Auw

Ik vond tijdens het vrijgezellenfeest van Jordy het waterskien het leukste om te doen. Maar ondanks dat ik me die dag perfect vermaakt heb, word ik er elke dag nog op een negatieve manier aan herinnerd.


Na zo’n sportieve dag is het natuurlijk logisch dat je daar spierpijn aan over houd. De pijn in mijn arm duurde het langste, maar na een paar dagen leek ook dat langzaam weg te gaan. Een maal op Lanzarote aankomen, was ik er van overtuigd dat alle lichamelijke problemen voorbij waren. Dit betekende dat ik uiteraard het grootste zwembad van het vier sterrenhotel vaak even bezocht. Tijdens mijn traditie, het zwembad in zijn geheel onderwater zwemmen, onderschatte ik die afstand wel. Pas in de vierde poging lukte het mij om de overkant te halen. In zo’n groot zwembad kon ik me natuurlijk prima vermaken. Ook zwom ik diverse baantjes op volle snelheid om mijn huidige vorm te behouden.

Maar op een avond kreeg ik het idee dat mijn arm juist weer meer zeer begon te doen. Heel soms voelde ik hem nog wel, maar dat werd aanvankelijk dus steeds zeldzamer. Na een aantal dagen te hebben gezwommen, leek het juist weer meer te gaan worden. Ik dacht aanvankelijk dat ik het me in beelde, maar de dag erna werd in het zwembad duidelijk dat dit niet het geval was. Ik had dus echt last van mijn arm, en dat is, nu een maand na het vrijgezellen feest, nog steeds het geval.

Eenmaal terug op Nederlandse bodem, heb ik meteen een afspraak gemaakt met de huisarts. Ik gaf aan dat de spierpijn maar niet over wilde gaan. De huisarts, die ook in het homeopathie wereldje zit, gaf me een zalfje en wat pillen. Mocht het binnen twee weken nog niet over zijn, moest ik weer een afspraak maken. Nou, in die twee weken is de pijn niet weg gegaan. Zelfs niet minder geworden. Ik heb voor vrijdag dus weer een afspraak gemaakt en hoop dat we dan de oorzaak van de pijn kunnen vaststellen. En het belangrijkste natuurlijk : Dat de dokter er een oplossing voor kan vinden… Kortom…Duim vrijdag voor me….

Mazzel

Op cadeau jacht

Omdat ik bijna nooit weet wat ik voor mijn verjaardag moet vragen, vraag ik in het algemeen altijd geld of cadeau bonnen. Op die manier kan ik dan rustig nadenken wat ik nu daadwerkelijk wil hebben. Eens in de zoveel tijd, als Rachel en ik de stad in gaan, nemen we een voorraad bonnen mee en gaan dan op jacht naar een leuk cadeau.

Afgelopen zaterdag was het weer zover. We wilde er wel even uit, en besloten daarom te gaan winkelen in de stad. Eenmaal daar aangekomen gingen we diverse winkeltjes in om te kijken of er iets leuks te vinden was. Dat leek makkelijker gezegd dan gedaan. We hadden onder andere nog een Blokkerbon tot onze beschikking, maar we vonden niet echt iets unieks om aan te schaffen. Ja, een SD kaartje voor mijn foto toestel of zoiets, maar die heb ik natuurlijk al…. Ook bij de Free record shop kwamen we er niet helemaal uit.. Ik zou nog een playstation 2 spel kunnen kopen. Dit omdat ik dit ding bijna helemaal nooit gebruik. Maar ook daar vond ik niet iets waarbij ik meteen een ‘feeling’ kreeg.

Tijdens onze speurtocht besloten we ook om de Expo even binnen te gaan. Dat is een leuk (maar wel duur) cadeau winkeltje waar je veel unieke spulletjes kan kopen. Ik stond een hele tijd naar een lava lamp te kijken. Dit in de hoop dat mijn cadeau feeling meester van mijn werd. Maar hoelang ik ook zat te kijken, dit gebeurde dus eigenlijk niet. Rachel en ik wilde bijna de winkel uitwandelen, toen mijn oog op een mini pooltafel viel. HEBBES. Het gevoel was dan uiteindelijk daar.

