Ieder kind vind het natuurlijk heerlijk om jarig te zijn. Als kind zijnde vond ik dat natuurlijk zelf ook. Soms kon ik de avond ervoor dan de slaap niet vatten. Ik lag dan maar wat te woelen in mijn bed en hoopte dan in slaap te vallen, zodat de nacht snel voorbij zou gaan.
Ik kan me 1 van die avonden nog zeer goed herinneren. Ik vroeg me natuurlijk af wat voor cadeaus ik de dag erna zou krijgen. Gevolg was natuurlijk dat ik lag te pieren in bed. En piekeren is tot op de dag van vandaag geen goed middel om in slaap te vallen. Tot overmaat van ramp begon er op het weiland achter ons huis een trekker het land te bewerken. Dit maakte natuurlijk en enorm kabaal, en in combinatie met piekeren kan je de poging om in slaap te vallen dan maar beter opgeven. Hetgeen ik dan ook daadwerkelijk gedaan had. Ik ben aan het raam van mijn slaapkamer gaan staan en volgde de boer die keurig zijn volledige weiland bewerkte. Dit duurde natuurlijk vrij lang, omdat de trekker een zeer langzaam tempo reed. Toen hij uiteindelijk klaar was, verliet de boer het weiland weer, en hervat ik de poging om zo snel mogelijk jarig te worden.
Je kunt je afvragen waarom ik dit verhaal vertel. Nou vandaag de dag woon ik natuurlijk allang niet meer in mijn ouderlijk huis. Maar er is meer veranderd dan alleen dat. Ook het weiland waar de boer destijds zijn rondjes reed, is allang geen weiland meer. Daar staan vandaag de dag namelijk huizen. En in 1 van die huizen woont mijn nicht met haar familie waar ik laatst was om wat computer probleempjes op te lossen. Elke keer als ik mijn auto daar op de parkeer plaats neerzet, en ik natuurlijk uit de auto stap. Kijk ik toch even naar het raam waar ik destijds stond te wachten totdat de trekker vertrokken was. Wat ik eigenlijk die verjaardag gekregen heb, kan ik me niet meer herinneren. Maar dat is ook niet belangrijk meer.
Mazzel
28 april 2009
21 april 2009
Boeddha's positieve energie
Thailand….. Niet bepaalt een land waar het vandaag de dag erg veilig is. En dat is jammer, want ik heb mij er bijna tien jaar geleden perfect vermaakt. Waarschijnlijk komt mijn voorliefde voor tropische eilanden daar ook vandaan. Want de eerste keer dat ik in Thailand was, ben ik ook op zo’n prachtig tropisch eiland geweest. Je weet wel…. Zo eentje met van die prachtige stranden met palmbomen erop waar je lekker onder kunt luieren. Af en toe een Thaise massage …Ja, dat zijn de leuke herinneringen..
Maar in het nu rumoerige Bangkok zelf, ben ik dan natuurlijk ook geweest. Via excursies en bezoekjes aan locale musea, ben ik meer te weten gekomen omtrent het boeddhisme wat overigens een interessante religie is. Ik heb er destijds nog een Engels boek over gekocht toen ik een keer in Maleisië was. Maar heb die vandaag de dag nog steeds niet gelezen. Aangezien ik tegenwoordig steeds meer ga lezen (niet alleen meer in de vakanties), lijkt het me gaaf om dit boek er dan ook maar weer eens bij te gaan pakken. Ik ben nu nog bezig met het laatste boek van de beroemde professor Richard Dawkins, en heb daarna nog 2 boeken op de plank staan.. Maar daarna pak ik dit boeddhistische boek erbij (spreek ik nu met mezelf af). Want ondanks dat ik drie keer in Thailand geweest ben, is mijn algemene kennis omtrent het Boeddhisme eigenlijk vrij gelimiteerd.
