Ik heb het al een keer over the incredible hulk gehad in een blogfile. Nou alle 82 afleveringen zijn nu op tv geweest, en ik heb de meeste wel gezien. Af en toe was ik er eentje vergeten op te nemen, of de harddisk recorder haperde.
Eigenlijk is het een droevig verhaal. Iedereen die de serie volgt, vind het natuurlijk prachtig als onze groene vriend de schurken een lesje leert. Maar David probeert eigenlijk de gehele serie om van onze grote vriendelijke reus af te komen. Steeds maar weer opzoek naar een medicijn. En dan heb ik het nog niet gehad over de vrienden en collega's die hij in het verhaal verloren heeft. In de eerste aflevering wordt duidelijk dat hij zijn vrouw al verloren heeft in een auto ongeluk. In de tweede aflevering raakt hij ook zijn directe collega kwijt waar hij een hechte band mee had opgebouwd. Noodgedwongen is hij toen gaan reizen. In zijn reizen hertrouwd hij nogmaals en ook die vrouw komt om het leven. Reden genoeg om gek te worden zou ik zo zeggen. Tot overmaat van ramp vind hij het medicijn ook nog eens niet. Na de serie, die plots van de buis was gehaald, zijn er nog 3 films gemaakt. In de laatste film (met te titel 'The Death of the Incredible Hulk'), trekt David zelf aan het kortste eind. Al met al een droevig verhaal, maar omdat hij zo veel mensen geholpen had in al die afleveringen, denk ik niet dat de gemiddelde kijker veel aandacht aan zijn leed heeft besteed.
Bill Bixby, de persoon die David speelt, heeft het in de echte wereld al niet veel beter gehad. Zijn zoon komt om het leven. En zijn ex vrouw kon dat niet verwerken en heeft zelfmoord gepleegd. Die ex vrouw kwam trouwens wel een keertje voor in een aflevering. Tijdens het filmen van die aflevering waren ze trouwens nog getrouwd. Naar 'weetje' is dat ze David in die aflevering ervan weerhoud om zelfmoord te plegen... ...En ook met Bill zelf loopt het uiteinderlijk slecht af. Hij krijgt kanker en sterft in 1993. Al met al dus ook geen gemakkelijk leven....
Maar even terugkomend op de serie zelf. Ik vond het erg gaaf om deze oude serie uit mijn jeugd nogmaals te zien. Af en toe kreeg ik trouwens medelijden met Jack Mcgee. Dat is die journalist die jacht maakt op de hulk. Zijn personage werd steeds duidelijker omschreven in de loop van de serie. Ook de opsessie die hij had met het vangen van de hulk werd zo goed verteld dat je haast hoopte dat hij er een keer achter zou komen dat David de hulk was.
Ik ga deze blogfile afsluiten met een populaire zin die altijd in de intro werd gezegt. Ter nagedachtenis aan Bill....."Mr. McGee, don't make me angry. You wouldn't like me when I 'm angry"
mazzel
28 november 2006
27 november 2006
Now I am the master
Ik kan me een stukje uit Star Wars deel 4 nog zo goed herinneren. Darth Vader staat tegen over Obi Wan en zegt de legendarische zin. "When I left I was just the student... Now I am the master....". Hij had nu de kans om zijn oude leraar te verslaan, en dat lukte hem ook nog...
Een vergelijkbare situatie had ik vandaag in het zwembad. Ik had mijn moeders vriend Bram uitgenodigd om een keertje tegen mij te gaan zwemmen. Bram is de gene die ons (mijn zus en ik) heeft leren zwemmen. Kortom, mijn oude leermeester van weleer. Ook ik heb (net als Vader) al een hele tijd niet meer tegen mijn meester "gestreden", kortom het leek erg spannend te gaan worden.
