Zegeltjes

Afgelopen zaterdag was ik vrijwel de hele dag alleen thuis. Rachel ging namelijk overdag met een vriendin naar de huishoudbeurs, en zodoende nam ik (onder andere) de boodschappen voor mijn rekening. Ik kreeg als enige taak mee om minimaal 15 euro aan boodschappen te halen omdat we nog 1 spaarzegeltje miste.

Dat moet toch niet zo moeilijk zijn, zal de lezer van deze weblog zich misschien afvragen. Nou dat dacht ik ook. Bij de eerste paar boodschappen was dat ook helemaal niet moeilijk, omdat de prijs namelijk ook op de verpakking stond. Maar bij sommige producten was dit niet het geval. Gevolg… Jeroentje moest hoofdrekenen, en dat is niet een van mijn sterkste kanten. Al snel was ik de tel behoorlijk kwijt, en zodoende kwam mijn missie zowat in gevaar.

Dus wat ga je dan doen? Inderdaad, er voor zorgen dat je ruim boven dat bedrag uitkomt. Kortom ik propte het mandje vol met allerlei boodschappen. Eenmaal bij de kassa aangekomen, bleek dat ik duidelijk recht had op een zegeltje. Ik had namelijk aan 25 euro boodschappen gehaald. Kortom, missie geslaagd.

Ik ging met een tevreden gevoel naar huis terug. Maar dat gevoel sloeg eigenlijk al snel om toen ik besefte dat ik in het zegeltjes complot van de Dekamarkt was getrapt. Ik besefte dat het natuurlijk de bedoeling van de supermarkt is om zoveel mogelijk boodschappen te kopen zodat je die zegeltjes krijgt. Ik voelde me dus beduvelt, maar kon dat weekend wel veel snaaien…

Mazzel