Ik weet wel van vrienden, dat je geen Boeddha beeldje voor je zelf mag kopen. Dit omdat de positieve energie van het beeldje dan niet goed tot zijn recht komt. Ondanks dat ik dit wist, is me dit toch ‘overkomen’. Je zult je misschien afvragen wat ik bedoel met ‘overkomen’. Nou jaren geleden had ik zo’n beeldje voor mijn ex gekocht voor haar verjaardag. Maar rond haar verjaardag ging het destijds uit, en sindsdien zat ik met het beeldje in mijn maag. Ik heb jaren lang een soort schuldgevoel voor het beeldje gehad, omdat hij dus zijn energie niet kwijt kon. Maar daar is nu verandering in gekomen. Want bij het regelen van de bruiloft (met Rachel wel te verstaan) kwamen wij erachter dat ik nog een levensverzekering met mijn ex had lopen. Om dit recht te zetten had ik een handtekening nodig van mijn ex. Via Hyves ben ik haar naar 8 jaar weer op het spoor gekomen en heb gevraagd of ik haar krabbel mocht hebben. Dat mocht, en ze kwam zelfs even gezellig langs om bij te kletsen (wat er zoal in die 8 jaar allemaal is gebeurd). Het verhaal over het beeldje kwam ook ter sprake. Ik vertelde het verhaal en vroeg of ze alsnog het beeldje wilde accepteren. Ze was wel een beetje verbaast en geloofde niet zo echt in de magie van het beeldje. Maar ze zei wel, dat ze het beeldje hierbij officieel aan mij gaf, zodat het toch zijn ei kwijt kon.
Kortom, na bijna acht jaar alsnog op de juiste plek aangekomen. En dat zonder ook maar 1 stap voor te hebben moeten verzetten. Als het goed is (moet je maar even goed naar het plaatje kijken), zie je hem nu ook extra glunderen.
Mazzel
Maar in het nu rumoerige Bangkok zelf, ben ik dan natuurlijk ook geweest. Via excursies en bezoekjes aan locale musea, ben ik meer te weten gekomen omtrent het boeddhisme wat overigens een interessante religie is. Ik heb er destijds nog een Engels boek over gekocht toen ik een keer in Maleisië was. Maar heb die vandaag de dag nog steeds niet gelezen. Aangezien ik tegenwoordig steeds meer ga lezen (niet alleen meer in de vakanties), lijkt het me gaaf om dit boek er dan ook maar weer eens bij te gaan pakken. Ik ben nu nog bezig met het laatste boek van de beroemde professor Richard Dawkins, en heb daarna nog 2 boeken op de plank staan.. Maar daarna pak ik dit boeddhistische boek erbij (spreek ik nu met mezelf af). Want ondanks dat ik drie keer in Thailand geweest ben, is mijn algemene kennis omtrent het Boeddhisme eigenlijk vrij gelimiteerd.
Ik weet wel van vrienden, dat je geen Boeddha beeldje voor je zelf mag kopen. Dit omdat de positieve energie van het beeldje dan niet goed tot zijn recht komt. Ondanks dat ik dit wist, is me dit toch ‘overkomen’. Je zult je misschien afvragen wat ik bedoel met ‘overkomen’. Nou jaren geleden had ik zo’n beeldje voor mijn ex gekocht voor haar verjaardag. Maar rond haar verjaardag ging het destijds uit, en sindsdien zat ik met het beeldje in mijn maag. Ik heb jaren lang een soort schuldgevoel voor het beeldje gehad, omdat hij dus zijn energie niet kwijt kon. Maar daar is nu verandering in gekomen. Want bij het regelen van de bruiloft (met Rachel wel te verstaan) kwamen wij erachter dat ik nog een levensverzekering met mijn ex had lopen. Om dit recht te zetten had ik een handtekening nodig van mijn ex. Via Hyves ben ik haar naar 8 jaar weer op het spoor gekomen en heb gevraagd of ik haar krabbel mocht hebben. Dat mocht, en ze kwam zelfs even gezellig langs om bij te kletsen (wat er zoal in die 8 jaar allemaal is gebeurd). Het verhaal over het beeldje kwam ook ter sprake. Ik vertelde het verhaal en vroeg of ze alsnog het beeldje wilde accepteren. Ze was wel een beetje verbaast en geloofde niet zo echt in de magie van het beeldje. Maar ze zei wel, dat ze het beeldje hierbij officieel aan mij gaf, zodat het toch zijn ei kwijt kon.
Kortom, na bijna acht jaar alsnog op de juiste plek aangekomen. En dat zonder ook maar 1 stap voor te hebben moeten verzetten. Als het goed is (moet je maar even goed naar het plaatje kijken), zie je hem nu ook extra glunderen.
Mazzel
15 april 2009
Pauze
Het woord ‘Pauze’ zegt de gemiddelde collega van mijn werk niet zo heel erg veel. Als ik 1 van onze collega’s van het filiaal in Antwerpen aan de lijn heb, die in het algemeen deze ‘techniek’ wel onder de knie hebben, vraag ik dan altijd gekscherend wat het woord pauze betekend (dit voor het geval ik als antwoord krijg dat er iemand pauze aan het vieren is die ik dan net even nodig heb). Als ik dan een groot vraagteken boven het hoofd van die Belgische collega visualiseer, zeg ik dan altijd dat ik het wel in Google zal opzoeken.