Eerlijk gezegt had ik de beste papieren. De afgelopen vijf jaar heb ik bijna wekelijks gezwommen. Bram heeft in die 5 jaar bijna geen zwembad meer gezien. Bram had als voordeel dat hij een behoorlijke conditie heeft. Dat komt omdat hij veel aan fitnes doet... Die goede conditie heb ik weer niet... Dus helemaal duidelijk wie er zou gaan winnen was bijlange na niet zeker. De gedachte dat ik misschien wel eens zou kunnen verliezen heeft ervoor gezorgd dat ik afgelopen zaterdag voor de zekerheid een nieuwe turbo broek heb aangeschaft. Ik had de laatste tijd al het idee dat de oude was uitgewerkt. Die zwembroekjes van tegenwoordig slijten wel erg hard, want ik had heb pas in mei gekocht. Maar helaas was de vorm van de eens gestroomlijnde zwembroek verdwenen. De elastiek "spanning" was simpel weg niet meer wat het hoorde te zijn.
Ik mocht op kop vertrekken, en als je dan je nieuwe zwembroek niet goed vastbind, glijd deze gemakkelijk van je kont af... Dat probleem was snel verholpen, maar heeft er wel voor gezorgt dat ik 10 a 15 secondes achterstand had opgelopen. Ik ging deze eerste 2 banen zo langzaam dat Bram maar besloten had om me in te halen. Maar bij baan drie had ik hem al weer ingehaald en zwom zonder veel moeite bij hem weg. En ondanks dat het de eerste twee banen had verkloot, ging het eigenlijk wel erg goed.... De nieuwe turbo broek leek te gaan werken. Nadat ik Bram een keer of 8 had ingehaald, maakte ik me dus geen zorgen meer om de winst. Ik wilde evengoed een redelijke eindtijd neerzetten, en verrassend genoeg lukte dat dus. Ik zette 18:17 op de klok neer. Dat is een redelijk snelle tijd. En meegerekend dat ik 10 tot 15 secondes had verloren in de eerste 2 banen, dacht ik dat ik met deze nieuwe turbo broek de 18 minuten grens misschien wel weer kon proberen te breken.
Bram besloot om de 2de run van 40 banen niet op kop te gaan zwemmen. Hij bleef wel lekker baantjes trekken, maar had ingezien dat het geen zin had omdat in wedstrijd verband te gaan doen. Ik ging dus alleen op jacht naar de gevreesde 18 minuten grens op de 1 kilometer schoolslag. De laatste keer dat ik dat gered had was voor de vakantie geweest. Ergens begin juli, dus dat was wel even terug. Ik wist het schema lang vol te houden, maar vanaf baantje 25 ging het langzamerhand trager. Mijn voorsprong, die al niet te groot was, begon te slinken. Kortom, het werd wel even spannend. Maar na baantje 30 ging het weer wat beter. Ik wist uiteinderlijk 17:57 op de klok neert te zetten. Kijk... einderlijk weer een succes op de 1 kilometer..
mazzel
Een vergelijkbare situatie had ik vandaag in het zwembad. Ik had mijn moeders vriend Bram uitgenodigd om een keertje tegen mij te gaan zwemmen. Bram is de gene die ons (mijn zus en ik) heeft leren zwemmen. Kortom, mijn oude leermeester van weleer. Ook ik heb (net als Vader) al een hele tijd niet meer tegen mijn meester "gestreden", kortom het leek erg spannend te gaan worden.
Eerlijk gezegt had ik de beste papieren. De afgelopen vijf jaar heb ik bijna wekelijks gezwommen. Bram heeft in die 5 jaar bijna geen zwembad meer gezien. Bram had als voordeel dat hij een behoorlijke conditie heeft. Dat komt omdat hij veel aan fitnes doet... Die goede conditie heb ik weer niet... Dus helemaal duidelijk wie er zou gaan winnen was bijlange na niet zeker. De gedachte dat ik misschien wel eens zou kunnen verliezen heeft ervoor gezorgd dat ik afgelopen zaterdag voor de zekerheid een nieuwe turbo broek heb aangeschaft. Ik had de laatste tijd al het idee dat de oude was uitgewerkt. Die zwembroekjes van tegenwoordig slijten wel erg hard, want ik had heb pas in mei gekocht. Maar helaas was de vorm van de eens gestroomlijnde zwembroek verdwenen. De elastiek "spanning" was simpel weg niet meer wat het hoorde te zijn.
