De sleurhutten competitie

Vroeger gingen wij altijd met de caravan op vakantie. In de meeste gevallen was dat naar zuid Frankrijk. Dat was dus wel even een stukje rijden. Ik kan me herinneren dat zo'n reis wel eens twee tot drie dagen duurde. Als kind vind je dat natuurlijk niet leuk. De vakantie zelf was altijd wel gaaf hoor. En daar keken mijn zus en ik ook wel naar uit. Maar ja.. die reis, met die langzame sleurhut achter de auto aan. Dat maakte het iets waar ik altijd enorm tegen op zag.

En daar reden we dan. Op een of andere Franse snelweg. Het leek wel alsof iedereen die op die snelweg reed, ons aan het inhalen was. Dat is eigenlijk wat ik nog het meest kan herinneren van die tochten naar het warme zuiden. Nee, toen had ik mijn beslissing al genomen. Als ik ooit zelf op vakantie ga, zal dat nooit met een eigen caravan zijn.

Jaren later haalde ik natuurlijk een keertje mijn rijbewijs. Eigenlijk allang niet meer nadenkend over die vervlogen tijden. Maar toen ik voor het eerst op de snelweg reed, herinnerde ik mij die vreselijke tochten met de sleurhut. Kijk.... nu was het mijn beurt om in te halen. En dat doe ik dus tot op de dag van vandaag met alle plezier. Elke keer als ik op reis ben, tel ik de ingehaalde caravans. Ik heb er een soort competitie van gemaakt.

Afgelopen zaterdag gingen we naar de verjaardag van Mark. Op de 248 kilometer lange rit kan je dan altijd wel een aantal caravens verwachten. Nou was het toevallig 'zware zaterdag'. Daar had ik totaal geen rekening mee gehouden, maar dat werd wel snel duidelijk. Ik heb op de heenweg vijftig caravans in gehaald. Het leek op een gegeven ogenblik wel gewoon prijsschieten. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zoveel caravans heb ingehaald. Op de terug weg hadden we er ook nog eentje, zodat het totaal op 51 caravans kwam te staan. Kijk, mijn dag kon niet meer stuk. De verjaardag zelf was trouwens ook bere gezellig hoor. Het is altijd leuk om Mark en Yvette weer even te spreken.

Mazzel

Crossloop

Zolang ik al op de helpdesk werk (en dat is bijna 10 jaar) bellen wij al in bij klanten met pcanywhere. Dit houd in dat we de computer van de klant over kunnen nemen om zodoende problemen op te lossen, of om iets uit te leggen. Vroeger ging dat nog via een analoge modem, maar vandaag de dag wordt het internet daarvoor gebruikt. Dit heeft zo zijn nadelen. Routers en firewalls houden de communicatie nogwel eens tegen. Ik vervloekte af en toe dus de internet communicatie methode, maar daar is nu een oplossing voor. Sinds een paar maanden hebben we het super programma Crossloop ondekt. Niet alleen zijn daar de connectie problemen mee opgelost. Nee, het is nog in zijn geheel GRATIS ook. Dus geen dure pcanywhere licenties meer, maar gewoon meteen aan de slag.

In rap tempo tijd wordt dit programma nu bij klanten ge-installeerd. Benodigheden.. alleen een pc met een internet verbinding. Dan kan je, door middel van een gebruikersnaam en een wachtwoord af te spreken, iedereen zijn pc, waar ook ter wereld overnemen. De pc die overgenomen wordt, moet dat invullen bij het tabblad ontvangen, en diegene die het overneemt, doet dat bij het tabblad deelnemen. Er moet dan alleen nog even bevestigd worden dat de pc overgenomen gaat worden, en walla. De muis wordt automatisch overnomen door een der Jeroenen van de helpdesk. Het enigste wat pcanwhere nog al plus punt heeft, is dat je daarin ook bestandsverzending kan gebruiken. Dat zit niet in crossloop. Maar dat is vandaag de dag ook niet meer nodig, want wij hebben tegenwoordig ook een ftp server. Dat moet je zien als een usb memory stick, maar dan op het internet. Ik kan altijd, overal te wereld die opslag medium benaderen, zolang (inderdaad) je maar een internet verbinding hebt. Op de ftp server komen natuurlijk steeds meer bestanden en programma's te staan. Zo heb ik de spec editor er al op gezet, en het automatische backup programma wat ik voor de sm880 weegschaal heb gemaakt.