Eigenlijk zijn we gewoon gek. We eten ons broodje dus meestal gewoon op terwijl we aan onze desk zitten. Daartoe zijn we niet verplicht of zo. Maar aangezien de helpdesk officieel geen pauze kent, blijven we gewoon op onze plek zitten…. Hierin proberen de Jeroenen van de helpdesk de laatste tijd verandering in aan te brengen. We ‘verplichten’ onszelf om een rondje door het naar bij gelegen park te gaan wandelen. En over deze wandeling wil ik het even gaan hebben.
Naast het bedrijven terrein waar het Nederlandse filiaal is gelokaliseerd, ligt dus een park die ook nog eens langs een golfbaan ligt….. Mijn rondje begint altijd bij de Dogrun die ook in het park aanwezig is. Deze ‘Dogrun’ is een speelbos voor honden, en daar krioelt het dan ook van. Ze zitten natuurlijk wel achter een hek, maar dat weerhoud ze er niet van om flink naar mij te gaan blaffen als ik voorbij kom wandelen. Op sommige dagen volgen er een aantal honden mij langs de volle lengte van het speelbos.
Naast dat er honden in het speelbos aanwezig zijn, laten mensen hun honden meestal ook uit in het park zelf. Laatst kwam ik een vrouw tegen die behoorlijk in paniek was. Ze vroeg of ik een zwarte hond voorbij had zien lopen, maar dit was helaas niet het geval. Ze had de hond maar even los gelaten, maar die besloot toen om meteen het hazenpad te kiezen. Aangezien ik nog maar bij het begin van mijn rondje was, vreesde ik dat de hond misschien de grote weg op was gerent. De mevrouw ging verder met haar zoektocht, terwijl ik weer verder ging met mijn rondje. Ik gaf mijn ogen goed de kost, omdat ik het natuurlijk vreselijk vond wat die mevrouw was overkomen. Maar ondanks dat ik goed om me heen keek, was er geen spoor van het beesie te vinden. Totdat ik plotseling een ritselend geluid achter me hoorde. Daar stond de hond dus ineens. En nog wel vlak achter me. Aangezien het een enorm uit de kluiten gegroeide versie was, was ik verbaast hoe ik die over het hoofd heb kunnen zien. Het leek wel alsof hij daar zojuist was ‘neer gestraald’ zoals ze dat in Star Trek altijd doen. Vanwege zijn omvang, besloot ik maar niet om de hond vast te gaan pakken, maar gelukkig was dit ook niet nodig. De hond was zelf waarschijnlijk ook een beetje in paniek, want hij bleef keurig bij mij in de buurt. In de verte zag ik de mevrouw nog volop zoeken, dus heb ik mijn keel even open gezet. De vrouw kwam in een hoog tempo op het geluid afgerent en zodoende werden de twee vrienden weer verenigd.
Het laatste gedeelte van het park loopt dus parallel aan de golf baan. Daarop zijn bijna altijd wel mensen op aan het spelen. Weer en wind weerhoud de Tiger Woods wannebee’s in het algemeen niet. Als er toevallig spelers op de hole aanwezig zijn waar ik langs kom, blijf ik altijd wel even staan. Het is me namelijk nog nooit gelukt om een bal daadwerkelijk te volgen als hij met grote snelheid op zijn doel afsjeest. Hoe die spelers dat zelf doen is mij dus volstrekt onbekend, maar waarschijnlijk moet je achter de bal staan om hem te kunnen volgen. Gaaf is het in ieder geval wel, als is het alleen maar om de spelers over de baan te zien voortbewegen. Of dit nu wandelend is, of met zo’n golf karretje, dat maakt mij niet zo erg veel uit.
Na het verlaten van het park, moet ik nog even door het bedrijventerrein heen en dan is de pauze weer voorbij. Het park zal dan weer een dagje op mij moeten wachten.
Mazzel
Eigenlijk zijn we gewoon gek. We eten ons broodje dus meestal gewoon op terwijl we aan onze desk zitten. Daartoe zijn we niet verplicht of zo. Maar aangezien de helpdesk officieel geen pauze kent, blijven we gewoon op onze plek zitten…. Hierin proberen de Jeroenen van de helpdesk de laatste tijd verandering in aan te brengen. We ‘verplichten’ onszelf om een rondje door het naar bij gelegen park te gaan wandelen. En over deze wandeling wil ik het even gaan hebben.