Ik mocht op kop vertrekken, en als je dan je nieuwe zwembroek niet goed vastbind, glijd deze gemakkelijk van je kont af... Dat probleem was snel verholpen, maar heeft er wel voor gezorgt dat ik 10 a 15 secondes achterstand had opgelopen. Ik ging deze eerste 2 banen zo langzaam dat Bram maar besloten had om me in te halen. Maar bij baan drie had ik hem al weer ingehaald en zwom zonder veel moeite bij hem weg. En ondanks dat het de eerste twee banen had verkloot, ging het eigenlijk wel erg goed.... De nieuwe turbo broek leek te gaan werken. Nadat ik Bram een keer of 8 had ingehaald, maakte ik me dus geen zorgen meer om de winst. Ik wilde evengoed een redelijke eindtijd neerzetten, en verrassend genoeg lukte dat dus. Ik zette 18:17 op de klok neer. Dat is een redelijk snelle tijd. En meegerekend dat ik 10 tot 15 secondes had verloren in de eerste 2 banen, dacht ik dat ik met deze nieuwe turbo broek de 18 minuten grens misschien wel weer kon proberen te breken.
Bram besloot om de 2de run van 40 banen niet op kop te gaan zwemmen. Hij bleef wel lekker baantjes trekken, maar had ingezien dat het geen zin had omdat in wedstrijd verband te gaan doen. Ik ging dus alleen op jacht naar de gevreesde 18 minuten grens op de 1 kilometer schoolslag. De laatste keer dat ik dat gered had was voor de vakantie geweest. Ergens begin juli, dus dat was wel even terug. Ik wist het schema lang vol te houden, maar vanaf baantje 25 ging het langzamerhand trager. Mijn voorsprong, die al niet te groot was, begon te slinken. Kortom, het werd wel even spannend. Maar na baantje 30 ging het weer wat beter. Ik wist uiteinderlijk 17:57 op de klok neert te zetten. Kijk... einderlijk weer een succes op de 1 kilometer..
mazzel
23 november 2006
Verkiezingen
Eigenlijk kwamen de verkiezingen mijn neus uit de laatste paar dagen. Ondanks dat hebben Rachel en ik de uitslag tot aan 12 uur aan toe gevolgd. Terwijl ik nog zo met mezelf had afgesproken dit niet te doen... Dus aan de ene kant intereseert het me, maar aan de andere kant erger ik me er dood aan.
Ik kwam vanmorgen op mijn werk aan zetten en vertelde aan me collega Jeroen dat ik een nachtmerrie had dat de SP 26 zetels hadden gehaald. Aangezien hij dezelfde droom had als ik, lijkt het dus akelig waar te zijn. Nou ga ik geen politiek getinte blogfiles schrijven ..... maar de SP??? Dat komt in mijn ogen wel erg links over.. Maar op dat gebied werden we gister dus nog meer verrast. Ook Wilders haalde enorm veel stemmen. Het lijkt er dus naar uit te zien dat de Nederlandse stemmers het politieke 'algemene' centrum verlaten hebben, en naar de uithoeken van links en rechts zijn gegaan. Nederland was nog nooit zo verdeeld als bij deze verkiezingen.
Mijn 'zaagsel' heeft de laatste paar weken niet stil gezeten met nadenken over deze verkiezingen. Eigenlijk was ik inhoudelijk meer bezig met de politicus in het algemeen. Het maakt eigenlijk niet uit over wie ik het heb. Ik vergeleek het werk van een politicus met die van me zelf. Wat lijkt me leuker... Of misschien wel..... wat is erger.... Mijn baan bestaat uit het helpen van mensen met software problemen. In 80 procent van de gevallen kan ik iemand meteen uit de brand helpen. In 15 procent van de gevallen duurt het misschien langer. En in 5 procent van de gevallen kan ik echt iemand niet helpen. Dan zou die persoon misschien een nare ervaring met de helpdesk hebben, en die gevallen (gelukkig komen ze weinig voor) heb ik ook een nare ervaring. Ook al hoeft het eventueel niet mijn fout te zijn.