Dit programma is natuurlijk niet alleen iets voor bedrijven of helpdesken. Nee, stel een vriend belt je op met vragen over de computer.. Dan kan je het probleem saampjes bekijken door bij hem in te bellen. Als je dat eens wil proberen, moet je crossloop voor de gein een keertje downloaden. Je kan dat doen op de volgende link : http://www.crossloop.com/ . Kies voor knop gratis download, en de rest spreekt voor zich.

Mazzel

Knooppunt Everdingen

Langzamerhand verlaat ik de ring Utrecht. Als ik volgende week de sprint avond heb gezwommen, verlaat ik zelfs de gehele provincie en zit ik ongeveer bij knooppunt Everdingen.

Ik hoop maar dat ik niet geflitst ben op die ring Utrecht, want bij de sprint avond verpletterde ik mijn persoonlijk record op de 250 meter. Vooral de eerste 4 banen gingen als een speer. Ik deed 1 minuut en 32 secondes over de eerste 100 meter. Dat is gemiddeld 46 seconde per 50 meter. Met dit schema zou ik zelfs de 4 minuten grens hebben gebroken. Maar helaas kon ik dat niet volhouden. Ik klapte niet helemaal in elkaar. Na die 4 baantjes had ik een voorsprong van 8 secondes op mijn persoonlijk record van 4:10. Daar wist ik uiteinderlijk 4 secondes van over te houden. Vier minuten en zes secondes is dus nu mijn nieuwe record, en dat is maar 4 secondes van Mark zijn record vandaan. In de tijd dat wij nog samen zwommen heb ik hem namelijk wel eens 4:02 zien zwemmen. De moed zonk me toen in de schoenen, maar vandaag de dag kan ik dus in de buurt komen. Zal de 250 meter de eerste afstand zijn waarbij ik Mark zijn oude tijd kan verbeteren? Vier secondes lijken niet veel, maar dat vertekend enorm als je aan het sprinten bent.... De 500 meter ging ook aardig. Met 8:46 zat ik maar zeven secondes van mijn pr af. Het gaat de laatste tijd niet zo erg goed meer op deze afstand, dus ik was wel blij met deze tijd. .... De 1000 meter heb ik waarschijnlijk nog nooit zo vlak gezwommen. De eerste 250 meter ging trouwens erg rap (in 4:21). Even hoopte ik het schema naar de 17:40 vol te kunnen houden, maar dat lukte niet. Ik had na die 250 meter negen seconde voorsprong op het 18 blank schema. Die negen secondes voorspong had ik ook bij de 500 meter doorkomst. En ook bij de 750 meter. En uiteindelijk ook bij het aantikken op de 1 kilometer. Kortom, zo vlak heb ik volgens mij nog nooit gezwommen. Met deze 17:51 kwam ik 11 secondes te kort voor een persoonlijk record evenaring. Hopelijk kan ik de volgende keer wat dichter bij komen.

