Onze eigen 'Scrooge' ervaring

Ook deze kerst hebben Rachel en ik weer de beroemde film over Ebenezer Scrooge gezien. Dit terwijl we het verhaal natuurlijk ondertussen wel uit ons hoofd kennen. Toch is mr Scrooge niet de enige persoon die elke kerst weer ‘bezocht’ wordt .

Wees niet bang. Rachel en ik hebben geen geesten op visite gehad. Gelukkig niet, want ik vind geesten helemaal niet geestig. Onze ‘versie’ van het verhaal begon trouwens een aantal jaar geleden. Na een welverdiende vakantie naar Landal greenparcs kwamen Rachel en ik weer thuis. Dit was dus tijdens de kerst vakantie, en daarom gingen we lekker laat naar bed. Toen we eenmaal weer lekker in ons eigen bedje lagen, viel me op dat er een enorme nare toon door de slaapkamer ging. Aanvankelijk dacht ik dat het een wasmachine van de buren was, maar die bleef dan wel uren lang door draaien. Zodoende kwam ik tot de conclusie dat het waarschijnlijk wat anders moest zijn. Ik heb de hele nacht bijna geen oog dicht gedaan. De volgende morgen vertelde ik het verhaal aan Rachel, maar die was zonder problemen in slaap gevallen. Ze is natuurlijk wel wat geluid gewent, want ik schijn nog wel eens ‘zachtjes’ te snurken.

De volgende avond ging ik zowat met tegenzin weer naar bed toe. Ik had al meteen door dat het geluid er nogsteeds was. Rachel bood aan van plek te ruilen, omdat het geluid aan haar kant van het bed minder erg was. Deze situatie heeft een aantal dagen geduurd, en toen verdween het mysterieuze geluid weer. Al met al een goed einde zou je kunnen zeggen. Maar je raad het waarschijnlijk al. Een jaar later was de zeurende toon weer terug. En weer tijdens de kerst. Rachel en ik kwamen tot de conclusie dat het waarschijnlijk kerst versiering van de buren moest zijn. Na een aantal dagen verdween het weer, en kon ik weer aan mijn eigen kant van het bed liggen.

Ook deze kerst, de derde op rij dus, besloot het geluid weer om de laatste nachten van het jaar te gaan verzieken. Kennelijk vond ‘het’ dat het vorig jaar niet goed genoeg was gegaan. Dus werd het volume een tandje hoger gezet. Het was deze keer zo erg dat zelfs Rachel er last van begon te krijgen. In overleg besloten we om het probleem aan te gaan pakken. Rachel zou oordoppen voor ons aanschaffen. Toen ik thuis kwam van mijn werk was dat ook het eerste wat ik aan haar vroeg. ‘Jazeker’ , was daarop het antwoord. Een tevreden (bijna strijdvaardig) gevoel werd van mijn meester. Ik kon haast niet wachten om de tweede avond van dit ‘Scrooge seizoen’ te gaan beginnen. Maar of de oordoppen daadwerkelijk voor een betere slaap kunnen zorgen, zijn we niet te weten gekomen. Het geluid had blijkbaar besloten om het dit keer bij een heftige nacht te houden, en is daarna niet meer terug gekomen…. Misschien volgend jaar weer.

Mazzel