Drukste jaar ooit voor de automatiserings helpdesk

Op deze laatste zaterdag van het jaar mag ik nogeven een weekend dienst draaien. Ik had wel verwacht dat het rustig zou zijn, maar dat valt helaas wat tegen. Maarja, het past wel bij de eind cyfers op de automatiserings helpdesk (op zaterdagen werk ik voor de schalen service desk). 2006 is het drukste jaar sinds de invoering van het openstaande punten systeem, waarmee we op 18 juli 2001 zijn begonnen.


Gemiddeld hebben we per jaar ongeveer 3000 tot 3300 noteringen. Maar die getallen zijn we dit jaar ruimschoots gepasseerd. Dit jaar waren het ruim 3800 noteringen die de Jeroenen van de helpdesk hebben moeten verwerken. Zo'n notering kan een simpel telefoontje van een halve minuut zijn, maar het kan ook een bezoekje aan kerkrade betekenen.

Een echte mega uitschieter was de maand november (gele balkje). Dit was de drukste maand ooit op de helpdesk. Zelfs drukker dus dan de euro januari maand van 2002.... En dat was al een knaller. Bij een 'normaal' jaar moet je denken aan een gemiddelde maand zoals nu december (laatste balkje) aangeeft. Ik ben vreselijk benieuwd wat 2007 gaat bieden. Voor iedereen (die enkele) die deze weblog leest... een goed uiteinde en een gezond 2007 toegewenst.

Mazzel.

De laatste kilometers van 2006

Het was alweer bijna 3 weken terug dat ik keurig mijn baantjes in de waterhoorn had gezwommen. Niet dat ik in die tussentijd helemaal geen zwembadwater gezien heb. Rachel en ik hebben natuurlijk vaak in het subtropisch zwemparadijs in het Vennebos gezwommen. Maar dat was hoofdzakerlijk om te relaxen.

Als ik een tijdje geen baantjes getrokken heb, vallen de tijden meestal daarna tegen. Ik ging er dus ook niet vanuit dat er een persoonlijk record op de 1 kilometer in zou zitten. Dat had ik dus goed gezien... Al snel kon ik het 18 blank schema niet meer volhouden. Maar slecht ging het nou ook weer niet... Na 750 meter had ik een achterstand van maar 4 seconden, dus probeerde ik het in de laatste 10 baantjes nog wel. Uiteinderlijk zette ik 18:01 op de klok. Met de eindsprint kwam ik dus net 2 secondes te kort. Maar dat vind ik eigenlijk niet zo erg. Dat het me lukte om er nog een eindsprint uit te trekken vind ik eigenlijk veel belangrijker...

Na een rust periode vertrok ik aan de 2de run van 40 baantjes. Niet meer voluit, maar wel graag sneller dan 18:30. Ik wil mijn basissnelheid omhoog brengen voor op de lange 3 kilometer. Het was niet makkelijk, maar uiteinderlijk wist ik toch 18:24 te zwemmen.

De 1 kilometer avond wordt altijd afgesloten met een 500 meter... Ik had wel even flink uitgerust voordat ik aan dit avontuur ging beginnen... Graag wil ik deze afstand onder de 9 minuten zwemmen, en dat is nog gelukt ook. Aan het einde van baantje 20 tikte ik aan op 8:53... Dus dat ging lekker..Volgend jaar weer meer...

Mazzel.

Het mysterie .....

Er zijn van die mysteries die het leven interesant maken. Waar ik van die grote vraagtekens bij kan zetten. Waar komen ze vandaan? Of hoe zijn ze ontstaan? Zo kan ik een enorm lange blogfile schrijven over wat ik allemaal extreem opvallend vind, maar dat ga ik niet doen. Ik hou het er maar bij eentje. Misschien volgen er later nog meer. Dus als je een blogfile tegenkomt die : 'Het mysterie deel 2' heet, weet je waar het over gaat.

