Bruno

Naast dat we af en toe met John Doe en zijn vriendin naar de bios gaan, doen we dit zo nu en dan ook met Ramon. Laatst was het weer eens zover.. Echter toen we de afspraak via de telefoon wilde maken, hadden we geen idee naar welke film we moesten gaan. Uiteindelijk is de keuze op de film Bruno gevallen.

Nou, dat hebben we geweten. Het is me eigenlijk nog nooit gebeurd, maar ik had nog nooit een slechte film in de bios bekeken. Eens moest dus de eerste keer zijn. Na een paar minuten had ik al het idee dat de film niet veel voorstelde. Bij de tijd dat het pauze was, besefte ik mezelf dat we dus nog maar op de helft zaten. Gelukkig was de ‘tweede helft’ ietsjes beter. Maar het kan natuurlijk ook zo zijn, dat ik langzaam aan in de film begon te groeien. Ik betrapte me er af en toe op dat ik een kleine glimlach op mijn gezicht kreeg. Ramon hoorde ik zo nu en dan ook wel lachen, maar bij Rachel was dat zeker niet het geval. Aan het einde van de film gaf ik het verhaal een vier. Ramon wist er nog een zes uit te persen. Maar Rachel kwam met een min 1 aanzetten. Die heeft waarschijnlijk de slechtste film aller tijden gezien.

Maar extreem erg vonden we dat niet hoor. Na het film kijken met Ramon, gaan we namelijk altijd nog even na zitten. We beginnen daarmee altijd in de bar van de bios zelf. De nodige biertjes en zoete witte wijntje worden dan ‘verwerkt’. Aangezien we met de trein naar Purmerend reizen (omdat we wat drinken), moeten we natuurlijk wel weer op tijd terug naar Hoorn gaan. Maar het feest is dan nog niet voorbij hoor. In de stad drinken we dan ook nog wat biertjes voordat we weer naar huis gaan.

Mazzel