De drie kilometer stond gister op het menu. Het was extreem slecht weer buiten, en daarom besloten de zwemmers die normaal in de buitenbad van Zwaag zwemmen, ook maar in het binnenbad te gaan trainen. Dat waren 'echte' zwemmers, want ik werd links en rechts ingehaald door gespierde mannen en vrouwen die allemaal de borstcrawl zwommen. Ze zwommen zelfs de 'badmeester' voorbij. Dat is iemand die les geeft aan kinderen, en af en toe ook op maandag zo zijn baantjes mee pikt. Er was een zwemmer bij die zo hard ging dat hij me binnen notime weer had gepasseerd. Maar, er kwam een moment dat ook hij moe werd natuurlijk. Hij vervolgde zijn baantjes toen met de schoolslag. Kijk.. dan bevind je je op Jeroentjes terrein. Ondanks dat het niet verstandig is om een versnelling in te voeren op de 3 kilometer kon ik het toch niet laten om van deze kans gebruik te gaan maken. Moet ie maar niet 10 meter voor me stoppen met de borstcrawl, en gaan beginnen met de schoolslag. Ondanks dat hij dus moe was van het sprinten, zwom hij toch nog wel een aardig slagje schoolslag. Maar mijn ego moest en zou gestreeld worden. Kortom, de snelste zwemmer van de maandag avond heb ik in ieder geval 1 keertje ingehaald. Ha Ha... pak aan. !!! Er was nog een andere zwemmer die ongeveer mijn snelheid zwom. Echter wisselde hij de borstcrawl af met schoolslag. Ik had op een gegeven ogenblik door dat hij constant een halve baan voor me lag. Ja, daar moet wat aan gedaan worden natuurlijk. Het kat en muis spel duurde zeker 30 baantjes voordat ik einderlijk achter hem zat. Zijn snelheid verschilde natuurlijk enorm omdat hij die verschillende slagen zwom. Met een sprintje wist ik hem in te halen. Ik zwom overigens de 3 kilometer in 55:05.. Maar 5 secondes van mijn pr af..


Ik las trouwens op het internet dat op 4 en 5 augustus de 'rede van Hoorn' wordt gezwommen. Dan kan je je opgeveven om in het IJsselmeer de 1000 meter te gaan zwemmen. Mark en ik hebben het daar al eens eerder over gehad. We hadden het eigenlijk nooit echt uitgezocht, maar dit keer ben ik er optijd bij. Je kan je tot 1 uur van te voren nog opgeven, dus mocht het in dat weekeinde een beetje redelijk weer zijn, overweeg ik dus om mee te gaan doen.

Mazzel

Alsof ik niet weg ben geweest

Aan alles komt natuurlijk een einde. Ook aan de drie weken zomer vakantie van 2007. In de laatste week van de vakantie hebben we trouwens niet veel gedaan. Lekker geluierd dus, om zodoende ons weer voor te berijden op het hectische 'gewone' leven. Ik had in die laatste week vernomen dat het niet rustiger geworden was op de helpdesk (ondanks de vakantie periode). Mijn collega Jeroen had mijn hulp even nodig, en zodoende kon ik even vragen hoe hij zijn tijd had doorgebracht. Nou, aangezien hij dus in zijn eentje het fort moest verdedigen moest hij zichzelf in twee-en splitsen. Hij moest soms de buitendienst in, maar eigenlijk kon hij de helpdesk ook weer niet alleen laten vanwege de drukte daar. Kortom, toen het vrijdag middag was, en hij ook vakantie had, viel er een enorme last van zijn schouders af.......Het was deze week dus mijn beurt om het fort te verdedigen..

En dat begon meteen lekker. Ik was nog maar net op de zaak, en toen hoorde ik al dat ik meteen naar Ridderkerk kon vertrekken. Grote paniek dus. Ik kon gelukkig een auto van een collega ronselen die ook nog een navigatie systeem had, want anders vind Jeroentje het nooit natuurlijk. Ik heb namelijk het richtings gevoel van een varken onder water. Er waren maarliefs al twee collega's van mij terplekke, toen ik de winkel binnen kwam. Die waren bezig met het uitleggen en het aansluiten van de apparaten. De winkel was nog niet helemaal af. Sterker nog, het gehele winkelcentrum was nog niet af en leek wel een grote bouwput. Maar lang zal dat niet meer duren, want er waren veel mensen aan het werk daaro..... Mijn taak was de computer programma's aan de praat krijgen. Met die programma's konden de apparaten voorzien worden van bestanden, en dat was tot nu toe nog niet echt gelukt. De kassa's waren wel al voorzien van de benodigde artikelen, maar het sticker apparaat was nog maagdelijk leeg. Gelukkig wist ik nog hoe ik dat programma aan de praat kon krijgen. Dat was ik in die drie weken dus niet verleerd. Terug gekomen op de helpdesk, viel het aantal briefjes van mensen die ik terug moest bellen, eigenlijk wel mee. Zou het deze week einderlijk rustiger worden?? Nou nee hoor. Maandag viel het wel mee, maar de dagen erna was het chaos zoals altijd.

