De Kempervennen

Van Rachel had ik vorig jaar voor mijn verjaardag een weekeindje weg gekregen, en het leek mij leuk om haar daarmee ook te verrassen. Dit keer niet naar Landal Greenparks, maar naar Centerparcs. We hadden via het internet, de Kempervennen uitgekozen, die overigens niet ver van de Landal Greenparks camping van vorig jaar lag. We konden kiezen voor een midweek, of een lang weekend. We kozen, in tegenstelling tot vorig jaar, voor de tweede optie. Ik had dus de vrijdag en de maandag vrij moeten vragen, maar dat was geen probleem. We hadden enorm veel geluk met het weer, want we hebben geen druppel regen gezien. Dat was de laatste tijd wel eens anders geweest.

Toen we eenmaal aangekomen waren, volgende we de borden richting ons huisje. Maar helaas hadden we het niet helemaal goed begrepen. We volgende namelijk de auto route, ipv de wandel route. Gevolg, we hebben het hele park gezien en zijn om twee meren heen gelopen voordat we pas een beetje in de buurt kwamen. We waren einderlijk in de 'steenbok' zone aangekomen, maar ook daar was het niet helemaal duidelijk. Met geluk kwamen we toen de juiste aanwijs borden tegen. Doodmoe kwamen we dus aan in ons huisje. Het leek ons verstandig dat ik een plattegrond zou halen bij de receptie, om dit probleem voor de rest van het weekeinde uit te sluiten. Eerst even uitrusten natuurlijk, maar daarna deed ik weer mijn schoenen aan en begon aan de barre tocht naar de uitgang. Wat achteraf dus lang niet zo ver bleek te zijn, want ondertussen had ik door welke bordjes voor de auto's waren, en welke voor de wandelaars.

De eerste avond hebben we natuurlijk het subtropisch zwembad bezocht. Tja, dat is toch eigenlijk het belangrijkste van zo'n park. Er waren trouwens ook genoeg andere dingen te doen hoor. Zoals bijvoorbeeld water skieen, waterfietsen, wandel en fiets routes afleggen. Wij hebben het dit weekend bij het zwembad en de waterfietsen gelaten. Af en toe hebben we lekker in de tuin gelegen om lekker bij te komen.... Je kan trouwens in het huisje ook zelf koken en zo, maar dat hebben we niet gegaan. Kortom, we zijn elke avond uit eten geweest. Bij de laatste avond hebben we nog een dansshow gezien. Die duurde nog vrij lang ook, want hij begon om negen uur, en was pas om elf uur afgelopen.

Kortom, een leuk weekend, al heb ik wel het idee dat ik iets belangrijks ben vergeten te vertellen. Maar dat komt dan nog wel als ik er weer op kom...

Mazzel

Picard met pensioen

Jaren geleden kwam ik nogwel eens in een studenten huis in Alkmaar. Daar woonde een vriend van mij, die daar studeerde. Ik vond het altijd erg gezellig, en daarom heb ik soms wel eens spijt dat ik dat ook niet gedaan heb. Gezellig met een aantal mensen samen in een huis wonen. Dat moet vast goed zijn voor je sociale ontwikkeling lijkt mij. Maarja... de opleiding die ik destijds deed was in Heerhugowaard, en daarvoor hoef je natuurlijk niet op kamers. Hoe dan ook, de sweer die bij 'het op kamers wonen' hoort, heb ik dus destijds wel af en toe kunnen proeven als ik die vriend opzocht.

Ik kan me nog herinneren dat er in de huiskamer altijd een grote poster hing van de Star Trek film 'First Contact'. Ik als trekkie vond dat natuurlijk prachtig. Toen ik die poster een keer in de winkel tegenkwam, kon ik het ook niet laten om hem zelf ook aan te schaffen. En, toen ik op mezelf ging wonen, moest hij natuurlijk ook op mijn muur hangen. Dat heeft ie dan ook flink wat jaartjes gedaan...