Een politicus die in de regering zit helpt mensen eigenlijk ook. Hij bestuurt met zijn collega's het land en maakt wetten om alles in goede banen te leiden. Maar toch zit dit ingewikkelder in elkaar dan het lijkt. Als er een beslissing genomen wordt, zal er altijd een deel van de Nederlanders voor zijn, en een deel tegen. Hij haalt die 95 procent nooit bij alle burgers. Volgens mij kan dat haast niet. Bovendien heb je natuurlijk ook nog de oppositie die dan altijd op de voorgrond staan om over je plannen heen te vallen. Dat bedoel ik niet ten nadele voor de oppositie, nee dat is gewoon hun werk. Ik moet er niet aan denken dat bij alle beslissingen die ik op mijn werk maak, dat er mensen zijn die me de hele tijd op de vingers lopen te kijken. En dan komt er ook nog eens bij dat je beslissingen dus ook negatief kunnen uitpakken voor een gedeele van de burgers.
Kortom, op de vraag of ik politieke ambities heb kan ik kort zijn.... NEE, voor geen goud. Ik heb deze paar weken geleerd dat het politieke vak een enorme zware baan moet zijn. En dat we dus eigenlijk blij moeten zijn dat er mensen zijn die dit willen doen. Die dit leuk vinden. Dat er dus een democratie bestaat is dus lang niet zo vanzelf sprekend als het lijkt. Wie er straks nu ook gaan regeren. Ik wil ze veel succes en sterkte toewensen.
Mazzel
Ik kwam vanmorgen op mijn werk aan zetten en vertelde aan me collega Jeroen dat ik een nachtmerrie had dat de SP 26 zetels hadden gehaald. Aangezien hij dezelfde droom had als ik, lijkt het dus akelig waar te zijn. Nou ga ik geen politiek getinte blogfiles schrijven ..... maar de SP??? Dat komt in mijn ogen wel erg links over.. Maar op dat gebied werden we gister dus nog meer verrast. Ook Wilders haalde enorm veel stemmen. Het lijkt er dus naar uit te zien dat de Nederlandse stemmers het politieke 'algemene' centrum verlaten hebben, en naar de uithoeken van links en rechts zijn gegaan. Nederland was nog nooit zo verdeeld als bij deze verkiezingen.
Mijn 'zaagsel' heeft de laatste paar weken niet stil gezeten met nadenken over deze verkiezingen. Eigenlijk was ik inhoudelijk meer bezig met de politicus in het algemeen. Het maakt eigenlijk niet uit over wie ik het heb. Ik vergeleek het werk van een politicus met die van me zelf. Wat lijkt me leuker... Of misschien wel..... wat is erger.... Mijn baan bestaat uit het helpen van mensen met software problemen. In 80 procent van de gevallen kan ik iemand meteen uit de brand helpen. In 15 procent van de gevallen duurt het misschien langer. En in 5 procent van de gevallen kan ik echt iemand niet helpen. Dan zou die persoon misschien een nare ervaring met de helpdesk hebben, en die gevallen (gelukkig komen ze weinig voor) heb ik ook een nare ervaring. Ook al hoeft het eventueel niet mijn fout te zijn.
Een politicus die in de regering zit helpt mensen eigenlijk ook. Hij bestuurt met zijn collega's het land en maakt wetten om alles in goede banen te leiden. Maar toch zit dit ingewikkelder in elkaar dan het lijkt. Als er een beslissing genomen wordt, zal er altijd een deel van de Nederlanders voor zijn, en een deel tegen. Hij haalt die 95 procent nooit bij alle burgers. Volgens mij kan dat haast niet. Bovendien heb je natuurlijk ook nog de oppositie die dan altijd op de voorgrond staan om over je plannen heen te vallen. Dat bedoel ik niet ten nadele voor de oppositie, nee dat is gewoon hun werk. Ik moet er niet aan denken dat bij alle beslissingen die ik op mijn werk maak, dat er mensen zijn die me de hele tijd op de vingers lopen te kijken. En dan komt er ook nog eens bij dat je beslissingen dus ook negatief kunnen uitpakken voor een gedeele van de burgers.
Kortom, op de vraag of ik politieke ambities heb kan ik kort zijn.... NEE, voor geen goud. Ik heb deze paar weken geleerd dat het politieke vak een enorme zware baan moet zijn. En dat we dus eigenlijk blij moeten zijn dat er mensen zijn die dit willen doen. Die dit leuk vinden. Dat er dus een democratie bestaat is dus lang niet zo vanzelf sprekend als het lijkt. Wie er straks nu ook gaan regeren. Ik wil ze veel succes en sterkte toewensen.
