De laatste zware loodjes voor Rachel

Het nieuws rond Rachels zwangerschap volgt zich nu soms in zo’n hoog tempo op, zodat ik me afvraag of het slim is daar een weblog over te schrijven. Daarom wordt het een meer algemeen verhaaltje, en zal ik niet op elke detail ingaan.

Rachel heeft het een week volgehouden in de thuismonitoring. Dit was een hectisch weekje voor mij, want als ik thuis kwam van het werk, moest ik de boodschappen doen, koken en daarna alles weer opruimen ook. Rachel mag natuurlijk niets doen, dus nam ze het er natuurlijk van (gelijk heeft ze). Dagen lang ging dit goed, totdat we vorige week zondag door het ziekenhuis gebeld werden met de vraag of we daar de monitoring wilde doen. De diensthebbende thuismonitoorder (woord bestaat vast niet), was namelijk ziek, en er moest toch gekeken worden wat de status was. We gingen daar met een zelf verzekerd gevoel heen, want het ging namelijk al een week lang goed. Maar helaas was de CTG scan die dag niet goed. De diensthebbende gynaecologe besloot dat Rachel weer opgenomen moest worden.

Al snel werd het duidelijk dat ze in het ziekenhuis moet blijven totdat onze Piep geboren wordt. Per dag (weer) wordt er gekeken hoe het gaat, en of er eventueel ingegrepen moet worden. Tot op heden gaan de CTG scans weer goed (klop klop klop (op hard ongeverfd hout)). Laten we hopen dat dit de komende tijd zo goed blijft gaan.

Afgelopen vrijdag had DJ Koos (zie vorige weblog) trouwens weer een uitzending. Aangezien hij mijn weblog gelezen had, vroeg hij of ik interesse had om even in de studio rond te kijken . Zodoende heb ik de DJ ook nog eens in actie kunnen zien. En eh…. ik ben zelf ook even op de radio geweest. Ik had namelijk het liedje “Slaap maar” van Marco Borsato aangevraagd voor Rachel en Koos vroeg of ik dat zelf wilde aankondigen. Het was wel even spannend, maar heb het dus wel gedaan. Later belde Rachel me op om te vertellen dat ze het erg leuk vond.

Mazzel