Maar de tijden veranderd natuurlijk. Rachel en ik wilde eigenlijk toch eens wat anders dan een 'gewone' poster aan de muur. Zodoende zijn we op zoek gegaan naar een mooi schilderij die op Captain Picard's plaats moest gaan hangen. Maar het uitzoeken van het juiste plaatje, was uiteinderlijk veel moeilijker dan dat we gedacht hebben. Er waren altijd wel mooie bij, maar dan waren we het toch niet met elkaar eens. Picard hoefde dus nog niet een twee drie met pensioen, maar het was slechts uitstel van executie. Rachel en ik kwamen namelijk op het internet een site tegen waar je je eigen foto's op canvas kon laten printen. Zodoende heb je dus eigenlijk ook een soort schilderij... En er is 1 foto die we allebij erg mooi vinden. Die heb ik namelijk gemaakt toen we vorig jaar op de Nederlandse Antillen waren. Inderdaad ja... de foto van de grote knip, waar ik al eens een blog aan besteed heb. Het bestellen via het internet was kinderwerk. Eventjes wat gegevens invullen, en een jpegje aanleveren en whalla.. Ongeveer een week later hing de postbode al aan onze deurbel met een enorm pakketje in zijn handen. Gister kwam Bram bij ons langs omdat hij een boormachine heeft die sterk genoeg is om onze muur de baas te kunnen zijn. Dat is er zo eentje, dat als hij die aanzet, de lampen in het hele blok eventjes dimmen (geintje). Nee, hij is gewoon erg sterk zeg maar. Sinds gister heeft onze oude vertrouwde captain dus toch afscheid moeten nemen van de woonkamer. Of hij nog een plaatsje ergens anders in huis gaan krijgen, moeten we nog even bekijken. Maar dat het niet meer in de huiskamer zou zijn, is ondertussen wel duidelijk.

Mazzel

Mijn eigen stem

Laatst vroegen ze me of ik bij een vergadering wilde zitten omdat er een nieuw programma gemaakt moest worden. Nou, daar ben ik natuurlijk altijd voor de porren Dus ik was ruim optijd in de vergader kamer aanwezig.

Het ging over het volgende. De wet is weer eens aangepast. Dat is altijd goed nieuws voor ons, want dat betekend weer werk aan de winkel. Soms vermoed ik ook wel eens dat er een Digi medewerker in de regering zit, om zodoende weer wat nieuws te verzinnen. Hoe dan ook, de warenwet omtrend warme broodjes is veranderd. De situatie is nu als volgt. Als je een warme boordjes zaak hebt, en die broodjes worden in een toonbank ten toon gesteld. Mogen die niet ouder zijn dan 2 uur. Een soort versheids waarborg dus. Maarja, hoe ga je dat controleren en bijhouden? De desbetreffende klant heeft hier lang overna gedacht, en wilde dat in samenwerking met ons realiseren. We kamen tot de volgende conclusie.

Als er nu een warm broodje wordt gemaakt drukt er een labelprinter een labeltje af. Op dit labeltje staat natuurlijk de prijs en zo, maar ook een unieke etiket nummer en een barcode. De uiterste verkoop tijd staat er ook op, zodat de klant kan zien wanneer het tijd wordt om de rolemmer erbij te pakken. Tja, zonde natuurlijk, maar de wet is de wet. Dit moet natuurlijk goed bij gehouden worden, en daar komt mijn nieuwe programma om de hoek kijken. Feitelijk hoeft de klant niet zoveel te doen. Als hij een broodje maakt, moet hij alleen de bijbehorende sticker printen. Hij hoeft alleen maar in de toonbank te kijken of er eventueel iets weggegooit moet worden, en als dat zo is, scant hij de geprinte barcode die op de verpakking zit, en klaar is Kees. Aan het einde van de dag kan hij in het programma wat lijsten uitdraaien van de verkochte, en weggegooide produkten, zodat het mannetje van de controle dienst ook weer tevreden is. En de klant kan vrolijk naar huis toe gaan. Het oude systeem, wat ze tot nu toe gebruiken, kost heel wat meer tijd. Alles moest keurig op papier met de hand bij gehouden worden, dus daar werden ze niet vrolijk van.

Afgelopen week was ik, samen met de vertegenwoordiger, op het hoofdkantoor van de klant. We hadden een afspraak om het bedachte systeem te demonstreren. De betrokkenen waren er best te vreden over, maar hadden er natuurlijk wel op en aanmerkingen over. In hoevere die nu allemaal wordt toegepast is nog de vraag, maar ik ben ondertussen wel verder gaan denken over het systeem zelf. De sticker informatie wordt in de nieuwe versie automatisch om het hele uur opgehaald (uit de labelprinter). Bovendien wilde de klant zeker weten dat een scan goed gedaan was. Als de barcode gescant wordt, hoor je altijd een piepje. Dat doet de scanner zelf, maar als ik een barcode van een pak sigaretten scan, piept deze ook. Je moet dus goed naar het scherm kijken, of je de juiste barcode hebt gescant. Eigenlijk is dat niet zo lastig, want de scanner zit op de pc aangesloten, maar toch. 'Zou ik het niet makkelijker kunnen maken met geluiden en zo?', was de vraag. Ik ging aan de slag, en ondekte dat dit heel gemakkelijk in het programma was toe te voegen.

