Tijdens de weekend dienst

Mijn collega Jeroen, die normaal gesproken nooit weekend diensten draait, was in mijn vakantie zo aardig geweest om mijn weekend dienst over te nemen. Normaal gesproken moet ik dan met andere collega’s onderhandelen of er eventueel geruild kan worden, maar dat hoefde dit keer dus niet. Hij nam, helemaal vrijwillig, de baby laptop (klein Acer laptopje die ik die naam heb gegeven) mee naar huis, en belde keurig elk half uur in om te kijken of er nog mensen in nood waren…..Vandaag is het weer mijn beurt om het fort te verdedigen. Ik las ergens in de mail dat de vpn verbinding met onze Belgische server veranderd was. Het leek me gister daarom een goed idee om te controleren of de baby laptop nog wel verbinding met de Antwerpse server kon maken….. Eh…. Nee dus… Gevolg was dat onze automatiseerder ruim anderhalf uur op het machientje was ingelogd maar dat mocht helaas niet baten. Er zat dus voor mij geen andere optie op, om dus toch zelf op de helpdesk aanwezig te zijn, in plaats vanuit thuis te werken.

Dat is in principe tegen de afspraak die we na de hersenbloeding van onze collega, gemaakt hebben. Maar er was simpel weg geen andere optie te bedenken. Hopelijk kan onze automatiseerings mannetje het probleem volgende week herstellen, zodat mijn collega die volgende week dienst heeft, de laptop weer gewoon mee naar huis nemen. Ik moest dus vandaag extra vroeg mijn bedje uit, om zodoende op tijd in Purmerend te zijn. Het gebouw lijkt er in het weekend wel heel anders uit te zien. Ik schrok van mezelf dat ik dat nu al niet meer gewend ben. De radio staat op de achtergrond te draaien en ik zit maar een beetje wat achterstallige programmeer werk te doen. Af en toe gaat er een lijntje, en soms komt er een automatische storing binnen, zodat ik mijn hoofd taak van deze zaterdag moet uitvoeren. Gelukkig is het niet zo heel erg druk, maar als er dan ook wat aan de hand is, moet er meteen gereageerd worden. De meeste klanten willen natuurlijk hun probleem zo snel mogelijk op gelost hebben.

Maar als de rust is wedergekeerd, kruip ik weer terug achter mijn toetsenbord. Ik ben op dit moment een koppeling aan het schrijven tussen ons Windigi pakket en het software pakket van KING automatisering. Een klant heeft daar om gevraagd, en die is natuurlijk altijd KING … eh koning. Het maken van koppelingen tussen verschillende pakketen is leuk werk, maar er komt wel veel bij kijken. Ik zeg altijd maar tegen klanten dat er erg veel puntjes op de i moeten worden gezet. Je moet je namelijk strikt aan het protocol houden waarvan ik meestal wel een omschrijving heb, maar die hoeft natuurlijk niet voor 100 procent te kloppen. Laatst nog heb ik een koppeling gemaakt met het programma van Twinfield. Ik had ook daarvoor voorbeelden en een complete omschrijving via de mail ontvangen, maar daar klopte (zachtjes gezegd) geen hout van. Gevolg is dat ik elke keer een nieuwe versie van de koppeling naar de klant opstuur en dan krijg ik de week erna weer een mailtje dat er ergens een komma verkeerd staat. Of dat een bepaalde notatie in hoofdletters moet. Het blind programmeren is op zich erg vervelend om te doen, maar ik leer er wel veel van. Ik moet namelijk elke keer weer zo goed mogelijk improviseren om de volgende aanpassing in de koppeling op realiseren.

Het improviseren en het daardoor oplossen van problemen bij klanten, is misschien wel het leukste wat er is (even los gezien van het vorige Twinfield voorbeeld van zojuist). Laatst nog was ik bij een klant in het zuiden van het land die een nieuw pakket van ons had gekocht. Ik had natuurlijk het gehele programma uitgelegd, en stond op het punt om weer naar huis te gaan, toen het de klant opviel dat alle prijzen in de kassa’s niet klopten. Wat bleek nou, de klant had keurig twee lijsten met artikelen naar onze ‘type geiten’ (sorry voor het taalgebruik) gestuurd, maar die hadden deze keurig door elkaar heen gehaald. Gevolg was dat de verkeerde prijzen in de verkeerde machines stond (en ook fout in de computer zelf). Maar de winkels gingen wel de dag er na open. Kortom, geen tijd om de dames in Antwerpen weer aan het werk te zetten. ‘WAT NU?’, klonk een wat beverige stem van de aardige meneer die me al vol gepropt had met gevulde koeken en broodjes met worst (het was namelijk een warme bakker). Gelukkig had hij de twee artikel lijsten met de juiste prijzen nog wel in Excel staan. Dus heb ik een programma-tje geschreven die het probleem voor deze klant automatisch oploste. Ik moest dus snel reageren en iets bedenken om dit probleem op te kunnen lossen. Het gevoel wat ik dan heb als mijn bedachte oplossing dan ook daadwerkelijk werkt, is onbeschrijfelijk.

Maar ik ga maar weer eens afsluiten. De KING wacht weer op me… En ik bedoel dan natuurlijk niet diegene die in de jaren 50/60 zo populair was.
Mazzel…