Op Lanzarote hebben Rachel en ik diverse potjes pool in het hotel gespeeld. Ondanks dat het een all inclusief hotel was, moest je trouwens daarvoor wel betalen, maar oke. We wilden ook wel eens een spelletje spelen natuurlijk. Met zo’n mini pooltafel voor in huis, kunnen we dat dus altijd doen wanneer we dit maar willen. Kortom, de keuze was helemaal niet moeilijk. Ook Rachel kreeg het ‘juiste en unieke cadeau feeling’ en zodoende liepen we dus met de pooltafel de winkel weer uit.

Mazzel

De Beagle

Biologie was, toen ik nog op school zat, niet een van mijn favoriete vakken. Niet dat ik er een hekel aan had of zo, maar ik had meer het gevoel dat het er gewoon bij hoorde. Aan de leraren heeft het in ieder geval nooit gelegen. Die wisten er altijd wel een positieve draai aan te geven. De laatste biologie leraar die ik ooit heb gehad, was ronduit gek te noemen. Bovendien was het een van de weinige leraren die waarschijnlijk oversekster was dan al die tieners die bij hem in de klas zaten. Op de opmerking van leerlingen dat hij veels te oversekst was, antwoordde hij altijd standaard met de volgende zin : ‘Ik ben helemaal niet oversekst…. Jullie zijn ondersekst…’

Maar ik dwaal af. Later kwam ik erachter dat als je biologie met geschiedenis mixt, dat je dan een prachtige combinatie krijgt. Geschiedenis vond ik zo ie zo altijd al erg interessant. Maar blijkbaar niet alleen de menselijke geschiedenis…… Dino’s en prehistorische dieren vinden kinderen natuurlijk altijd wel interessant. Maar hoe die beesten leefden en evolueerden kon ik als kind natuurlijk niet begrijpen. Later, toen we thuis kabel tv kregen, werd Discovery channel een van mijn favoriete tv kanalen. Via de vele programma’s daarop, werd het pas echt duidelijk wat voor belangrijk werk Charles Darwin destijds gedaan heeft ..

Zoals ik dit jaar als eens eerder heb verteld, is 2009 het Darwin jaar. Bij de VPRO hebben ze daarom een prachtige 35 afleveringen lang durende serie over hem gemaakt. Nou, niet alleen specifiek over hem, maar meer over de tocht die hij met het zeilschip de Beagle maakte. Tijdens die reis, heeft hij een van de belangrijkste wetenschappelijke theorieën uitgewerkt, maar dat mag ondertussen wel duidelijk zijn welke dat is geweest.

In het programma vaart het zeilschip de Stad Amsterdam exact de route die de Beagle destijds vaarde. Er zijn niet alleen allerlei wetenschappers aan boord, maar bijvoorbeeld ook artiesten. Zelfs de achter-achter kleindochter van Darwin (die Sarah heet), vaart de hele route mee…Al met al een gaaf programma waar je veel van kunt leren. Een aanrader zou ik zowat zeggen. Voor diegene die dit ook interessante materie vind, raad ik in ieder geval aan om zondag avond op Nederland 2 af te stemmen. Het programma heet : Beagle : in het kielzog van Darwin.

Mazzel

Vakantie 2009 : Canary Trekking

Laatst zag ik een Belgisch vakantie programma waarin de presentator vertelde dat er erg veel mensen in hun all-inclusieve hotels blijven hangen. Op die manier zouden ze helemaal niets van het vakantie land zien waar ze verblijven. Rachel en ik horen in ieder geval niet tot die groep mensen. Ook al huren wij geen auto tijdens onze vakantie (om bv het eiland te verkennen), we gaan altijd wel op een paar excursies die door de touroperator zijn georganiseerd. Eentje daarvan wil ik in verhaal vorm in deze blog omschrijven.

Het verslag van de Canary Trekking excursie.
Het busje stopte bijna bovenop een klein bergje. Het duurde even voordat we daar waren, maar dat kwam omdat we het halve eiland zijn rond gereden om mede wandelaars bij hun hotels op te halen. De groep bestond uit diverse nationaliteiten. Zo liep er onder andere een Belg mee, een Ierse vrouw, een Duits en Spaans paar. Onze Spaanse gids liet ons eerst een vrucht proeven die hij van een boom had afgehaald. Rachel keek eerst even de kat uit de boom, maar nam er zelf ook eentje toen ze zag dat ik hem erg lekker vond (lekker zoet). De wandeling kon toen pas echt gaan beginnen.

