DJ Koos

De meeste vrienden en familieleden zijn inmiddels wel enigszins op de hoogte van hoe de zwangerschap van Rachel verloopt. En dus ook dat ze in het ziekenhuis heeft gelegen vanwege een te hoge bloeddruk en kans op zwangerschaps vergiftiging vanwege het eiwitten gehalte in haar urine. Rachel is gelukkig ondertussen weer thuis, en wordt nu elke dag getest door wat ze in het ziekenhuis het thuis monitoren noemen. Elke dag komt er dus een verpleger langs die haar bloeddruk opmeet en de hartslag van onze Piep in de gaten houdt.

Toen de eerste keer Rachel haar bloed en urine werden gemeten, begonnen we ons te beseffen dat het een “bijzondere” eindsprint zou worden. Ik probeerde Rachel nog op te vrolijken toen we richting Poli 1 liepen, met het liedje van DJ Gerard Ekdom (holy moly wat zit er onder het folie (zie hierover bijbehorende blog van een paar weken geleden)). Ik maakte er mijn eigen versie van : ‘holy moly, met een hoge bloeddruk naar de poli”, maar meer dan een klein glimlachje kon er toen niet van af (wat ik natuurlijk helemaal begrijp). Twee dagen na die eerste bloed en urine test, was haar bloeddruk dus nogsteeds te hoog, en de gynaecologe kon toen alleen maar concluderen dat Rachel in het ziekenhuis moest blijven. Per dag werd er beslist of ze nog een nachtje extra moest blijven, of dat ze naar huis mocht. Op een woensdag ging ze er dus in, en op zaterdag middag heb ik haar weer opgepikt en naar huis gebracht.

Elke dag ging ik haar natuurlijk opzoeken. En het bezoekje van vrijdag werd voor ons heel speciaal. Haar vader (Koos), is namelijk vrijwilliger bij de radio omroep van het ziekenhuis. Eens in de zoveel tijd kun je hem dus beluisteren als je in het ziekenhuis ligt. Ik heb me altijd afgevraagd hoe hij dat zou doen, want ik ken hem ondertussen al een tijdje, maar heb nooit zijn DJ “capaciteiten” kunnen aanschouwen. Ik wilde dat wel altijd een keertje meemaken, maar besefte dan ook dat ik in het ziekenhuis moet liggen, voordat ik die kans kreeg. Dus ergens was ik altijd wel nieuwsgierig, maar wilde het daarin tegen dus ook niet weten (misschien begrijp je waarom). Die vrijdag zag ik mijn schoonvader eventjes bij Rachel haar bed staan, en hij ging ook weer snel weg omdat hij die avond dienst had. De mogelijkheid dus voor Rachel en mij om de DJ in actie te horen. Nadat de overige bezoekers de zaal hadden verlaten en het half negen was (toen begon zijn programma), gingen Rachel en ik er even goed voor zitten. In het ziekenhuis heb je natuurlijk zo’n koptelefoontje en die had Rachel op haar buik neergelegd, zodat Rachel, ik EN Piep DJ Koos goed konden horen.

Een rustige stem kondigde Barbera Steisand aan en zodoende was het programma begonnen. Elke keer als het liedje af was, kropen Rachel en ik wat dichter bij elkaar om de DJ via het kleine koptelefoontje te beluisteren. Al met al een leuke ervaring die ik dus toch een keer heb kunnen meemaken.

Mazzel