Mazzel
19 november 2006
Een zaterdag vol eten
Dit weekeinde was een stuk leuker dan de laatste. Toen moest ik namelijk werken en was het erg druk op de helpdesk. Aanvankelijk dacht ik dat het juist erg rustig was, maar na een paar uur kwam ik erachter dat het volume van het antwoordapparaat op nul stond en zodoende had ik dus niets gehoort. Echter stond deze wel vol met klagende mensen omdat er dus niet werd terug gebeld.... Nee, ik kon bij dit weekeinde dus wel wat ontspanning gebruiken.
En dat zag er op papier al goed uit.... Mark en Yvette waren in het noorden van het land en zodoende was een middag lunch geplant in Alkmaar. Rachel kon helaas niet, want die had al een afspraak staan. Maar ik vond dat ik in mijn eentje ook wel heen kon gaan. We hadden om 1 uur afgesproken in een restaurantje in het centrum en dan wordt het voor deze Jeroen al lastig om het te vinden. Gelukkig was Mark zo vriendelijk om voor te stellen dat ik wel achter hem aan kon rijden. Dus ik was om half een al bij zijn ouders thuis, daar waar ik overigens al een hele lange tijd niet meer was geweest. Achter Mark aanrijden is opzich niet zo'n kunst, al weet hij wel het gas pedaal te vinden. Hij rijd volgens mij altijd wel een kilometer of 10 te hard, dus ik heb maar geduimt dat er geen snelheids kontrole werd gehouden op de ring van Alkmaar. Dat stond overigens wel met grote borden aangegeven, maar Mark was niet de enigste die zich daar niets van aantrok. Ook zijn mede weggebruikers waren hiervan niet onder de indruk.
Bij aankomst hadden we de auto's in een parkeer garage neergezet en dat was op een steenworp afstand van het restaurant. Ik moest Mark en Yvette wel even zoeken, want ik had mijn auto op een andere verdieping neergezet. Ik zag namelijk net op tijd dat hun verdieping op vol sprong (een bordje) toen ik achter ze aan wou rijden. Dus heb ik, gelukkig net optijd, een andere verdieping kunnen uitkiezen. Maar gelukkig duurde het niet lang voordat we elkaar weer gevonden hadden. Eenmaal in het restaurant aangekomen duurde het ook niet lang voordat de groep kompleet was. We hebben heerlijk gegeten en bij gekletst, want Mark is nou al weer 3 weken weg. Ja, zo hard gaat de tijd tegenwoordig.
Het 'eten weekeinde' was hier overigens niet mee afgelopen. In de namiddag waren Rachel en ik bij mijn moeder uitgenodigd. Die had haar verjaardag al diverse keren uitgesteld, maar het leek maar niet te lukken om de hele familie bij elkaar te krijgen. Daarom heeft ze maar besloten dat we met de directe familie zouden gaan gourmetten. Kortom, dus weer lekker eten !!!! Ik vind het wel wat hebben. Lekker met zijn allen, al dan niet met een pannetje, lopen kokkerellen (als je dat zo schrijft). En daarna natuurlijk ijs toe. Dat was vroeger thuis altijd al een traditie, en dat zit er nogsteeds zo in. Ik wist trouwens niet dat onze Yorksher Terrier Shanty zo gek was op ijs. Al kon hij de biefstuk die ze van mij kreeg ook wel waarderen.
Mazzel
En dat zag er op papier al goed uit.... Mark en Yvette waren in het noorden van het land en zodoende was een middag lunch geplant in Alkmaar. Rachel kon helaas niet, want die had al een afspraak staan. Maar ik vond dat ik in mijn eentje ook wel heen kon gaan. We hadden om 1 uur afgesproken in een restaurantje in het centrum en dan wordt het voor deze Jeroen al lastig om het te vinden. Gelukkig was Mark zo vriendelijk om voor te stellen dat ik wel achter hem aan kon rijden. Dus ik was om half een al bij zijn ouders thuis, daar waar ik overigens al een hele lange tijd niet meer was geweest. Achter Mark aanrijden is opzich niet zo'n kunst, al weet hij wel het gas pedaal te vinden. Hij rijd volgens mij altijd wel een kilometer of 10 te hard, dus ik heb maar geduimt dat er geen snelheids kontrole werd gehouden op de ring van Alkmaar. Dat stond overigens wel met grote borden aangegeven, maar Mark was niet de enigste die zich daar niets van aantrok. Ook zijn mede weggebruikers waren hiervan niet onder de indruk.