Voordat ik ga afsluiten vermeld ik nogeven dat dit de 100ste blog file is die ik tot nu toe geschreven heb.. Ja, ik heb wat met cijfers, maar dat was de eventuele lezer waarschijnlijk wel eerder opgevallen.

Mazzel

Een nieuwe traditie

Ik was er vorig jaar tijdens de vakantie op de Antillen al mee begonnen, en het leek mij een goed idee om er een traditie van te gaan maken. Ik heb het nu over het mee nemen van een boek op de vakantie. Dit voor de uurtjes aan het strand en aan de rand van het zwembad.

Vorig jaar had ik nog een boek gekregen voor mijn verjaardag, maar dat was dit keer niet het geval geweest. Ik had er trouwens zelfs niet eens bij stil gestaan om dat te gaan vragen. Het toeval wilde dat Rachel een boek van John Doe had geleend (synoniem van een vriend van ons). Zij vond het een zeer goed boek, en raadde het mij ook aan. Maar dat was er, door de drukte op het werk, steeds niet van gekomen. Dan kan ik me, als ik thuis kom, gewoon niet goed concentreren om te gaan lezen. Mijn hoofd maalt dan nog rond met oplossingen voor klanten die ik verzonnen heb, of nog moet verzinnen. Maar toen de vakantie naderde, besloot ik het boek dus maar mee te nemen naar Portugal. Kortom, de traditie kreeg een vervolg.

Uiteraard ga ik er ook wat over vertellen, want mijn boek bespreken via de weblog wordt dan eigenlijk ook een soort traditie. Het boek heet namelijk 'De Delta Deceptie', en is geschreven door Dan Brown. Ja, inderdaad, dat is de schrijver van de 'da vinci code'. Aangezien daar een film van gemaakt is, kies ik voor dat verhaal nog eens voor de makkelijkere manier, nu dat ik weet dat Dan Brown dus behoorlijk spannende verhalen kan verzinnen. Bij het zien van het dikke boek, was ik bang dat het een meer maanden project zou worden, maar dat is achteraf wel meegevallen. Ik heb het gehele boek van 416 pagina's in die ene week dat we in Portugal waren, dus in zijn geheel uitgelezen. Kan je nagaan hoe spannend het was.

Het verhaal:
Voor diegene die het boek nog willen lezen, raad ik aan om deze weblog pagina nu af te sluiten...!!!!

De NASA doet een belangrijke ondekking in het poolijs. Ze vinden namelijk een komeet waarin het bewijs van buitenaards leven onomstotelijk mee wordt bewezen. In de komeet zitten namelijk fossielen van buitenaardse insecten. Deze vonst komt voor de NASA wel erg goed uit, omdat ze de laatste tijd nogal slecht in het nieuws waren geweest. Rachel Sexton (kijk... mijn vriendinnetje in de hoofdrol dus, ze hebben alleen de achternaam even veranderd), wordt door de president van de verenigde staten, naar de noordpool gestuurd om dit te onderzoeken. Maar als later blijkt dat het bewijs niet zo rots vast blijkt te zijn, zit een speciale militaire eenheid achter de hoofdrol spelers aan, om kosten wat kost, het ware geheim van de komeet, geheim te houden. Pas aan het einde van het verhaal, kom je er achter wie dit zo geheim probeerd te houden. En, je hebt tijdens het lezen van het boek, genoeg kandidaten die dat kunnen zijn. Kortom, bijna iedereen kan die militaire eenheid wel achter de hoofdrol spelers hebben aangestuurd.

Maar wie dat is, moet je zelf maar acherhalen.
Mazzel