Respect voor Beau

In het algemeen heb ik niet zo erg veel met Beau van Erven Dorens. Vaak heb ik het gevoel dat hij een opschepper is die graag de publiciteit opzoekt. Maar toen ik de eerste aflevering van de Wereld van Beau zag, moest ik mijn vooroordeel toch herzien.

In die eerste aflevering wilde hij namelijk een poging doen om het kanaal over te zwemmen. Kijk, en dan kom je bij mij in de picture, want ik vind zwemmen natuurlijk heel erg gaaf. Maar je zwemt niet zomaar even het kanaal over. Daar gaan natuurlijk honderden uren training aan vooraf. Als persoonlijke trainer had hij Edith van Dijk uitgekozen (en haar trainer). En aangezien die hier uit de buurt komen, werden er ook beelden van de Waterhoorn getoond. Sterker nog, Beau trainde in de zelfde baan waar ik maandags altijd mijn baantjes zwem. Dus dat was wel even gaaf om dat te zien. De trainer van Edith zette Beau vrijwel meteen op een zwaar trainings schema. Daarnaast mocht hij af en toe op zijn vrije zaterdag even de Amsterdamse Bosbaan op en neer zwemmen. En toen ik dat zag, begon bij mij de respect te komen. “Eventjes” tien kilometer zwemmen. En dat als “extra” training. Ik wist nog van mezelf dat ik vergeefs vorig jaar een poging had gedaan om in het buitenbad van Zwaag, om daar 10 kilometer te zwemmen. Na een kilometer of zeven vielen mijn ogen zowat dicht. Zo moe werd ik. Naast de vermoeidheid speelde ook het psychische gedeelte mee. Probeer maar eens iets ruim drie uur vol te houden. En Beau deed dat er eventjes “bij”. Of te wel, naast de dagelijkse trainingen die hij in de Waterhoorn zwom.

Om te kijken hoe de trainingen allemaal hadden uitgepakt moest Beau zijn grenzen steeds verder opzoeken. Mijn respect groeide nog meer toen ik zag hoe hij het IJsselmeer had over gezwommen. Hij had namelijk de tocht Medemblik Stavoren als test case uitgevoerd, waarbij hij overigens ook een toegangs limiet voor het kanaal zwemmen zelf had behaald. Beau wilde geen “valse start”. De trainer stelde voor dat hij vanaf een boot zou vertrekken, maar dat vond hij vals spelen. Als hij het IJsselmeer ging overzwemmen moest hij letterlijk vanaf de kant vertrekken. (zie : http://www.youtube.com/watch?v=Tgd0SsBDJlk ) . De tocht was enorm zwaar maar hij had rustig water. Zodoende lukte het hem om de 21 kilometer in bijna 13 uur te zwemmen. Petje af ….

Het kanaal oversteken zelf bleek voor hem toch een brug te ver te zijn. Al waren de omstandigheden om het kanaal over te steken, niet erg goed (kan je als excuus aandragen). Als hij het wel gehaald zou hebben, had ik hem tot persoonlijke held gepromoveerd kan ik je vertellen. Toen ik afgelopen maandag weer zelf in de Waterhoorn lag moest ik even terug denken aan de aflevering van Beau. “Als hij het kan, moet ik het toch ook kunnen?”. Bedacht ik me zelf. Vrees niet, ik ga niet proberen om het IJsselmeer over te steken (of het kanaal). Nee, die tien kilometer die ik mezelf vorig jaar had voorgelegd moet ik dit jaar toch kunnen halen. Als training stelde ik me de taak om die maandag avond alvast te beginnen met de vijf kilometer. Die ging in 1 uur, 34 minuten en 26 secondes. Toen ik afgepeigerd aan de kant stond bij te komen, kwam een mede zwemster naar me toe om te vragen waar ik in godsnaam mee bezig was (compliment dus). Ik vertelde dat ik geïnspireerd was door de aflevering over Beau. Een badmeester, die toevallig voorbij kwam en Beau ook nog eens persoonlijk kende, vertelde dat Beau erg veel tijd in het zwembad had doorgebracht om op zijn taak voor te berijden. Ik heb aan hem gevraagd dat als hij Beau weer zou spreken, hij persoonlijk de diepste respect van mij moest doorgeven.. De badmeester vertelde me dat hij dat dan zal doen.

Mazzel