Enne, toen ben ik doorgedraait. Tenminste dat zei mijn collega Jeroen tegen me. Ik heb het nu zo gemaakt dat als de communicatie automatisch om het hele uur wordt opgestart, dat je dan mijn stem hoort. Als het communiceren klaar is, krijg je Jeroentje weer te horen. Dit heb ik zo gemaakt omdat de klant tijdens het communiceren, namelijk niet kan scannen. Dat was nog zo'n reden voor bezorgdheid van de klant. Nu hoor je dus de computer zeggen dat er gecommuniceerd gaat worden, en wanneer dit klaar is..... Daarna ben ik nog verder gegaan. De computer noemt nu ook het gescande stickertje op. Dus als ik bon 15 terug scan, zegt de computer (met mijn stem dus weer), 'een' en dan 'vijf'. Tja, ik ga niet alle getallen van 1 t/m 9999 inspreken. Dat is me iets te veel werk. De stem scan functie heb ik trouwens optioneel gemaakt. Je kan ook wat standaard windows xp geluidjes horen, voor als de scan goed of slecht is. Wat gebruiksvriendelijker is, moet de klant dan zelf maar uitmaken.

Binnenkort hebben we weer een demo bij de klant. Ze willen het systeem ook heel graag zelf uitgebreid testen voordat het in een testwinkel wordt neergezet. Hopelijk gaat het goed, en worden er nog veel meer winkels voorzien van dit nieuwe systeem. Dus als je ergens een warme broodjes winkel binnen wandeld en je hoort ineens mijn stem, kan dat betekeken dat ik honger heb gekregen. Maar het kan ook betekenen dat ze het nieuwe waarborg systeem hebben aangeschaft. Ze kunnen trouwens ook hun eigen stem gebruiken, want ik heb het net zo opgezet als bij de Tomtom.

Mazzel

De masters competitie

Het was even een paar dagen wachten voordat de uitslagen van de wedstrijden op het internet stonden, maar gelukkig zijn ze nu bekend. Ik wou die graag weten, zodat ik mijn twee 1000 meter prestatie tochten met de echte wedstrijdzwemmers kon vergelijken. Dat is natuurlijk ook erg interesant.

De masters competitie is een competitie van 25 plussers die in open water hun wedstrijden zwemmen. Dat doen ze eigenlijk vanaf half juni t/m half september, in wedstrijden die door heel Nederland gehouden worden. De wedstrijden die in Hoorn gehouden zijn waren er dus maar twee van. De zwemmers zijn in leeftijds categorie-en ingedeeld. Zo heb je de categorie 25 t/m 34 jarigen, 35 t/m 44 jaar .... enzovoort. Ik val met mijn 34 jaar dus net nog in de eerste (en dus zwaarste) categorie. Als ik de zaterdag met de echte wedstrijd zou mee hebben gedaan zou ik de derde zwemmer zijn in mijn leeftijds categorie, en was ik helaas ook derde geworden. Overal, met alle zwemmers van alle leeftijden, zou ik de 17de zwemmer zijn geweest, en zou ik achtste zijn geworden.....De prestatie tocht van zondag ging voor mijn zelf het lekkers. En gelukkig zou ik dan ook geen laatste in mijn categorie zijn geworden. Ik zou de vijfde zwemmer zijn geweest, en zou vierde geworden zijn. Overal zou ik de 15de zwemmer zijn geweest, en was ik ook achtste geworden. Alle categorie-en zwemmen trouwens gelijkertijd de wedstrijd.

Kortom, met deze gegevens was ik eigenlijk wel tevreden. Met de echte top zou ik nooit kunnen meedraaien, want die zwemmen in het openwater minuten sneller dan ik dat in het overdekte zwembad zou doen. Maar (zeker als ik straks in de 35+ categorie val), zou ik in ieder geval niet roemloos ten onder gaan. Dus niet zoals ze met lasergamen altijd zeiden : like a lam to the slaughter... Nee, dan zou ik me aardig kunnen verweren.... Ik heb ook even naar de jeugd wedstrijd tijden op de 1000 meter schoolslag gekeken. Van hun tijden kan ik alleen maar dromen. Die gasten zwemmen 2 tot 3 minuten sneller in het openwater dan dat ik dat in het zwembad doe... Een pracht om te zien trouwens.