Bij aankomst hadden we de auto's in een parkeer garage neergezet en dat was op een steenworp afstand van het restaurant. Ik moest Mark en Yvette wel even zoeken, want ik had mijn auto op een andere verdieping neergezet. Ik zag namelijk net op tijd dat hun verdieping op vol sprong (een bordje) toen ik achter ze aan wou rijden. Dus heb ik, gelukkig net optijd, een andere verdieping kunnen uitkiezen. Maar gelukkig duurde het niet lang voordat we elkaar weer gevonden hadden. Eenmaal in het restaurant aangekomen duurde het ook niet lang voordat de groep kompleet was. We hebben heerlijk gegeten en bij gekletst, want Mark is nou al weer 3 weken weg. Ja, zo hard gaat de tijd tegenwoordig.
Het 'eten weekeinde' was hier overigens niet mee afgelopen. In de namiddag waren Rachel en ik bij mijn moeder uitgenodigd. Die had haar verjaardag al diverse keren uitgesteld, maar het leek maar niet te lukken om de hele familie bij elkaar te krijgen. Daarom heeft ze maar besloten dat we met de directe familie zouden gaan gourmetten. Kortom, dus weer lekker eten !!!! Ik vind het wel wat hebben. Lekker met zijn allen, al dan niet met een pannetje, lopen kokkerellen (als je dat zo schrijft). En daarna natuurlijk ijs toe. Dat was vroeger thuis altijd al een traditie, en dat zit er nogsteeds zo in. Ik wist trouwens niet dat onze Yorksher Terrier Shanty zo gek was op ijs. Al kon hij de biefstuk die ze van mij kreeg ook wel waarderen.
Mazzel
16 november 2006
De eerste acht Markloze kilometers
Het leek er deze week even naar uit te zien dat ik helemaal niet kon zwemmen omdat het zo druk is op het werk. Maar gelukkig viel de klus van vandaag erg mee. Het was trouwens wel ver weg, want ik moest helemaal naar Zwolle toe voor een software update. Maar daar was ik wel binnen een uurtje mee klaar. Ik heb dus langer in de auto gezeten dan dat ik bij de klant ben geweest.
Ik heb vandaag de eerste zwemsessie van 3 thema's afgerond. De eerste week nadat Mark gestopt was heb ik gesprint. De tweede week had ik de middellange afstanden gezwommen, en de laatste week (deze dus) heb ik de lange afstand gezwommen. De sprint avond viel helaas tegen. Ik had er een stuk meer van verwacht... Zeker op de nieuwe afstand van 750 meter (30 baantjes) had ik een te langzame tijd af gelegd. De middellange afstand is mij beter bekent, want dat is gewoon de 1 kilometer... Ik wist deze in 18:26 te zwemmen en dat is niet echt goed, maar ook niet echt slecht.
Nee, ik kon deze eerste zwemsessie alleen nog maar goed maken op de lange afstand.... namelijk de 3 kilometer... Ik had de laatste keer dat ik deze afstand gezwommen had, een goede tijd neergezet van 56:22. Mijn plan was om zo lang mogelijk op het 56:00 schema te zwemmen zodat, als ik in zou storten, toch nog genoeg voorsprong over zou hebben om onder de 57 minuten te kunnen eindigen. Bovendien bedacht ik me dat als ik dat 56:00 schema erg lang vol zou kunnen houden dat ik dan ook nog een kans had om een persoonlijk record te zwemmen. Dit plan leek een erg goed idee, maar het koste toch wel erg veel moeite om dit schema vol te blijven houden. Het lukte me wel bij de eerste anderhalve kilometer (60 banen), maar dat koste zoveel energie, zodat ik daarna toch in begon ze zakken. Ik verloor veel tijd, maar had wel door dat ik onder de 57 minuten zou eindigen. De kans op een persoonlijk record begon steeds kleiner te worden, tenzij ik de laatste 20 banen er nog een sprintje zou uit kunnen halen. Dit is gelukkig toch gelukt zodat ik na 120 baantjes op 56:16 kon aantikken.