Naast het bedrijven terrein waar het Nederlandse filiaal is gelokaliseerd, ligt dus een park die ook nog eens langs een golfbaan ligt….. Mijn rondje begint altijd bij de Dogrun die ook in het park aanwezig is. Deze ‘Dogrun’ is een speelbos voor honden, en daar krioelt het dan ook van. Ze zitten natuurlijk wel achter een hek, maar dat weerhoud ze er niet van om flink naar mij te gaan blaffen als ik voorbij kom wandelen. Op sommige dagen volgen er een aantal honden mij langs de volle lengte van het speelbos.
Naast dat er honden in het speelbos aanwezig zijn, laten mensen hun honden meestal ook uit in het park zelf. Laatst kwam ik een vrouw tegen die behoorlijk in paniek was. Ze vroeg of ik een zwarte hond voorbij had zien lopen, maar dit was helaas niet het geval. Ze had de hond maar even los gelaten, maar die besloot toen om meteen het hazenpad te kiezen. Aangezien ik nog maar bij het begin van mijn rondje was, vreesde ik dat de hond misschien de grote weg op was gerent. De mevrouw ging verder met haar zoektocht, terwijl ik weer verder ging met mijn rondje. Ik gaf mijn ogen goed de kost, omdat ik het natuurlijk vreselijk vond wat die mevrouw was overkomen. Maar ondanks dat ik goed om me heen keek, was er geen spoor van het beesie te vinden. Totdat ik plotseling een ritselend geluid achter me hoorde. Daar stond de hond dus ineens. En nog wel vlak achter me. Aangezien het een enorm uit de kluiten gegroeide versie was, was ik verbaast hoe ik die over het hoofd heb kunnen zien. Het leek wel alsof hij daar zojuist was ‘neer gestraald’ zoals ze dat in Star Trek altijd doen. Vanwege zijn omvang, besloot ik maar niet om de hond vast te gaan pakken, maar gelukkig was dit ook niet nodig. De hond was zelf waarschijnlijk ook een beetje in paniek, want hij bleef keurig bij mij in de buurt. In de verte zag ik de mevrouw nog volop zoeken, dus heb ik mijn keel even open gezet. De vrouw kwam in een hoog tempo op het geluid afgerent en zodoende werden de twee vrienden weer verenigd.
Het laatste gedeelte van het park loopt dus parallel aan de golf baan. Daarop zijn bijna altijd wel mensen op aan het spelen. Weer en wind weerhoud de Tiger Woods wannebee’s in het algemeen niet. Als er toevallig spelers op de hole aanwezig zijn waar ik langs kom, blijf ik altijd wel even staan. Het is me namelijk nog nooit gelukt om een bal daadwerkelijk te volgen als hij met grote snelheid op zijn doel afsjeest. Hoe die spelers dat zelf doen is mij dus volstrekt onbekend, maar waarschijnlijk moet je achter de bal staan om hem te kunnen volgen. Gaaf is het in ieder geval wel, als is het alleen maar om de spelers over de baan te zien voortbewegen. Of dit nu wandelend is, of met zo’n golf karretje, dat maakt mij niet zo erg veel uit.
Na het verlaten van het park, moet ik nog even door het bedrijventerrein heen en dan is de pauze weer voorbij. Het park zal dan weer een dagje op mij moeten wachten.
Mazzel
10 april 2009
Open 3.0
In mijn eerste weblog van dit jaar had ik het al even over de financiële crisis en de drukte op de automatiserings helpdesk. Ik had er helemaal een grafiekje bij gedaan, zodat het voor de eventuele lezer van mijn weblog duidelijk was hoe het de laatste paar jaar gegaan was. Die gegevens komen natuurlijk uit het openstaande punten programma waar ik ook al eens meerdere blogs aan heb besteed. En dat ga ik nu weer doen, want vandaag is de officiële release van de derde versie. Kortom, Open 3.0 is online.