Vandaag heb ik in het zwembad trouwens ook nogeven de 3000 meter gezwommen. Het ging trouwens fantastisch. Tot 100 baantjes zwom ik precies op het record schema. Je kon er elke 2 baantjes de tijd erop gelijk zetten. Daarna ging het helaas minder.. Ik had al snel vijf seconde achterstand. Niet alleen de snelste tijd kwam hierdoor in gevaar, maar ook mijn tweede snelste tijd.. Ik had een eindsprint nodig om als nog een snelste tweede tijd neer te zetten. Uiteinderlijk zette ik 55:03 op de klok neer... Dik tevreden dus.. Het zwemmen in het zwembad gaat wel een stuk makkelijker...Je kan ook onderwater gewoon alles zien, en de temperatuur was veel dragelijker... Je bent wel zo aan de andere kant, want het zwembad leek wel een stuk kleiner dan normaal.

Mazzel.

JeMa versus de elementen

Het 'zwemteam' Jeroen Mark (JeMa), heeft in de loop der jaren al aardig wat kilometertjes gezwommen. Maar tot nu toe was dat altijd nog in een lekker overdekt (en verwarmt) zwembad geweest. We hebben wel eens in het 50 meter buitenbad in Zwaag gezwommen, maar die keren zijn op 1 hand te tellen.

We hebben het wel eens gehad over een nieuwe ‘extreme’ uitdaging. Zo zouden we een keer mee gaan doen aan de 25 kilometer tellende tocht van Medemblik naar Stavoren. Maar dit was duidelijk 'te' extreem voor ons. Vorig jaar kwam ik er bij toeval achter dat er bij Hoorn in het IJsselmeer, zwemwedstrijden werden gehouden. Toen was ik al te laat om eventueel mee te doen, maar ik onthield wel wanneer deze wedstrijden gehouden werden, zodat we dit jaar eventueel mee konden doen. En dat onthouden heb ik dus goed gedaan, want via het internet kwam ik erachter dat er dit weekeinde weer wedstrijden zouden worden gehouden. Aan de echte wedstrijden konden Mark en ik niet meedoen. Daarvoor moet je lid zijn van zwemverenigingen, en dat zijn wij niet. Maar volgens de site werden er ook prestatie tochten gehouden, waaraan iedereen kon deelnemen. Bovendien was er ook een prestatie tocht van 1000 meter. De afstand die Mark en ik altijd zwommen. Kortom, de uitdaging was erg groot om mee te gaan doen.

Ik had Mark meteen gemaild, en die had ook interesse in die prestatie tocht. Op zijn verjaardag hadden we al een beetje afgesproken dat we die van Zaterdag 4 augustus zouden zwemmen. We konden namelijk kiezen uit zaterdag en zondag, want op de 5de werden er ook prestatie tochten gehouden. Dus afgelopen maandag had ik wat kennissen in het zwembad verteld over dat Mark en ik zaterdag de prestatie tocht zouden gaan zwemmen. Deze 2 gasten leken wel geïnteresseerd te zijn, en vertelde dat de kans groot was dat zij er ook zouden zijn. Maar verder op in de week mailde Mark dat hij toch liever op zondag de prestatie tocht wilde gaan zwemmen, omdat Yvette en hij visite zouden krijgen. Tja, wat nu? Ik had eigenlijk al een soort afspraak gemaakt met die zwemmaten, dus daar kon ik niet vanaf stappen. Ik kon eigenlijk maar 1 oplossing verzinnen. Ik zwem de 1000 meter prestatie tocht van zowel 4, als die van 5 augustus.


