensen zien. Dawkins besteedde in zijn boek er een subhoofdstuk aan die hij ‘de armoede van het agnosticisme’ noemde.

Maar verre weg de meeste aandacht ging natuurlijk uit in de richting religie in het algemeen. Hij probeerde hierbij zoveel mogelijk onderwerpen te bespreken. Hij probeerde ook om een evolutionaire verklaring te geven waarom religie zo ie zo bestaat, en wat de drijfveer daarachter dan wel niet is. Voor een volledig verslag over het boek kan je de volgende link beter even aanklikken: http://www.freewebs.com/deatheist/Artikelen/RecensieDawkins.htm Die link omschrijft op 1 pagina perfect waar het complete boek inhoudelijk op in gaat. Wat ik nog wel even wil noemen is dat als ‘gematigde’ religieuze mensen Dawkins een brief schreven, dat hij ze soms op het werk van professor Ken Miller wees.. Dit is wel grappig, omdat ik in mijn speach bij de Engel van Hoorn precies het zelfde deed. Miller heeft namelijk helemaal geen moeite met het koppelen van religie en wetenschap. Dat kan je absoluut niet over Dawkins zeggen. Ik vond het wel karakter vol van hem dat hij professor Miller wel aan bevool aan de vele mensen die hem schrijven.

Toen ik gister, na het zwemmen van een knappe 17:24 onder de douche stond, vroeg ik me af of Dawkins met zijn boek van mij nu een Atheïst had gemaakt of niet. Ik was het, door het hele boek heen, voor een slordige 80 tot 90 procent wel met hem eens. Maar zijn subhoofdstuk over de agnosten was wel sterk, maar overschaduwd volgens mij nog steeds niet de opmerking die Albert Einstein ooit maakte. Hij zei ooit dat hoe meer hij over het universum leerde, hoe meer hij besefte hoe weinig hij er maar van wist. Ik kwam tot de conclusie dat ik blij ben met het feit dat ik ervoor uit durf te komen dat ik iets niet weet. Ik ben liever besluiteloos als het neerkomt op re-incarnatie, geesten, goden of welke andere mythische wezens dan ook, dan een standpunt in te nemen waar ik waarschijnlijk niet eens 10 procent volledig weet wat het allemaal inhoud.

Mazzel