Met het naderende paasweekend, werd het wat rustiger op de helpdesk. Zodoende had ik wat tijd om aan deze nieuwe versie te gaan werken. Het is natuurlijk een hele klus om een compleet nieuw storings programma te gaan schrijven. Daar zag ik dan ook in het begin wel tegen op, en peinsde af en toe of het wel echt nodig was. Maar al snel besloot ik dat het toch tijd werd voor wat nieuws. En als ik dan elke dag een beetje zou programmeren dat het dan vanzelf een keertje af zou komen. Vandaag was het extreem rustig, omdat het natuurlijk de dag voor Pasen is. Zodoende kon ik nog even een eindspurt inzetten om het nog voor het weekend af te hebben. Bovendien was mijn collega Jeroen vandaag vrij, dus hopelijk is hij blij verrast als hij dinsdag ons storings programma opstart en bemerkt dat het de nieuwe versie al is. Nu maar even hopen dat hij deze weblog de komende paar dagen nog even niet leest.
Met Jeroen heb ik natuurlijk wel besproken wat er zoal veranderd moest worden. We kwamen tot de conclusie dat vooral het grafische gedeelte van het programma verbeterd moeten worden. Met automatisch in en uitklappende menu’s en zo. De menu opties moesten ook mooi verkleuren als je er met de muis overheen beweegt. Ook wilde we een grafiek op het scherm hebben die aangaf hoe druk het op de helpdesk is. We hadden helemaal een naam voor die grafiek bedacht. Normaal gesproken volgen we natuurlijk zo nu en dan de A.E.X. beurskoers. Er moest een helpdesk variant komen met de naam JER.X. Sinds ik die in de eerste testversies heb ingebouwd, is ie overigens alleen maar gekelderd. Maar dat komt natuurlijk vanwege de rustige week voor Pasen. Klanten hebben het dan simpel weg te druk om de helpdesk te bellen.
Naast deze JER. Index optie heb ik ook een complete MSN functie aan het programma toegevoegd. Ik kan online met collega Jeroen chatten en dat gesprek aan een storing toevoegen. Ook gewone bestanden (zoals excelsheets, word documenten , databases en mailtjes e.d.) kunnen nu aan storingen worden gekoppeld , zodat de opties om te kunnen documenteren enorm zijn verbeterd. Bepaalde documenten die normaal los werden gebruikt naast het openstaande punten programma, zijn nu geïmplementeerd. Zodoende zijn die op elk moment van de dag door beide Jeroenen vrij gemakkelijk te benaderen.
Al met al een gave opvolger van de verouderde 2.1 versie. Ik ben natuurlijk reuze benieuwd hoe 3.0 zich in de praktijk zal gedragen. Maar dat moet natuurlijk de toekomst uitwijzen.
Mazzel
Met het naderende paasweekend, werd het wat rustiger op de helpdesk. Zodoende had ik wat tijd om aan deze nieuwe versie te gaan werken. Het is natuurlijk een hele klus om een compleet nieuw storings programma te gaan schrijven. Daar zag ik dan ook in het begin wel tegen op, en peinsde af en toe of het wel echt nodig was. Maar al snel besloot ik dat het toch tijd werd voor wat nieuws. En als ik dan elke dag een beetje zou programmeren dat het dan vanzelf een keertje af zou komen. Vandaag was het extreem rustig, omdat het natuurlijk de dag voor Pasen is. Zodoende kon ik nog even een eindspurt inzetten om het nog voor het weekend af te hebben. Bovendien was mijn collega Jeroen vandaag vrij, dus hopelijk is hij blij verrast als hij dinsdag ons storings programma opstart en bemerkt dat het de nieuwe versie al is. Nu maar even hopen dat hij deze weblog de komende paar dagen nog even niet leest.
Met Jeroen heb ik natuurlijk wel besproken wat er zoal veranderd moest worden. We kwamen tot de conclusie dat vooral het grafische gedeelte van het programma verbeterd moeten worden. Met automatisch in en uitklappende menu’s en zo. De menu opties moesten ook mooi verkleuren als je er met de muis overheen beweegt. Ook wilde we een grafiek op het scherm hebben die aangaf hoe druk het op de helpdesk is. We hadden helemaal een naam voor die grafiek bedacht. Normaal gesproken volgen we natuurlijk zo nu en dan de A.E.X. beurskoers. Er moest een helpdesk variant komen met de naam JER.X. Sinds ik die in de eerste testversies heb ingebouwd, is ie overigens alleen maar gekelderd. Maar dat komt natuurlijk vanwege de rustige week voor Pasen. Klanten hebben het dan simpel weg te druk om de helpdesk te bellen.