Zaterdag 4 augustus.
Ik was de hele week eigenlijk al zenuwachtig. Flink beredenerend hoelang ik over de 1000 meter in het ijsselmeer zou doen. Een zwembad heeft natuurlijk wel erg veel voordelen. Lekker warm water, en je kan je om de 25 meter weer een keertje afzetten. Geen stroming en golven. Dus een paar minuten bij de standaard 18 moest ik wel rekening mee houden. Toch dacht ik dat ik het varkentje (als ik mazzel had) wel even binnen de 20 minuten zou kunnen wassen, maar zowel Mark als mijn collega Jeroen, dachten dat het waarschijnlijk meer richting de 25 minuten zou gaan. De voortekenen waren op zaterdag niet in mijn voordeel. Er waren hoge golven, en zelfs de omroeper vertelde dat het een barre tocht zou worden, voor zelfs de geoefende zwemmers. Ik zette de 20 minuten grens uit mijn hoofd en begon gewoon met zwemmen. Ik kon er toch geen oplossing voor verzinnen, ik kon de oplossing alleen nog maar zwemmen. Het water was trouwens erg koud. Bij het inspringen, hapte ik een paar keer goed naar adem, omdat de kou op mijn longen sprong. De eerste 100 meters waren dan ook het lastigst. Even wennen aan de kou, maar ook aan de leuke golven die voor een paar flinke slokken water hadden gezorgd. Maar, eenmaal bij de eerste boei (die op 125 meter lag), had ik mijn slag lekker te pakken. Ik begon de mede zwemmers een voor een in te halen. Dat waren de gasten die ook de schoolslag zwommen, want de borstcrawlers heb ik die middag niet meer terug gezien. Op 125 meter stond de eerste boei, op 250 meter de 2de. En op 500 meter de derde. Om die laatste moest ik heen en dan weer terug zwemmen richting de finish. Ik heb maar weinig medezwemmers gezien toen ik die 250 meter boei gepasseerd had. Pas op de terug weg, kwam er nog een borstcrawler mijn voorbij zwemmen. Daar had ik gelukkig wat aan, want ik was die laatste 250 meter wel een beetje aan het inzakken. Ik zette uiteindelijk 21:15 op de klok neer. Daar was ik zeer tevreden mee. Zeker vanwege de omstandigheden. Bij rustig water zou ik die 20 minuten grens misschien wel genaderd zijn. Maar dat kon ik uiteraard alleen maar gissen. Zoals ik eigenlijk de gehele week had gedaan. Ik moet trouwens nog wel vermelden dat 1 van die 2 zwemmaten daadwerkelijk was komen opdagen. Zodoende was ik dus niet voor niets geweest.

Zondag 5 augustus
Mark was al om 11 uur bij ons. De prestatie tocht van zondag was namelijk veel vroeger op de middag dan die van zaterdag. We waren voor de zekerheid nog even bij de inschrijf balie langs gegaan om te controleren of alles klopte. Gelukkig was dit het geval. Omdat ik Mark en mezelf op zaterdag al had opgegeven, werden we al snel opgenoemd bij de namen check. We hadden nummer twee en nummer drie. Het was vandaag een stuk drukker op de prestatie tocht. Gister waren we ongeveer met 10 man, maar vandaag was de groep ruim dertig mensen groot. Mark ondervond meteen de standaard problemen bij het inspringen van het water, waar ik gister ook last van had. Ik was er al aan gewend, en had eigenlijk nergens last van. Bovendien was de wind gaan liggen en waren de golven lang niet zo hoog als die van zaterdag. Een serieuze poging zat er dus in om de 20 minuten grens aan te vallen. Ik ging er als een speer van door. Mark en ik hadden afgesproken dat ik de eerste 500 meter op kop zou zwemmen, en dat hij dan over zou nemen. Eigenlijk dus zoals we dat altijd deden. Ik mocht de eerste 500 meter omdat ik de laatste tijd wel gezwommen had, terwijl Mark al ruim een maand niet meer had getraind. Bij de 500 meter boei zag ik dat Mark ongeveer 10 meter achter me lag. Ik moest beslissen om op hem te wachten, of om door te gaan zwemmen. Het ging nog steeds erg lekker, dus besloot die belangrijke secondes niet te verspillen, en ben dus door gegaan. Bij het keerpunt op die 500 meter kan je de finish al zien. Echter leek het wel alsof die zich bij de horizon bevond. Een flink end dus nog. In tegenstelling tot gister, lukte het me vandaag om er een eindsprintje uit te halen. Ik had door dat er nog wat energie over was, dus besloot ik bij de laatste boei aan de endspurt te beginnen. Dan moet je trouwens nog 125 meter. Uiteindelijk heb ik 19:23 gedaan over deze tweede prestatie tocht. Kortom, ik heb de 20 minuten grens toch nog kunnen breken. Mark kwam ongeveer een minuut later aanzetten. Hij had natuurlijk last van zijn conditie en was ook niet gewend om in het ijsselmeer te zwemmen met al die golven. Dat speelt enorm mee. Ik denk ook niet als ik die zaterdag niet gezwommen zou hebben, dat ik vandaag die 19:23 had kunnen zwemmen. Het is toch een kwestie van gewenning…..

Ik wil volgend jaar zeker weer mee doen. En, met de les die ik dit jaar heb geleerd, ga ik dan ook weer beide dagen zwemmen. Ik moet ook nogeven Rachel en Ramon bedanken, die er allebij de dagen bij zijn geweest. Rachel zorgde voor de tijdwaarneming (prestatie tochten werden niet bij gehouden, dus moesten we dat zelf doen), en samen stonden ze mij en Mark aan te moedigen langs de kant.
Mazzel