Onderaan de berg begon onze gids met zijn eerste verhaaltje. Hij vertelde ons dat we op een eiland stonden…. Zo bijzonder vonden Rachel en ik dat niet, want dat wisten we natuurlijk al. Lanzarote is natuurlijk een eiland, maar dat was niet wat de gids bedoelde. De berg waar we op stonden, was bij diverse vulkaan uitbarstingen (van 1730 t/m 1736) niet overstroomt door lava. De berg was dus destijds feitelijk een eiland in een zee van lava…. Aan de voet van de berg lag nu een uitgestrekt stenen landschap, wat er bovendien erg stekelig uitzag (zie plaatje vorige weblog). Bij een lava zee koelt de bovenste laag het snelste omdat die in kontact staat met de lucht. Zodoende stolt die en drijft die stenen laag over de nog vloerbare lava heen. Als de laag botst, breekt het af en zodoende krijg je dan een laag met stenen waar je dus (als de lava kompleet is afgekoeld) niet overheen kan lopen zonder een paar flinke schrammen op te lopen. Voor de toeristen hadden ze een pad door deze buitenaards lijkende steen veld gemaakt, zodat we naar een van de vulkanen konden lopen. Pas in het midden daarvan, kon je de verwoesting van die zes jaar aan vulkaan uitbarstingen pas echt goed begrijpen. Elf dorpen en een derde van het gehele eiland waren onder de lava terecht gekomen. Wie weet wat er nog allemaal onder die stenen zou kunnen liggen. Maar waarschijnlijk is het meeste daarvan allemaal verbrand.

Aan de voet van een vulkaan hield het stenenveld pas op. Daar kon je wat meer gladdere gestolde lava zien, wat destijds van de berg was afgerold. Het lopen ging vanaf toen weer wat makkelijker, al ging dat natuurlijk wel berg opwaarts… In totaal hebben we twee van die kraters bezichtigd. Zowel erin, als erop. Bij de tweede hebben we op de top nog even geluncht wat natuurlijk ook moest gebeuren. Op de terug weg hebben we ook nog diverse grotjes en gangenstelsels gezien die door de vulkaanuitbarsting in de stenen massa zijn ontstaan. Bubbels met gas heeft dan onder het lava vast gezeten, en toen dat stolde, kreeg je dus gave grot effecten. Ik ben er ook nog in eentje geweest (waarvan het bewezen veilig was natuurlijk).

Al met al een hele gave ervaring. Twee dagen eerder hadden we met de bus al door het vulkanen landschap gereden (wat al erg indrukwekkend was), maar er zelf doorheen wandelen gaf toch nog even een extra dimentie.

Mazzel

Vakantie 2009 : Lanzarote

Rachel en ik hebben iets met vakantie eilanden. Ook dit jaar konden we het niet laten om er eentje uit te kiezen. Via het internet viel ons oog al snel op Lanzarote. Dit is een Kanaries eiland wat aan Spanje toebehoord. Het was voor mij de eerste keer dat ik trouwens op Spaans grondgebied ben geweest.

Lanzarote ligt op ongeveer 150 kilometer voor de zuid Marokkaanse kust. Het is de meest oostelijke eiland van de eilanden groep. Het is een vulkanisch eiland, wat inhoud dat het terrein soms buitenaards overkomt. De hoofdzakelijke zwarte kleur van de omgeving, doet dit inderdaad ook wel lijken.

Het hotel waar wij verbleven, stond aan de zuidkust van het eiland. Het was zodanig groot, zodat we de eerste paar dagen nog wel eens verdwaalden als we er doorheen liepen. Het zuidelijke deel van het eiland is het oudste (ongeveer 20 miljoen jaar), zodoende hadden wij ook gewone ‘gele’ stranden tot onze beschikking, die op loopafstand van het hotel lagen.

Maar ondanks dat we dus altijd naar een eiland op vakantie gaan, zijn we niet echte strandmensen. We hebben dus maar 1 echte strandmiddag gehouden. Via Sunweb (onze tour operator in dit geval) hadden we wel diverse excursies geboekt. Zo hebben we in een heuse onderzeeër gezeten, op een Dromedaris rond gereden en op (en in) vulkanen rondgelopen.

Al met al een hele gave vakantie, waar ik misschien inhoudelijk in een andere blog nog wel eens op terug kom.
Mazzel