Naast deze JER. Index optie heb ik ook een complete MSN functie aan het programma toegevoegd. Ik kan online met collega Jeroen chatten en dat gesprek aan een storing toevoegen. Ook gewone bestanden (zoals excelsheets, word documenten , databases en mailtjes e.d.) kunnen nu aan storingen worden gekoppeld , zodat de opties om te kunnen documenteren enorm zijn verbeterd. Bepaalde documenten die normaal los werden gebruikt naast het openstaande punten programma, zijn nu geïmplementeerd. Zodoende zijn die op elk moment van de dag door beide Jeroenen vrij gemakkelijk te benaderen.
Al met al een gave opvolger van de verouderde 2.1 versie. Ik ben natuurlijk reuze benieuwd hoe 3.0 zich in de praktijk zal gedragen. Maar dat moet natuurlijk de toekomst uitwijzen.
Mazzel
5 april 2009
De onmogelijke Sudoku
Rachel kwam laatst thuis met een boemerang kaartje, die ze had meegenomen uit café de Beiaard. Op het kaartje stond een Sudoku puzzel afgebeeld, en die wilde ze de dag erna wel even oplossen. In aangeschoten staat, kon dat natuurlijk niet, dus pakte ze de puzzel de volgende ochtend er weer bij.
Maar eh… ook in nuchtere staat bleek deze Sudoku vrij lastig in elkaar te zitten. De titel op het kaartje was blijkbaar niet voor niets : Zo moeilijk / Nijmeegse MODO. Toen ze op een gegeven ogenblik door de bomen het bos niet meer kon zien, besloot ze om mij hulp in te roepen. Vol goede moed begon ook ik aan de hersenkraker. Ik dacht dat ik dit varkentje wel even zou wassen, want er was nog nooit een sudoku te moeilijk voor mij geweest. Maar na de eerste paar cijfers, werd ook ik angstvallig stil. En dit terwijl ik die avond er voor niet uit geweest was. De drank kon dus nu echt niet als spelbreker worden aangewezen.
Mmmm. Wat nu????.... Rachel en ik besloten om het Sodoku bordspel er bij te gaan halen. Zodoende konden we wat makkelijker met de getallen spelen zonder dat er een gum aan te pas moet komen. Maar ook na het opstellen van het bord, kwamen we niet met de juiste cijfers aanzetten. Een vriendin van Rachel , die de camera vrouw was op onze bruiloft , viel op dat het bord al weken lang niet meer was veranderd. Zij komt nog wel eens op visite bij ons. Zodoende kon ze met gemak die observatie maken. We moesten haar gelijk geven. De puzzel is gewoon te moeilijk voor ons. Ik heb het internet overigens nog niet om hulp gevraagd, maar doe dit nu eigenlijk toch via mijn weblog. Voor diegene die nog nooit door een Sudoku zijn verslagen, raad ik aan om deze even te proberen.
Succes …enne…. Mazzel
Maar eh… ook in nuchtere staat bleek deze Sudoku vrij lastig in elkaar te zitten. De titel op het kaartje was blijkbaar niet voor niets : Zo moeilijk / Nijmeegse MODO. Toen ze op een gegeven ogenblik door de bomen het bos niet meer kon zien, besloot ze om mij hulp in te roepen. Vol goede moed begon ook ik aan de hersenkraker. Ik dacht dat ik dit varkentje wel even zou wassen, want er was nog nooit een sudoku te moeilijk voor mij geweest. Maar na de eerste paar cijfers, werd ook ik angstvallig stil. En dit terwijl ik die avond er voor niet uit geweest was. De drank kon dus nu echt niet als spelbreker worden aangewezen.
Mmmm. Wat nu????.... Rachel en ik besloten om het Sodoku bordspel er bij te gaan halen. Zodoende konden we wat makkelijker met de getallen spelen zonder dat er een gum aan te pas moet komen. Maar ook na het opstellen van het bord, kwamen we niet met de juiste cijfers aanzetten. Een vriendin van Rachel , die de camera vrouw was op onze bruiloft , viel op dat het bord al weken lang niet meer was veranderd. Zij komt nog wel eens op visite bij ons. Zodoende kon ze met gemak die observatie maken. We moesten haar gelijk geven. De puzzel is gewoon te moeilijk voor ons. Ik heb het internet overigens nog niet om hulp gevraagd, maar doe dit nu eigenlijk toch via mijn weblog. Voor diegene die nog nooit door een Sudoku zijn verslagen, raad ik aan om deze even te proberen.
Succes …enne…. Mazzel
Abonneren op:
Posts (Atom)
