Professor Dawkins

Professor Richard Dawkins is waarschijnlijk de bekendste Atheïst die vandaag de dag op onze aardkloot rondloopt. Dawkins, die zijn bekendheid kreeg door in 1976 het boek ‘the Selfish gene’ uit te brengen , is een groot fan van Charles Darwin en zijn Evolutie theorie. Sinds jaar en dag probeert de professor het Atheïsme op de kaart te krijgen. Hij richt hierbij trouwens zijn pijlen hoofdzakelijk op Amerika, waar Atheïstische mensen nog openlijk worden gediscrimineerd. In 2006 bracht hij de bestseller ‘The God Delusion’ op de markt, en de Nederlandse versie (God als misvatting) zag ik een paar maanden geleden in de boekhandel liggen, toen Rachel en ik op ‘boekenjacht’ waren.

Ondanks dat ik mezelf helemaal niet als Atheïst zie (ik beschouw mezelf meer als Agnostisch), besloot ik toch om het boek aan te schaffen. Dit omdat ik goede recensies had gelezen op het internet. Ik las ergens dat Dawkins gezegd had dat de kans aanwezig was dat als een licht gelovig persoon dit boek zou oppakken, diegene het weer als Atheïst zou neerleggen. Dit niet alleen onder het mom van dat het boek zodanig goed zou zijn, maar ook om te bewijzen dat mensen in het algemeen veel ‘Atheïstischer’ zijn dan dat ze van zichzelf denken. Deze agnost kon die uitdaging van de beroemde professor niet weerstaan en besloot na een paar minuten nadenken, toch om het boek aan te schaffen.

Dat naast religie ook agnosten een veeg uit de pan kregen in het boek, had ik eigenlijk wel kunnen verwachten. Op discussie hyves die ik, na het overlijden van mijn oom veel bezocht, werd mij al snel duidelijk dat beide uiteindes van het religieuze spectrum (extreem religieus aan de ene kant en extreem atheïstisch aan de ander) agnosten als besluitenloze mensen zien. Dawkins besteedde in zijn boek er een subhoofdstuk aan die hij ‘de armoede van het agnosticisme’ noemde.

Maar verre weg de meeste aandacht ging natuurlijk uit in de richting religie in het algemeen. Hij probeerde hierbij zoveel mogelijk onderwerpen te bespreken. Hij probeerde ook om een evolutionaire verklaring te geven waarom religie zo ie zo bestaat, en wat de drijfveer daarachter dan wel niet is. Voor een volledig verslag over het boek kan je de volgende link beter even aanklikken: http://www.freewebs.com/deatheist/Artikelen/RecensieDawkins.htm Die link omschrijft op 1 pagina perfect waar het complete boek inhoudelijk op in gaat. Wat ik nog wel even wil noemen is dat als ‘gematigde’ religieuze mensen Dawkins een brief schreven, dat hij ze soms op het werk van professor Ken Miller wees.. Dit is wel grappig, omdat ik in mijn speach bij de Engel van Hoorn precies het zelfde deed. Miller heeft namelijk helemaal geen moeite met het koppelen van religie en wetenschap. Dat kan je absoluut niet over Dawkins zeggen. Ik vond het wel karakter vol van hem dat hij professor Miller wel aan bevool aan de vele mensen die hem schrijven.

Toen ik gister, na het zwemmen van een knappe 17:24 onder de douche stond, vroeg ik me af of Dawkins met zijn boek van mij nu een Atheïst had gemaakt of niet. Ik was het, door het hele boek heen, voor een slordige 80 tot 90 procent wel met hem eens. Maar zijn subhoofdstuk over de agnosten was wel sterk, maar overschaduwd volgens mij nog steeds niet de opmerking die Albert Einstein ooit maakte. Hij zei ooit dat hoe meer hij over het universum leerde, hoe meer hij besefte hoe weinig hij er maar van wist. Ik kwam tot de conclusie dat ik blij ben met het feit dat ik ervoor uit durf te komen dat ik iets niet weet. Ik ben liever besluiteloos als het neerkomt op re-incarnatie, geesten, goden of welke andere mythische wezens dan ook, dan een standpunt in te nemen waar ik waarschijnlijk niet eens 10 procent volledig weet wat het allemaal inhoud.

Mazzel

Bruno

Naast dat we af en toe met John Doe en zijn vriendin naar de bios gaan, doen we dit zo nu en dan ook met Ramon. Laatst was het weer eens zover.. Echter toen we de afspraak via de telefoon wilde maken, hadden we geen idee naar welke film we moesten gaan. Uiteindelijk is de keuze op de film Bruno gevallen.

Nou, dat hebben we geweten. Het is me eigenlijk nog nooit gebeurd, maar ik had nog nooit een slechte film in de bios bekeken. Eens moest dus de eerste keer zijn. Na een paar minuten had ik al het idee dat de film niet veel voorstelde. Bij de tijd dat het pauze was, besefte ik mezelf dat we dus nog maar op de helft zaten. Gelukkig was de ‘tweede helft’ ietsjes beter. Maar het kan natuurlijk ook zo zijn, dat ik langzaam aan in de film begon te groeien. Ik betrapte me er af en toe op dat ik een kleine glimlach op mijn gezicht kreeg. Ramon hoorde ik zo nu en dan ook wel lachen, maar bij Rachel was dat zeker niet het geval. Aan het einde van de film gaf ik het verhaal een vier. Ramon wist er nog een zes uit te persen. Maar Rachel kwam met een min 1 aanzetten. Die heeft waarschijnlijk de slechtste film aller tijden gezien.

Maar extreem erg vonden we dat niet hoor. Na het film kijken met Ramon, gaan we namelijk altijd nog even na zitten. We beginnen daarmee altijd in de bar van de bios zelf. De nodige biertjes en zoete witte wijntje worden dan ‘verwerkt’. Aangezien we met de trein naar Purmerend reizen (omdat we wat drinken), moeten we natuurlijk wel weer op tijd terug naar Hoorn gaan. Maar het feest is dan nog niet voorbij hoor. In de stad drinken we dan ook nog wat biertjes voordat we weer naar huis gaan.

Mazzel

Het oude kippenhok

Voor deze blog duik ik weer even terug in de jaren tachtig. Ik kan me nog een middag herinneren dat ik samen met mijn twee neven een kippenhok op de boerderij moesten slopen. Dat gaf een beetje een tegenstrijdig gevoel. Aan de ene kant was het hartstikke leuk om te doen, maar aan de andere kant was het jammer dat het gebouwtje om moest.

Jaren lang hebben we namelijk in het ongebruikte kippenhok gespeeld. Soms werd het als gevangenis gebruikt, soms zaten we gewoon in om te ouwehoeren. Zolang ik me destijds als kind kon herinneren, was dat kippenhok al daar. En dat klopte ook wel, want vorig jaar zag ik op een oude opname die me vader in 1974 maakte op de boerderij, het gebouwtje even voorbij flitsen. Toen werd het waarschijnlijk nog wel door de juiste ‘eigenaren’ bewoond. Ik was dus eigenlijk helemaal niet blij toen besloten werd dat het gebouwtje gesloopt moest worden. Op een of andere manier werd ik gevraagd om mee te helpen met de sloop. Dat vond ik dan eigenlijk ook wel weer leuk. Gezellig met mijn twee neven samen werken vond ik altijd erg gaaf.

Daar stonden we dan… Met zijn drieën naar het ‘gevaarte’ te kijken. Ik ken me nog herinneren dat we vrijwel de hele middag bezig zijn geweest met de sloop. Op een gegeven ogenblik, toen we even pauze aan het vieren waren, kwam mijn oma even naar haar drie kleinkinderen kijken. Ze had overheerlijke limonade meegenomen, en volgens mij ook een paar boterhammen. Als ik eens in de zoveel tijd aan mijn oma terug denk, dan zie ik haar daar nog zo aan komen wandelen.

Vandaag is het precies vijf jaar geleden dat ze overleed. Het beeld van dat ze daar kwam aanlopen, plus vele andere herinneringen aan haar, kwamen vandaag dus extra vaak voorbij flitsen.

Mazzel

Het begint te lopen

Ongeveer twee jaar geleden besteedde ik een weblog over het Borgings programma wat ik destijds geschreven had. Die weblog heette ‘Mijn eigen stem’ en ging over de nieuwe wetgeving dat warme broodjes die ten toon worden gesteld, dat die binnen twee uur verkocht moeten worden. Een grote klant vroeg toen aan ons of we het papierwerk erachter op een of andere manier konden automatiseren. In deze blog omschrijf ik hoe dat project zich verder heeft ontwikkeld.

Je hoeft trouwens niet bang te zijn dat je, als je in zo’n broodjes zaak bent, dat je mijn stem dan te horen krijgt. Dat is achteraf terug gedraaid omdat de computers, waar het programma op draait, niet over een geluidskaart beschikten. Maar erg vond ik dat niet hoor. Het bleef echter na een drietal leveringen akelig stil. En zodoende was ik bang dat het daarbij ook zou blijven. Maar de laatste tijd kreeg ik steeds meer collega’s aan de lijn die vragen over het Borgings programma hadden. Via verkoop kwam ik erachter dat de klant toch door was gegaan met het openen van nieuwe broodjeszaak winkels.

Deze winkels zijn trouwens altijd bij treinstations gelokaliseerd. De eerste twee leveringen waren bij Amsterdam Sloterdijk en bij het treinstation bij het WTC (Amstel???). Ondertussen zijn de treinstations in Utrecht, Delft, Tilburg , Rotterdam en Breda daarbij gekomen. Het ‘Borgings imperium’ breid zich dus langzaam uit. Het programma zelf is overigens niet meer aangepast na de eerste installaties (zijn wel wat start problemen opgelost natuurlijk). Bij de eerste onderhandelingen werd de wens geopperd dat er een koppeling met hun backoffice systeem gemaakt moest worden. Daarover heb ik tot nu toe nog niets gehoord. Via verkoop heb ik begrepen dat de klant zelf nog niet precies weet wat ze dan precies willen. Dus daar zit ik nog even op te wachten, want het schrijven van zo’n grote koppeling is natuurlijk prachtig om te doen.

Mazzel

Lewis Black

Stand up comedy is vandaag de dag waarschijnlijk populairder dan ooit. Vroeger had je maar een paar mensen in Nederland die daar bekent om stonden, maar vandaag de dag worden er hele tv shows mee gevuld. Ook via youtube kan je menig avondje vullen met filmpjes van talloze komedianten uit talloze shows. Dit raad ik iedereen dan ook zeker aan om een keertje te gaan doen.

Ik kwam laatst, via hyves wel te verstaan, op het spoor van een Amerikaanse Komediant. Zijn naam is Lewis Black, en bij het bekijken van een aantal youtube filmpjes van hem, besloot ik om deze blog te gaan schrijven. Hij is van joodse afkomst, en heeft een gruwelijke hekel aan oud president Bush. Tenminste, zo kwam het bij mij over. … Bij het bekijken van zijn shows, werd duidelijk dat hij behoorlijk wat grove taal gebruikt. Hij zelf beseft dat er mensen zijn die dat niet echt kunnen waarderen. In het begin van een show lag hij uit waarom dit optreden in een ander theater werd gegeven. Dit kwam omdat het theater waar het optreden aanvankelijk zou worden gehouden, lucht kreeg van zijn manier van praten (zal ik maar zeggen). Zodoende (mits het verhaal klopt natuurlijk), zijn ze naar een ander theater gegaan, die gelukkig wel blij waren met deze toffe gast.

Wat ik ook tof van hem vind, is dat hij niet een bepaalde groep mensen eruit pikt en die dan belachelijk maakt . Mooi voorbeeld daarvan vind ik hoe hij uitlegt hoe volgens hem het oude testament tot stand is gekomen. Hij is dus niet te beroert om ook over zijn eigen volk grapjes te maken. Vooral over de opmerking : ‘Jullie kijken Jerry Springer.. Zo zijn wij nu… ken je na gaan hoe wij destijds waren’ was ik erg onder de indruk.

Ik ga natuurlijk ook nog wat linkjes op deze blog achterlaten. Een van de gaafste stukjes die ik op het internet vond ging over toen Lewis nog op school zat en er om de week een luchtalarm training werd gehouden : http://www.youtube.com/watch?v=Sbw6Nxf8dYU (duurt maar 2:17).

Het tweede linkje die ik de lezers van mijn blog wil voorschotelen, heeft eigenlijk ook nog te maken met mijn blog ‘(piep) you’. Alleen Lewis kan dit natuurlijk op een veel betere manier uitleggen dan ik dat deed. Hij verteld hierin dat het belachelijk is dat homo’s en Lesbiennen (Queers in het Engels) nog steeds zo gediscrimineerd worden : http://www.youtube.com/watch?v=3ANrvQC4wIk&feature=related (duurt maar 3:39).

Mazzel