Zodoende was de eerste zwemsessie dus toch een succes geworden. De volgende week begint het feest weer opnieuw. Ik zal dan proberen om de sprint afstanden ook goed af te leggen.
Mazzel
Ik heb vandaag de eerste zwemsessie van 3 thema's afgerond. De eerste week nadat Mark gestopt was heb ik gesprint. De tweede week had ik de middellange afstanden gezwommen, en de laatste week (deze dus) heb ik de lange afstand gezwommen. De sprint avond viel helaas tegen. Ik had er een stuk meer van verwacht... Zeker op de nieuwe afstand van 750 meter (30 baantjes) had ik een te langzame tijd af gelegd. De middellange afstand is mij beter bekent, want dat is gewoon de 1 kilometer... Ik wist deze in 18:26 te zwemmen en dat is niet echt goed, maar ook niet echt slecht.
Nee, ik kon deze eerste zwemsessie alleen nog maar goed maken op de lange afstand.... namelijk de 3 kilometer... Ik had de laatste keer dat ik deze afstand gezwommen had, een goede tijd neergezet van 56:22. Mijn plan was om zo lang mogelijk op het 56:00 schema te zwemmen zodat, als ik in zou storten, toch nog genoeg voorsprong over zou hebben om onder de 57 minuten te kunnen eindigen. Bovendien bedacht ik me dat als ik dat 56:00 schema erg lang vol zou kunnen houden dat ik dan ook nog een kans had om een persoonlijk record te zwemmen. Dit plan leek een erg goed idee, maar het koste toch wel erg veel moeite om dit schema vol te blijven houden. Het lukte me wel bij de eerste anderhalve kilometer (60 banen), maar dat koste zoveel energie, zodat ik daarna toch in begon ze zakken. Ik verloor veel tijd, maar had wel door dat ik onder de 57 minuten zou eindigen. De kans op een persoonlijk record begon steeds kleiner te worden, tenzij ik de laatste 20 banen er nog een sprintje zou uit kunnen halen. Dit is gelukkig toch gelukt zodat ik na 120 baantjes op 56:16 kon aantikken.
Zodoende was de eerste zwemsessie dus toch een succes geworden. De volgende week begint het feest weer opnieuw. Ik zal dan proberen om de sprint afstanden ook goed af te leggen.
Mazzel
10 november 2006
Supermuis slaat toe
Mijn collega Jeroen had laatst een klant aan de lijn, die een probleem had met zijn programma. En toen hij deze klant aan het helpen was vroeg een collega van de klant of hij misschien de supermuis aan de lijn had.....Kijk... Dat noem ik pas een compliment....!!!! Hij antwoorde dat hij de andere Jeroen aan de lijn had, en dat kwam minder leuk over voor Jeroen, maar daar bedoelde de klant niets negatief mee.
Nou had mijn collega Jeroen vandaag een probleem die erg lastig op te lossen was, dus heeft hij aan mij gevraagt of ik het wilde oplossen. Dat met de (grappige) toon, dat de supermuis dat maar even moest oplossen..... Nou was het even zoeken, maar ik heb het uiteinderlijk gevonden. In ons storings programma heb ik de volgende tekst gezet (zie hiervoor het plaatje)... Gewoon even voor de grap hoor. Er heerst helemaal geen rivaliteit tussen de twee Jeroenen van de helpdesk.
Mazzel.
Nou had mijn collega Jeroen vandaag een probleem die erg lastig op te lossen was, dus heeft hij aan mij gevraagt of ik het wilde oplossen. Dat met de (grappige) toon, dat de supermuis dat maar even moest oplossen..... Nou was het even zoeken, maar ik heb het uiteinderlijk gevonden. In ons storings programma heb ik de volgende tekst gezet (zie hiervoor het plaatje)... Gewoon even voor de grap hoor. Er heerst helemaal geen rivaliteit tussen de twee Jeroenen van de helpdesk.
Mazzel.
