Het was natuurlijk na de vorige blog wel duidelijk waar deze nieuwe blog over zou gaan. Inderdaad, ik zou vandaag voor het eerst in drie maanden tijd, weer een keertje gaan zwemmen.
Ik werd toen ik thuis kwam van het werk, helemaal zenuwachtig. Ik kon bijna niet wachten dat het zeven uur was, en ik op de fiets richting het zwembad mocht vertrekken. Tijdens het fietsen ging er van alles door me heen. Zou mijn arm zeer doen tijdens het zwemmen? Hoe lang hou ik het vol, en hou ik mezelf in toom? Dick had nadrukkelijk gezegd dat ik RUSTIG aan moest doen. Maar ik weet van mezelf dat dit wel eens moeilijk kon worden. Maar daar vond ik iets geniaals op. De seconde klok, die ik normaal gesproken gebruik om te kijken hoe snel ik ga, wou ik deze keer als begrenzer gebruiken. De 500 meter schoolslag, die ik met Dick had afgesproken, moest ik in minimaal 10 minuten zwemmen. Ik mocht dus van mezelf NIET sneller dan die tijd. En op schema zwemmen is iets wat mij altijd wel gemakkelijk afgaat.
De zenuwen gierde door mijn lijf op het moment dat ik het water in sprong. Het eerste wat ik onmiddellijk probeerde, was natuurlijk een zwem slag. Tegen alle verwachting in, deed de eerste slag helemaal geen pijn. Dit had ik dus wel verwacht. Er zat niets anders op om de 500 meter dan maar te gaan proberen. Ik hield me precies aan het 10 minuten schema, en na 50 meter wist ik het al dat het aardig goed zat. Bij baantje 5 begon mijn arm zelfs te jeuken, wat hij ook altijd doet na de behandelingen. Het voelde net aan alsof mijn arm het zwembad net zo gemist had, als ik zelf….
De 500 meter ging in 9:56, en dat was dus eigenlijk 4 secondes te snel, maar dat vond ik niet zo erg. Ik was allang blij dat het zo goed was gegaan. Het was wel te merken dat mijn vorm helemaal vertrokken is. De tweede helft begon ik, zelfs met dit slakke tempo, toch moe te worden. Vooral mijn benen, die ik natuurlijk wel volop gebruikte, waren deze afstraffing niet meer gewent.
Om niet na tien minuten het bad al te moeten verlaten had ik het volgende bedacht. Ik zou na de met Dick overeengekomen 500 meter schoolslag, de rest van de avond een zwemplankje gebruiken. Op die manier kon ik mijn arm ontzien, maar kon ik toch verder werken aan mijn conditie. En dat was wel noodzakelijk ook.
Al met al een goede avond dus.. Hopelijk heb ik morgen op mijn werk niet enorm last van mijn arm. Ik zal volgende week weer kijken of ik te zwemmen kan, en zal dan beslissen met welke begrenzing ik moet omgaan.
Mazzel
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten