Alweer drie jaar terug

Met een wel gemeende slik van de hond werd ik drie jaar geleden wakker gemaakt. En binnen een seconde wist ik dat het DE grote dag was. Die avond ervoor was ik namelijk bij mijn ouders wezen slapen omdat Rachel en ik dit een leuke traditie vonden. De trouwdag was begonnen en het eerste wat ik deed was naar buiten kijken omdat we natuurlijk buiten wilde gaan trouwen. Het weer van de dag ervoor was vreselijk. We waren nog uit eten geweest in de binnenstad en daarna liepen we door de miezerregen naar huis terug. Een beetje balend, want het zag er niet naar uit dat we op die 28ste augustus 2008 buiten konden gaan trouwen. Toen ik dus de dag erna naar buiten keek, kwam de hoop weer helemaal terug. Het was bewolkt, maar zo nu en dan kwam het zonnetje er ook bij kijken.

Nadat ik in mijn pak was “gehesen” duurde het niet lang voordat de chauffeur kwam voorrijden. We konden vertrekken naar Rachels ouderlijk huis om haar daar natuurlijk op te pikken. Het maken van de foto’s vloog voorbij (kan ik me nog herinneren). We hadden hiervoor ruim de tijd genomen, zodat we uiteindelijk tijd over hadden. We hebben daarom nog wat op een terrasje gedronken. Daar kwam toen een vlinder op Rachels boeket zitten. Dat was een prachtige gezicht, want hij bleef daar een hele tijd zitten.

Daarna ging de reis richting Hauwert. Daar waar ik de eerste 16 jaar van mijn leven heb doorgebracht. Een mooiere plek om te trouwen konden Rachel en ik ons niet bedenken. Het was ook een pracht gezicht om al die mensen in die rij te zien. Een beetje overweldigend vond ik het wel, maar dat hoorde er natuurlijk bij. De speech van de trouw ambtenaar duurde vrij lang. Al had ik dat destijds zelf niet eens door. Als we af en toe de DVD terug zien, wordt pas duidelijk dat het een behoorlijke langdurige speech was. Erg mooi hoor, begrijp me niet verkeerd.

De avond ging trouwens ook als een speer voorbij. Ik had het gevoel dat het eten nog maar net achter de kiezen zat, toen het feest al lost barste. Voordat ik het wist, stond de openingsdans op het menu.. Je weet wel, die dans waar ik behoorlijk zenuwachtig voor was. Maar na 2 secondes gek te hebben gedaan, was dat gevoel trouwens ook voorbij. Al met al was het een prachtige dag waar we vandaag even bij stil staan omdat het natuurlijk alweer drie jaar geleden was.

Mazzel