3 november 2006
Een zwarte dag
Het was een normale dag vandaag. Zelfs een soort gedenkwaardige dag (zie vorige blogfile), maar net hoorde ik enorm slecht nieuws. Ik hoorde namelijk via de radio dat de beste schaatser aller tijden een punt zet achter zijn schaats carriere. En iedereen weet dat ik het dan over DE Gianni Romme heb..... Ik ben sinds jaar en dag al fan van hem en zat dan ook altijd aan de buis gekluisterd als hij op het ijs verscheen.... Maar helaas kan dat vanaf vandaag niet meer. De reden is dat hij vind dat hij niet meer met de top kan meedraaien.
Gianni gaat zich nu inzetten voor marathon schaatsen, en ook gaat hij verder met schaats trainingen geven. Misschien krijgen zijn fans hem dus nog wel op het ijs te zien, al ben ik niet zo'n marathon fan. Het marathon schaatsen vind ik nogal chaotisch. Ik kan haast niet volgen wie er nu voor of wie er nu achter ligt... Maarja, misschien weet Gianni de schaats wereld nog te verrassen door een marathon te winnen. Ik gun het hem in iedergeval wel..
Mazzel.
Al negen jaar
Jaja, ik had het zelf ook niet verwacht. Vandaag werk ik precies 9 jaar bij Digi Nederland bv. Eerst eigenlijk bij een aftakking van Digi wat Digi Automatisering heette, maar dat is op een gegeven ogenblik opgegaan in de Digi groep zelf.
Ik kan me de eerste dag nog wel herinneren. Ik werd voorgesteld aan mijn collega's. Ik mocht op mijn werkplek gaan zitten en werd verteld welke programma's er waren en toen werd me veel plezier toegewenst. Of te wel, ik werd een beetje in het diepe gegooit. Dat is in het begin wel lastig, maar als je de programma's een beetje begon te begrijpen hielp het juist wel dat je alles zelf heb moeten uitzoeken. Neem nou het Ditail pakket. Ik heb zelf uitgezocht wat er allemaal mee mogelijk was, en nu, jaren later, maar ik de updates zelf.
Het was trouwens aanvankelijk de bedoeling dat ik de buitendienst in zou gaan, maar mijn chef stelde destijds voor dat ik op de helpdesk zou beginnen. Dat is dus de eerste paar jaar zo gebleven. Pas later kwam ik ook in de buitendienst terecht en moest ik zelf ook installatie's doen. Nu, jaren later, is het een extreem gevarieerde werkpakket geworden. Mijn werkzaamheden bestaan nu uit:
1) De helpdesk automatisering (ondersteuning van ruim 10 programma's)
2) De helpdesk weegschalen (ondersteuning daarvan)
3) Buiten dienst automatisering (installatie's, storingen)
4) Software ontwikkeling
5) Nieuwe software testen en ondersteunen van de programmeurs (van programma's die ik dus niet zelf gemaakt heb).
Kortom, ik verveel me niet.
Mazzel
Ik kan me de eerste dag nog wel herinneren. Ik werd voorgesteld aan mijn collega's. Ik mocht op mijn werkplek gaan zitten en werd verteld welke programma's er waren en toen werd me veel plezier toegewenst. Of te wel, ik werd een beetje in het diepe gegooit. Dat is in het begin wel lastig, maar als je de programma's een beetje begon te begrijpen hielp het juist wel dat je alles zelf heb moeten uitzoeken. Neem nou het Ditail pakket. Ik heb zelf uitgezocht wat er allemaal mee mogelijk was, en nu, jaren later, maar ik de updates zelf.
Het was trouwens aanvankelijk de bedoeling dat ik de buitendienst in zou gaan, maar mijn chef stelde destijds voor dat ik op de helpdesk zou beginnen. Dat is dus de eerste paar jaar zo gebleven. Pas later kwam ik ook in de buitendienst terecht en moest ik zelf ook installatie's doen. Nu, jaren later, is het een extreem gevarieerde werkpakket geworden. Mijn werkzaamheden bestaan nu uit:
1) De helpdesk automatisering (ondersteuning van ruim 10 programma's)
2) De helpdesk weegschalen (ondersteuning daarvan)
3) Buiten dienst automatisering (installatie's, storingen)
4) Software ontwikkeling
5) Nieuwe software testen en ondersteunen van de programmeurs (van programma's die ik dus niet zelf gemaakt heb).
Kortom, ik verveel me niet.
Mazzel
Abonneren op:
Posts (Atom)
