Het vertrek van de kapitein

Het is straks in oktober al weer tien jaar geleden dat ik in de Grote Waal ben gaan wonen. In dit prille begin kon ik Rachel trouwens nog niet eens. Op een dag liep ik een keer van het winkelcentrum terug naar mijn huisje. Voor het stoplicht stond ik te wachten toen er een man naast me kwam staan. Hij sprak me aan en zodoende hadden we het al snel over koetjes en kalfjes. We bleven trouwens maar de zelfde richting oplopen. Dat viel hem ook op, en daarom vroeg hij vast waar ik woonde. Toen ik dat vertelde kwamen we er achter dat hij toevallig mijn nieuwe buurman was. “O, dan ben jij Jeroen”, flapte hij eruit. Hoe hij dat wist heb ik hem overigens nooit gevraagd, maar dat maakt ook niet uit.

In de tijd erna kwam ik erachter dat hij kapitein van beroep was, en die bijnaam gaven Rachel en ik hem dan ook snel. Hij werd vaak ingehuurd om grote schepen over de oceanen te begeleiden. Zo af en toe vertrok hij naar het midden oosten waar hij ook nog les gaf. Soms zagen Rachel en ik hem een jaar niet, maar daarna hadden we altijd wel weer genoeg stof om even over bij te praten.

Zo’n anderhalf jaar geleden kreeg onze buurman een vriendin en toen hij een paar maanden geleden terug kwam uit het midden oosten ging het nieuws wel heel erg snel. Hij ging namelijk met zijn vriendin trouwen, en die was overigens ook nog zwanger van hem. Sterker nog. Hun kindje komt er nog eerder dan piep, want zij zijn in november uitgerekend en onze piep komt in december. Al met al veel nieuwtjes om over bij te kletsen natuurlijk. Omdat ze gaan trouwen gaan ze natuurlijk ook samen wonen en zodoende kwamen we erachter dat na die 10 jaar hij toch de Grote Waal gaat verlaten. Eerst gaan ze nog in haar huisje wonen,waar ze rustig op zoek gaan naar wat groters.

Het appartementje van onze buurman is nu helemaal leeg gehaald. Toen ik van de week (na een dag hard werken) even door het raam keek, was dit eigenlijk best confronterend. Soms zagen we hem meer als een jaar niet, maar het was altijd weer gezellig als we dan daarna een babbeltje maakten. Maar nu zal onze aardige buurman natuurlijk niet meer terug komen. Rachel vertelde mij een vergelijkbare ervaring toen zij eventjes voor het appartement stond. Voor ons is het natuurlijk jammer dat hij weg is gegaan, maar we gunnen het hem natuurlijk wel. Hij heeft de liefde van zijn leven gevonden en heeft straks ook nog een kind.

Mazzel