31 oktober 2009

Uitgeteld

Voordat ik met deze blog ga beginnen moet ik eerst even wat recht zetten. Zoals je misschien gezien hebt, is er op mijn vorige blog gereageerd door Karina. Zij plaatste terecht de opmerking dat het onmogelijk is dat ik vier keer zo groot ben als Fleur. En daar heeft ze natuurlijk gelijk in. Karina kan dat als moeder van een 1 jarige natuurlijk ook veel beter weten dan dat ik dat kan. Hopelijk kan ze alle opgedane ervaring goed gebruiken bij haar tweede kindje, want die is namelijk op komst.

Dan nu de blog : Uitgeteld.
Sinds de maand mei rij ik in een bus van de zaak rond. Deze was van een oud collega geweest en zodoende mocht ik er een tijdje in rijden. Dat is natuurlijk lekker handig, en eigenlijk ook erg goedkoop, maar toch kleeft er een groot nadeel aan. Elk jaar moet namelijk de inhoud van die bus geteld worden. En aangezien het tijdelijk ‘mijn’ bus is, vond mijn chef dat ik de aangewezen persoon was om dat te doen.

Toen ik die dag naar mijn werk reed, had ik een beetje een tegenstrijdig gevoel. Aan de ene kant is het razend druk op de helpdesk, en kan ik die ‘tel tijd’ veel nuttiger gebruiken. Maar aan de andere kant was het ook weer eens wat anders. Samen met mijn collega Arend, die de getelde items in de computer ging invoeren, zou het vast wel gezellig worden. En dat werd het natuurlijk ook. We begonnen met het leeg halen van de bus. Zodoende kon ik rustig alle kratten met spullen 1 voor 1 verwerken. Arend had de radio in de werkplaats aangedaan, en zodoende leek het net alsof ik met een vakantie baantje bezig was. Lekker constant het zelfde werk doen, zonder dat je er echt diep bij na hoeft te denken.

Ik kon merken dat ik dit soort productie werk niet meer gewent ben. Voordat ik bij Digi ging werken, deed ik wel productie werk, en daar was ik dan ook compleet op ingespeeld. Maar met helpdesk werk kan ik ook op een stoel zitten bij komen en alleen met denk werk bezig zijn. Dat kan met productie werk niet.. Dan moet je constant door blijven werken. Gelukkig had ik de ‘slag’ zo te pakken, en duurde het gehele ‘project’ maar tot een uur of twee. Daarna kon ik weer terug naar mijn eigen werk gaan….. Deze tel ervaring was overigens maar eenmalig.. Eind november moet ik de bus inleveren, en zal ik weer met de Knight naar het werk moeten.

Mazzel

Geen opmerkingen: