Ik vond dat ik de laatste tijd te veel aandacht had besteed aan het zwemmen. Dat werd ook een beetje saai, zodoende dat ik dat nu anders ga aanpakken. Ik wil er wel wat over blijven schrijven, dus doe ik het nu om de 8 kilometer. Dan heb ik namelijk alle zwem afstanden gezwommen en kan ik er een samenvatting van maken. Ik heb trouwens uitgerekend dat het van ons huis naar het huis van Mark (mijn oude zwemmaat) en Yvette 248 kilometer is. Dus als de teller 248 kilometer aangeeft vind ik wel dat er een feestje gegeven mag worden...Het 'ik ben naar Mark en Yvette gezwommen' feest idee is geboren, en ik hou jullie op de hoogte van de vorderingen.
De samenvatting:
De sprint afstanden:
De 750 meter. Einderlijk goed nieuws op deze afstand. Tot nu toe was het bagger geweest, maar dit keer wist ik deze afstand in 13:26 af te leggen. Nog lang niet in de buurt van mijn pr van 13:13, maar toch een stuk beter dan 13:54.
De 500 meter. Deze afstand ging in 8:57. Dit is niet de eerste keer dat ik deze afstand in deze tijd heb afgelegd, en het zal zeker de laatste keer niet zijn. Mijn hoop om onder de 8:50 uit te komen, lukt dus nog niet echt. Maar zolang ik onder de 9 minuten zwem, moet ik gewoon tevreden zijn.
De 250 meter. Op deze afstand valt nog wat eer te halen. Dit komt omdat ik hem nog niet zo vaak gezwommen heb. En dat was te merken, want ik wist hem weer in een nieuw record af te leggen. Namelijk in 4:15... Dat is maar 1 seconde sneller dat het oude pr...maar wie het kleine niet eert......
De 1000 meter als afsluiting. Ging In 18:29.
De middellange afstanden:
De 1000 meter. Deze ging als een speer.. Ik deed er 17:53 over, en zo snel was ik met deze nieuwe zwembroek nog nooit geweest. Slechts 13 secondes van mijn pr verwijderd... Hoopgevend dus.
De 2de 1000 meter. Deze ging in 18:20. Je kan na zo'n 17:53 onmogelijk nog een keer voluit gaan. Maar een 18:20 is dan toch goed voor mijn basis snelheid.
De 500 meter. Deze ging in 8:56.
De lange afstand.
De 3000 meter. Ik had de laatste 7 keer dat ik deze afstand had gezwommen elke keer weer een nieuw record gezwommen. Die zevende keer dacht ik dat het echt wel de laatste zou zijn. Zeker omdat ik gebroken het zwembad uitkwam. Maar het is me TOCH weer gelukt. Dit keer deed ik er 55:05 over. Het ging een stuk lekkerder dan de vorige keer. De 55 minuten grens is nu in berijk. Maar of me dat ook gaat lukken??? Dat zien we over 3 weken weer.
Mazzel.
29 januari 2007
26 januari 2007
Mijn grote vriend
Het was een door de weekse dag, ergens in het jaar 2003.... Ik deed mijn ogen open, en werd meteen verblind door een felle lamp die boven mijn hoofd hing. Om me heen stonden twee artsen die me net een aantal verdovingen hadden gegeven... Je raad het misschien al.... Ik heb het over mijn ervaring bij de kaakchirurg.. Ik zie ze nog sjorren aan mijn arme verstands kies die net een paar weken daarvoor het eerste levenslicht had gezien (als ik mijn mond open deed natuurlijk)....
Ik ben een week van slag geweest. Ik kon de eerste dagen nieteens normaal eten. Ik moest me een week ziek melden. Dit schrikbeeld heeft me jaren lang achtervolgd. Ik was al geen tandarts held, maar vanaf toen had ik er een fobie voor....Ik durfde geen afspraak meer te maken bij de tandarts. De jaren gingen voorbij zonder dat er problemen waren... Maar ik wist dat daar een keer een einde aan zou komen. Ik kreeg begin deze week kiespijn. Een bezoekje aan mijn grote vriend was onvermijdelijk.
Daar zat ik dan... in de stoel te wachten op mijn lot. Mijn vriend was erg aardig omdat het niet lang duurde voordat hij doorhad dat ik zat te bibberen in zijn stoel... Na een paar testen kwam hij tot de conclusie dat het geen gaatje kon zijn. Hij moest dus een foto maken om te kijken wat het probleem dan wel was. En toen kwam hij met het slechte nieuws.... Ik blijk parodontitis te hebben... Ja, dat heeft mij ook dagen geduurt voordat ik het goed kon uitspreken. Deze aandoening kon de tandarts niet verhelpen, dus verwees hij me door naar een gespecialiseerde parodontoloog, die daar zijn beroep van heeft gemaakt. Ik had meteen een afspraak gemaakt en daar kon ik vandaag al heen.
Voordat ik dat ga vertellen ga ik eerst even uitleggen wat paradontitis is.. Het heeft met bacterie-en te maken die zich uitstekend vermaken onder je tandvlees. In een ver gevorderd stadium kan je zelfs je tanden of kiezen kwijt raken. De paradontoloog gaat die bacterie-en dus voor je verwijderen.... Maar ik ga verder waar ik gebleven was..... Ik zat dus weer in een tandartsen stoel... ja het wordt vervelend.. De vrouwelijke paradontoloog nam de lijst door die ik eerst had ingevuld... Alleen van die lijst al werd je niet vrolijk... Allerlei vreselijke ziekten stonden erop, omdat ze alles over me wilden weten.... Na de lijst was het meteen menus. De wel bekende haak kwam te voorschijn en daarmee kon ze opmeten hoe erg mijn situatie was (hoe diep de bacterie-en al zitten). Alle tanden en kiezen hebben nummers en de status daarvan vertelde ze door aan haar collega die het allemaal keurig had genoteerd. Dit was een nare ervaring, maar gelukkig duurde dat niet lang... Na het prikken gingen ze foto's van mijn gehele mond maken... En die gingen we daarna bekijken en bespreken. De paradontoloog denkt dat in 4 behandelingen het probleem te verhelpen is...Die afspraken zijn dan ook meteen gemaakt. Dus ik ben er voorlopig nog niet mee klaar.. Oja, ze had op de foto´s ook nog een gaatje gezien, daarvoor moet ik terug naar mijn gewone tandarts.
Kortom. Ik ging heen om een gaatje te laten vullen, en dacht dat ik daar naar een paar minuten opgelucht weer naar buiten zou lopen.. Dat viel dus een beetje tegen.
Mazzel.
Ik ben een week van slag geweest. Ik kon de eerste dagen nieteens normaal eten. Ik moest me een week ziek melden. Dit schrikbeeld heeft me jaren lang achtervolgd. Ik was al geen tandarts held, maar vanaf toen had ik er een fobie voor....Ik durfde geen afspraak meer te maken bij de tandarts. De jaren gingen voorbij zonder dat er problemen waren... Maar ik wist dat daar een keer een einde aan zou komen. Ik kreeg begin deze week kiespijn. Een bezoekje aan mijn grote vriend was onvermijdelijk.
Daar zat ik dan... in de stoel te wachten op mijn lot. Mijn vriend was erg aardig omdat het niet lang duurde voordat hij doorhad dat ik zat te bibberen in zijn stoel... Na een paar testen kwam hij tot de conclusie dat het geen gaatje kon zijn. Hij moest dus een foto maken om te kijken wat het probleem dan wel was. En toen kwam hij met het slechte nieuws.... Ik blijk parodontitis te hebben... Ja, dat heeft mij ook dagen geduurt voordat ik het goed kon uitspreken. Deze aandoening kon de tandarts niet verhelpen, dus verwees hij me door naar een gespecialiseerde parodontoloog, die daar zijn beroep van heeft gemaakt. Ik had meteen een afspraak gemaakt en daar kon ik vandaag al heen.
Voordat ik dat ga vertellen ga ik eerst even uitleggen wat paradontitis is.. Het heeft met bacterie-en te maken die zich uitstekend vermaken onder je tandvlees. In een ver gevorderd stadium kan je zelfs je tanden of kiezen kwijt raken. De paradontoloog gaat die bacterie-en dus voor je verwijderen.... Maar ik ga verder waar ik gebleven was..... Ik zat dus weer in een tandartsen stoel... ja het wordt vervelend.. De vrouwelijke paradontoloog nam de lijst door die ik eerst had ingevuld... Alleen van die lijst al werd je niet vrolijk... Allerlei vreselijke ziekten stonden erop, omdat ze alles over me wilden weten.... Na de lijst was het meteen menus. De wel bekende haak kwam te voorschijn en daarmee kon ze opmeten hoe erg mijn situatie was (hoe diep de bacterie-en al zitten). Alle tanden en kiezen hebben nummers en de status daarvan vertelde ze door aan haar collega die het allemaal keurig had genoteerd. Dit was een nare ervaring, maar gelukkig duurde dat niet lang... Na het prikken gingen ze foto's van mijn gehele mond maken... En die gingen we daarna bekijken en bespreken. De paradontoloog denkt dat in 4 behandelingen het probleem te verhelpen is...Die afspraken zijn dan ook meteen gemaakt. Dus ik ben er voorlopig nog niet mee klaar.. Oja, ze had op de foto´s ook nog een gaatje gezien, daarvoor moet ik terug naar mijn gewone tandarts.
Kortom. Ik ging heen om een gaatje te laten vullen, en dacht dat ik daar naar een paar minuten opgelucht weer naar buiten zou lopen.. Dat viel dus een beetje tegen.
Mazzel.
22 januari 2007
Housewarming party
Vorig jaar zijn Mark en Yvette gaan samenwonen en daar hoort natuurlijk een echte housewarming party bij. Dus al hun noordhollandse vrienden waren uitgenodigd om af te reizen naar het zuiden. Rachel en ik zouden Ottmar en Silvia uit Zaandam mee nemen, dus wij hadden daar nogeven een tussen stop. Helaas ging Silvia niet mee omdat die last had van haar rug. En dan is een rit van 3 uur natuurlijk gewoon te veel van het goede. Dus helaas vertrokken we maar met zijn drie-en vanuit zaandam.
Ik sta er nogwel eens bekent om dat ik nooit bekende zie op de snelweg. Die halen mij dan al zwaaiend in en ik zit dan strak voor me uit te kijken, zodat ik ze niet zie. Nou, daar was op de heenweg richting Brunssum weer sprake van. Dit keer tot 2 keer aan toe, dus in het verhaal moet wel een vorm van waarheid zitten. "Myth confirmed" zullen de mythbusters wel zeggen. Toen we bij een tankstation wat de snaaien gingen halen, stopte een aantal andere vrienden voor de gezelligheid ook maar. Daarna hebben we de rest van de rit maar achter elkaar aan gereden.
We waren redelijk op tijd bij Mark en Yvette aangekomen. Ik had op drie uur gegokt, maar het werd kwart over drie. Nou, met de pauze meegerekend klopte dit dus wel. We begonnen uiteraard met een Limburgse vlaai. Kijk, dat is altijd een lekkere binnekomer. En het begint ook een traditie te worden. Ik vermoed dat Mark en Yvette elke dag wel een stukje vlaai naar binnen werken. Het duurde niet lang voordat iedereen die zou komen er ook daadwerkelijk waren. Dus toen werd het lekker ouwehoeren en sterke verhalen vertellen. Ik zelf was natuurlijk de bob, maar er waren ook mensen bij die wel konden genieten van een Limburgs biertje. Mark had een slim systeem bedacht als mensen weer toe waren aan een nieuw biertje. Aan de dop zat namelijk een stikker vast geplakt. Als je dopje ernog aan hing, dan hoefde je nog geen nieuw biertje. Zodra je de dop er echt aftrok, had je dus intresse in een nieuwe. Kijk, dat vind ik nogeens slim.
De dag ging vreselijk snel voorbij, en voordat we het wisten was het een uur of negen en was het al weer tijd om naar huis te gaan. Ik moet er wel een bij zeggen dat Mark en Yvette perfect voor ons hebben gekookt. Na al het afscheid nemen was het ongeveer half tien en toen begonnen we pas echt aan de terug reis. Ik heb trouwens een hele boel oude schoolliedjes geleerd op die terug reis, want Rachel en Ottmar waren die allemaal aan het zingen. Ik blijk dus een echte cultuur barbaar te zijn om dat gebied, want ik wist er bijna geen eentje. Al heb ik wel cowboy billy boem aan Ottmar laten horen, want die kon hij niet.. Dus zodoende was mijn eer toch nog gered.
mazzel.
Ik sta er nogwel eens bekent om dat ik nooit bekende zie op de snelweg. Die halen mij dan al zwaaiend in en ik zit dan strak voor me uit te kijken, zodat ik ze niet zie. Nou, daar was op de heenweg richting Brunssum weer sprake van. Dit keer tot 2 keer aan toe, dus in het verhaal moet wel een vorm van waarheid zitten. "Myth confirmed" zullen de mythbusters wel zeggen. Toen we bij een tankstation wat de snaaien gingen halen, stopte een aantal andere vrienden voor de gezelligheid ook maar. Daarna hebben we de rest van de rit maar achter elkaar aan gereden.
We waren redelijk op tijd bij Mark en Yvette aangekomen. Ik had op drie uur gegokt, maar het werd kwart over drie. Nou, met de pauze meegerekend klopte dit dus wel. We begonnen uiteraard met een Limburgse vlaai. Kijk, dat is altijd een lekkere binnekomer. En het begint ook een traditie te worden. Ik vermoed dat Mark en Yvette elke dag wel een stukje vlaai naar binnen werken. Het duurde niet lang voordat iedereen die zou komen er ook daadwerkelijk waren. Dus toen werd het lekker ouwehoeren en sterke verhalen vertellen. Ik zelf was natuurlijk de bob, maar er waren ook mensen bij die wel konden genieten van een Limburgs biertje. Mark had een slim systeem bedacht als mensen weer toe waren aan een nieuw biertje. Aan de dop zat namelijk een stikker vast geplakt. Als je dopje ernog aan hing, dan hoefde je nog geen nieuw biertje. Zodra je de dop er echt aftrok, had je dus intresse in een nieuwe. Kijk, dat vind ik nogeens slim.
De dag ging vreselijk snel voorbij, en voordat we het wisten was het een uur of negen en was het al weer tijd om naar huis te gaan. Ik moet er wel een bij zeggen dat Mark en Yvette perfect voor ons hebben gekookt. Na al het afscheid nemen was het ongeveer half tien en toen begonnen we pas echt aan de terug reis. Ik heb trouwens een hele boel oude schoolliedjes geleerd op die terug reis, want Rachel en Ottmar waren die allemaal aan het zingen. Ik blijk dus een echte cultuur barbaar te zijn om dat gebied, want ik wist er bijna geen eentje. Al heb ik wel cowboy billy boem aan Ottmar laten horen, want die kon hij niet.. Dus zodoende was mijn eer toch nog gered.
mazzel.
16 januari 2007
Toegeven
Ik kan me nog herinneren dat ik een keer met de trein op station Hoorn aankwam. Ik had op een of andere reden geen fiets tot me beschikking, maar plots herinnerde ik mezelf dat die avond er een aflevering van Star Trek op tv zou komen. Oeps, toen had ik een probleem... Over een half uur zou Star Trek beginnen, en het was zeker 45 minuten lopen naar mijn ouderlijk huis... En wat doe je dan? Dan ga je als echte trekkie hardlopend naar huis toe, zodat je de aflevering niet hoeft te missen.
Kijk....... ....Toen kon ik mezelf niet meer voor de gek houden dat ik niet verslaafd was. Ik heb toen moeten toegeven dat het toch echt zover was gekomen. Vrienden hadden het al tegen me gezegt, maar elke keer had ik het ontkent... Vanaf die dag niet meer.... Het heeft ook even geduurt voordat ik was afgekickt, toen de laatste aflevering van Enterprise op tv was geweest.
Dit verhaal kan je een klein beetje vergelijken met mijn "eventuele" Msn verslaving... Ik geef niet toe dat het zo is, maar als er niemand online is vind ik het ook niet leuk. De vraag is nu of ik nu echt verslaafd ben, of dat ik het gewoon erg leuk vind om te doen... Het eventuele bewijs, zoals het verhaal van het hardlopen, is hiero nog niet geleverd. Misschien komt dat ooit nog eens.
Voordat ik ga afsluiten wil ik nog even melden dat ik nog 2 filmpjes op youtube.com heb gezet. Filmpje nummer 1 is een soort jeugdsentiment filmpje geworden met allemaal verschillende series en tekenfilm serie fragmenten er in. Als je die wilt zien ga dan naar : http://www.youtube.com/watch?v=9j12o2R012Q
Filmpje nummer 2 is een stukje uit een documantaire over The Beatles (is weer eens wat anders als Guns n' Roses). Als je die wilt zien, ga dan naar : http://www.youtube.com/watch?v=fO4RfVeOyRQ
mazzel
Kijk....... ....Toen kon ik mezelf niet meer voor de gek houden dat ik niet verslaafd was. Ik heb toen moeten toegeven dat het toch echt zover was gekomen. Vrienden hadden het al tegen me gezegt, maar elke keer had ik het ontkent... Vanaf die dag niet meer.... Het heeft ook even geduurt voordat ik was afgekickt, toen de laatste aflevering van Enterprise op tv was geweest.
Dit verhaal kan je een klein beetje vergelijken met mijn "eventuele" Msn verslaving... Ik geef niet toe dat het zo is, maar als er niemand online is vind ik het ook niet leuk. De vraag is nu of ik nu echt verslaafd ben, of dat ik het gewoon erg leuk vind om te doen... Het eventuele bewijs, zoals het verhaal van het hardlopen, is hiero nog niet geleverd. Misschien komt dat ooit nog eens.
Voordat ik ga afsluiten wil ik nog even melden dat ik nog 2 filmpjes op youtube.com heb gezet. Filmpje nummer 1 is een soort jeugdsentiment filmpje geworden met allemaal verschillende series en tekenfilm serie fragmenten er in. Als je die wilt zien ga dan naar : http://www.youtube.com/watch?v=9j12o2R012Q
Filmpje nummer 2 is een stukje uit een documantaire over The Beatles (is weer eens wat anders als Guns n' Roses). Als je die wilt zien, ga dan naar : http://www.youtube.com/watch?v=fO4RfVeOyRQ
mazzel
9 januari 2007
Filmpjes
Afgelopen zaterdag waren Rachel en ik in Hauwert om mijn vaders verjaardag te vieren. Mijn vader had een apparte dag voor mijn zus en mij (+aanhang) geregeld, zodat we ook lekker konden gourmetten. Dat ga je natuurlijk niet doen met alle gasten, maar het leek hem wel eens leuk omdat voor ons te organiseren.
Naast al dat lekkere eten, hebben we ook oude fimpjes op de projector bekeken. Die opnames heeft mijn vader gemaakt toen mijn zus en ik nog erg klein waren. Daar was hij erg gedreven in, want hij heeft volgens mij voor uren lang nog op 'projector' formaat staan. Ik heb begrepen dat hij ze ook op DVD gaat laten branden. Daarop kan ik haast niet wachten. Dan kan ik gewoon op een willekeurig moment van de dag die filmpjes zelf bekijken. Nu moeten we natuurlijk een middag plannen om dit te kunnen doen. Dat is trouwens gezellig hoor, daar niet van. Maar af en toe zelf kijken, lijkt me ook erg leuk.
Het filmpjes opnemen virus heb ik zelf trouwens ook. Met Ramon heb ik tien tallen grappige fimpjes gemaakt, en natuurlijk wordt de drankavond ook elke keer weer opgenomen. En dan heb ik het nog niet gehad over mijn grote videobanden voorraad. Daarop staan diverse tv opnames die heel terug gaan tot 1987. Ik vond het namelijk altijd zonde om iets te verwijderen wat ik had opgenomen, dus kocht ik altijd nieuwe banden.
Tegenwoordig is het op internet erg populair om filmpjes op youtube.com te zetten, en ik kon natuurlijk niet achterblijven. Dus ik heb op mijn eigen pc mijn video capture kaart weer eens ge-installeerd en ben lid geworden van youtube.com. Mijn eerste filmpje die ik op het internet heb gezet is van een concert van Guns n' Roses die ik (volgens mij) in 1993 had opgenomen. Natuurlijk niet het gehele concert, want dat is te veel werk... Ik heb het bij Sweet Child of Mine gehouden. Dus mocht je dat een mooi nummer vinden. Ga dan naar : http://www.youtube.com/watch?v=MSxOLQvVLco toe om hem te bekijken.
mazzel.
Naast al dat lekkere eten, hebben we ook oude fimpjes op de projector bekeken. Die opnames heeft mijn vader gemaakt toen mijn zus en ik nog erg klein waren. Daar was hij erg gedreven in, want hij heeft volgens mij voor uren lang nog op 'projector' formaat staan. Ik heb begrepen dat hij ze ook op DVD gaat laten branden. Daarop kan ik haast niet wachten. Dan kan ik gewoon op een willekeurig moment van de dag die filmpjes zelf bekijken. Nu moeten we natuurlijk een middag plannen om dit te kunnen doen. Dat is trouwens gezellig hoor, daar niet van. Maar af en toe zelf kijken, lijkt me ook erg leuk.
Het filmpjes opnemen virus heb ik zelf trouwens ook. Met Ramon heb ik tien tallen grappige fimpjes gemaakt, en natuurlijk wordt de drankavond ook elke keer weer opgenomen. En dan heb ik het nog niet gehad over mijn grote videobanden voorraad. Daarop staan diverse tv opnames die heel terug gaan tot 1987. Ik vond het namelijk altijd zonde om iets te verwijderen wat ik had opgenomen, dus kocht ik altijd nieuwe banden.
Tegenwoordig is het op internet erg populair om filmpjes op youtube.com te zetten, en ik kon natuurlijk niet achterblijven. Dus ik heb op mijn eigen pc mijn video capture kaart weer eens ge-installeerd en ben lid geworden van youtube.com. Mijn eerste filmpje die ik op het internet heb gezet is van een concert van Guns n' Roses die ik (volgens mij) in 1993 had opgenomen. Natuurlijk niet het gehele concert, want dat is te veel werk... Ik heb het bij Sweet Child of Mine gehouden. Dus mocht je dat een mooi nummer vinden. Ga dan naar : http://www.youtube.com/watch?v=MSxOLQvVLco toe om hem te bekijken.
mazzel.
5 januari 2007
De I-Qbot
Rachel en ik zaten laatst voor de tv naar reklames te kijken (daar ontkom je tegenwoordig niet meer aan), toen er ineens wat opvallends te zien was. Er flitste ineens een klein robotje over het scherm heen. Mijn aandacht verplaatste ineens van het computer scherm richting de televisie. Ik ben namelijk altijd multi tasking als het over tv kijken gaat. Al internettent volg ik zonder problemen wat er allemaal op de tv gebeurd. Maar nu had ik dus even mijn volledige aandacht nodig om deze nieuwe reklame te bekijken.
Het was een flitsende reklame over de I-Qbot. Een robotje reed door een kamer heen al zig zaggend richting zijn eigenaar. Met hoge snelheid wist het robotje een tafel te ontwijken en het werd duidelijk dat hij zijn baasje herkende en zodoende reed hij daar opaf. Mijn eerste reactie was eigenlijk : Ja hoor, dat kan toch niet... Maar het werd alleen nogmaar mooier. Het robotje zou kunnen praten, en je zou hem via de computer aan kunnen sturen. Ik was helemaal verkocht... Die moest ik hebben. Ik kon nog snel de internet site onthouden en deze ging ik meteen bekijken. Daar werd het verhaal nog mooier gemaakt. De robot zou je kunnen aansturen met zijn eigen programmeer taal, en zodoende kon je hem steeds meer truukjes leren. Daarvan lieten ze ook nog voorbeelden zien... Ik was er toen zeker van.... Die moest ik hebben.
De dag erna vertelde ik het verhaal meteen aan mijn collega Jeroen. Ook hij had de reklame gezien en was meteen ge-intereseerd. We hebben de site in de pauze nog even bezocht. We hadden nogwel genoeg vragen over hoe het project gebouwd moest worden. Er werd namelijk verteld dat het een bouwpakket was, maar er werd helemaal niet verteld uit hoeveel delen het bestond. Het was dus ook niet duidelijk hoeveel het zou kosten of hoelang je er over doet voordat jou versie door de kamer heen sjeest. Het was even zoeken, maar toen werd ook duidelijk waarom dit zo 'geheim' gehouden werd... Het gehele project bestaat uit 75 delen. Als je die los in de winkel koopt (per deel) kost het gehele verhaal ongeveer 750 euro..... Als je een abonoment neemt, kreeg je wel korting, maar dan nog kost het robotje even goed nog 600 euro... Bovendien duurt het dus anderhalf jaar voordat je robot is gebouwd....... Tja..... een robotje is leuk... maar 600 euro is wel erg veel.. Zeker als het ook nogeens anderhalf jaar duurt voordat je er gebruik van kunt maken.
Teleur gesteld gingen we weer verder aan het werk... Na een middag hard werken was ik de I-Qbot bijna vergeten. Toen ik thuis kwam zag ik meteen een zeer vrolijke Rachel in de kamer staan. Ik vroeg me af waarom ze zo extreem vrolijk was, maar dat wilde ze niet vertellen. Toen ik me omdraaide zag ik deel 1 van de I-Qbot op de tafel liggen. Ik was er zo vol van geweest toen ik die reklame had gezien, dat Rachel het niet kon laten om meteen deel 1 voor me aan te schaffen (de schat). Ik heb toen maar uitgelegd dat het project niet doorgaat. En toen ik uitgelegd had waarom, begreep Rachel me ook. Het gaat dus nogwel even duren voordat er eventueel een robot in onze huiskamer rond dwaalt. Liefs dan wel eentje die kan afwassen en stofzuigen.
Dus als er nog iemand is die wel voor een echte I-Qbot gaat sparen, maar hij/zij heeft deel 1 niet. Bel ons dan gerust.
Mazzel
Het was een flitsende reklame over de I-Qbot. Een robotje reed door een kamer heen al zig zaggend richting zijn eigenaar. Met hoge snelheid wist het robotje een tafel te ontwijken en het werd duidelijk dat hij zijn baasje herkende en zodoende reed hij daar opaf. Mijn eerste reactie was eigenlijk : Ja hoor, dat kan toch niet... Maar het werd alleen nogmaar mooier. Het robotje zou kunnen praten, en je zou hem via de computer aan kunnen sturen. Ik was helemaal verkocht... Die moest ik hebben. Ik kon nog snel de internet site onthouden en deze ging ik meteen bekijken. Daar werd het verhaal nog mooier gemaakt. De robot zou je kunnen aansturen met zijn eigen programmeer taal, en zodoende kon je hem steeds meer truukjes leren. Daarvan lieten ze ook nog voorbeelden zien... Ik was er toen zeker van.... Die moest ik hebben.
De dag erna vertelde ik het verhaal meteen aan mijn collega Jeroen. Ook hij had de reklame gezien en was meteen ge-intereseerd. We hebben de site in de pauze nog even bezocht. We hadden nogwel genoeg vragen over hoe het project gebouwd moest worden. Er werd namelijk verteld dat het een bouwpakket was, maar er werd helemaal niet verteld uit hoeveel delen het bestond. Het was dus ook niet duidelijk hoeveel het zou kosten of hoelang je er over doet voordat jou versie door de kamer heen sjeest. Het was even zoeken, maar toen werd ook duidelijk waarom dit zo 'geheim' gehouden werd... Het gehele project bestaat uit 75 delen. Als je die los in de winkel koopt (per deel) kost het gehele verhaal ongeveer 750 euro..... Als je een abonoment neemt, kreeg je wel korting, maar dan nog kost het robotje even goed nog 600 euro... Bovendien duurt het dus anderhalf jaar voordat je robot is gebouwd....... Tja..... een robotje is leuk... maar 600 euro is wel erg veel.. Zeker als het ook nogeens anderhalf jaar duurt voordat je er gebruik van kunt maken.
Teleur gesteld gingen we weer verder aan het werk... Na een middag hard werken was ik de I-Qbot bijna vergeten. Toen ik thuis kwam zag ik meteen een zeer vrolijke Rachel in de kamer staan. Ik vroeg me af waarom ze zo extreem vrolijk was, maar dat wilde ze niet vertellen. Toen ik me omdraaide zag ik deel 1 van de I-Qbot op de tafel liggen. Ik was er zo vol van geweest toen ik die reklame had gezien, dat Rachel het niet kon laten om meteen deel 1 voor me aan te schaffen (de schat). Ik heb toen maar uitgelegd dat het project niet doorgaat. En toen ik uitgelegd had waarom, begreep Rachel me ook. Het gaat dus nogwel even duren voordat er eventueel een robot in onze huiskamer rond dwaalt. Liefs dan wel eentje die kan afwassen en stofzuigen.
Dus als er nog iemand is die wel voor een echte I-Qbot gaat sparen, maar hij/zij heeft deel 1 niet. Bel ons dan gerust.
Mazzel
2 januari 2007
De zevende keer
De eerste keer weer zwemmen in het nieuwe jaar. Ik moest even terug denken aan de eerste zwemavond van 2006. Mark begon vorig jaar als een raket aan het nieuwe jaar, en zwom toen (met het orginele broekie) een fabuleus nieuw record van 17:52 op de 1 kilometer schoolslag.
Nou, zo wilde ik dit jaar ook wel beginnen. Zeker omdat ik kans maakte op het zevende record op rij voor op de 3 kilometer. Het begint een beetje een standaard verhaal te worden. Ik weet dat ik niet te snel moet vertrekken, maar ik kan het toch niet laten... Nou ben ik eigenlijk nog tot nu toe gespaard gebleven, maar daar ontkwam ik deze keer niet aan. Ik had een lekker tempo in de eerste kilometer maar ik wist dus dat het eigenlijk te hard ging. Tegen beter weten in zwom ik de eerste kilometer in 18:19. Dat is meer een 1 kilometer eindtijd dan een tussentijd voor op de 3 kilometer... Het kon ook niet anders dan dat ik dat moest bekopen. Tussen baan 40 en 50 werd het wel erg zwaar. Het kwam nu op mijn basis snelheid aan waar ik de laatste tijd zo op gehamerd heb. Ik kon het hoge tempo in de 2de kilometer dus lang niet meer volhouden, maar toch ging die in de redelijke tijd van 18:34. Mijn voorsprong op mijn pr was gekrompen naar nog maar 7 secondes.
Een eindsprint zat er niet meer in. Daarvoor had ik simpel weg te veel met mijn energie gesmeten. Maar ik wist dat als ik de laatste kilometer in ongeveer de zelfde tijd zou zwemmen als de 2de, dat een nieuw persoonlijk record er nogsteeds in kon zitten. Stabeliseren was dus het enigste wat ik nog kon doen. Het werd wel moeilijk. Af en toe zakte ik behoorlijk in elkaar, maar wist dit weer te compenseren met een sprintje. Pas bij baantje 116 was ik er zeker van dat het record erin zat... Compleet uitgeput zette ik 55:26 op de klok neer. Het oude record van 55:34 was verbroken, en zodoende ben ik aan een goed nieuw zwem jaar begonnen.
Mazzel
Nou, zo wilde ik dit jaar ook wel beginnen. Zeker omdat ik kans maakte op het zevende record op rij voor op de 3 kilometer. Het begint een beetje een standaard verhaal te worden. Ik weet dat ik niet te snel moet vertrekken, maar ik kan het toch niet laten... Nou ben ik eigenlijk nog tot nu toe gespaard gebleven, maar daar ontkwam ik deze keer niet aan. Ik had een lekker tempo in de eerste kilometer maar ik wist dus dat het eigenlijk te hard ging. Tegen beter weten in zwom ik de eerste kilometer in 18:19. Dat is meer een 1 kilometer eindtijd dan een tussentijd voor op de 3 kilometer... Het kon ook niet anders dan dat ik dat moest bekopen. Tussen baan 40 en 50 werd het wel erg zwaar. Het kwam nu op mijn basis snelheid aan waar ik de laatste tijd zo op gehamerd heb. Ik kon het hoge tempo in de 2de kilometer dus lang niet meer volhouden, maar toch ging die in de redelijke tijd van 18:34. Mijn voorsprong op mijn pr was gekrompen naar nog maar 7 secondes.
Een eindsprint zat er niet meer in. Daarvoor had ik simpel weg te veel met mijn energie gesmeten. Maar ik wist dat als ik de laatste kilometer in ongeveer de zelfde tijd zou zwemmen als de 2de, dat een nieuw persoonlijk record er nogsteeds in kon zitten. Stabeliseren was dus het enigste wat ik nog kon doen. Het werd wel moeilijk. Af en toe zakte ik behoorlijk in elkaar, maar wist dit weer te compenseren met een sprintje. Pas bij baantje 116 was ik er zeker van dat het record erin zat... Compleet uitgeput zette ik 55:26 op de klok neer. Het oude record van 55:34 was verbroken, en zodoende ben ik aan een goed nieuw zwem jaar begonnen.
Mazzel
Abonneren op:
Posts (Atom)