Zo verbaas ik me al jaren wat mensen met het witte sokken mysterie hebben. Daar heerst een merkwaardige vloek op. Witte sokken zijn taboe. Zeker in combinatie met zwarte schoenen, die ik altijd aan heb. Kortom, de helft van mijn sokkenvoorraad zou ik weg moeten gooien als ik mee zou gaan in deze vloek... Hoe kan dit...??? Wat is er nu zo erg aan de witte sok?? Daar worden er toch miljoenen van verkocht in de winkels? Maar heel veel mensen (hoodzakelijk vrouwen, omdat die verstand van mode hebben) doen mee aan deze vloek. Gelukkig is mijn Racheltje de uitzondering die de regel bevestigd.

Ik heb lopen zoeken op het internet of er ergens iets over te vinden was... Er was wel genoeg over te lezen, maar er werd eigenlijk nooit uitgelegd waarom het zo is... Kortom, ik weet nu nogsteeds niets. Maar daarom is het natuurlijk ook een mysterie..

Mazzel

Knallen op 'De Westfries'

Zoals Rachel al had gemeld op haar weblog, schrijf ik wat over onze schaats middag. We waren al voor de vakantie op het idee gekomen om, als we deze vrijdag terug waren, de nieuwe Hoornse schaatsbaan 'De Westfries' te gaan bezoeken. Maar na een reis van 2 uur moesten we ons zelf wel even overhalen om dat daadwerkelijk te gaan doen. Maar, toen we eenmaal op de fiets zaten konden we haast niet wachten om het ijs op te gaan.

Rachel en ik hebben er een traditie van gemaakt om minimaal 1 maal per jaar te gaan schaatsen. Dit jaar was het zelfs de tweede keer al. Rachel heeft er trouwens zelf nog een traditie bij ge-cre-eert. Ze blijkt namelijk altijd ruzie te maken met haar schaatsen. Dit keer ontbrak er eerst een riempje aan een schaats. Bij het tweede paar wat ze ging proberen, waren het volgens de opgeplakte stickers, twee linker schaatsen. Dit bleek niet te kloppen. Het waren weldegelijk een linker en rechter schaats. Alleen de stikkertjes klopten dus niet. We hebben van de schaats verhuur dame gehoort dat op een blauwe maandag er een belg gewerkt had. Dus dat verklaarde alles. Hoe dan ook, weer na een moeizame start, konden we dus allebei de baan op.

De vorige keer dat we dit gedaan hadden wilde ik zo graag die 10 kilometer binnen 1 uur afleggen. Ik vind dat je niet geschaatst hebt op een echte 400 meter baan, als je niet minimaal 25 rondjes hebt afgelegd. De laatste keer had ik deze slopende afstand in 51 minuten en 50 secondes afgelegd. Deze tijd was voor verbetering vatbaar. Zeker omdat ik bij die laatste keer Rachel met haar schaatsen had geholpen, en ik had dus toen even gestopt. Vol goede moed begon ik aan een inrij rondje.... phoe, wat viel dat tegen... Ik betwijfelde of ik die 25 rondjes zo ie zo zou redden. Met een beetje tegenzin begon ik dus aan de zware klus. Op mijn horloge zou ik de tijd bijhouden, dus ik wachte keurig totdat de minuut voorbij was. De veldslag begon precies om 13:30. Kijk, ik mocht nog op een historische tijd vertrekken ook. Het was Koss die ooit de 10 kilometer in 13 minuut 30 aflegde. En ik begon mijn poging om 13 uur 30... Dat moet een goed voorteken zijn bedacht ik mezelf. Naarmate de rondjes vorderde ging het langzaam aan weer lekkerder... Ik kwam weer in mijn slag terecht. Op de 5 kilometer keek ik even snel op mijn horloge hoe ik er voor stond. En dat zag er goed uit... ongeveer 20 minuten... Een stuk sneller dus dan de vorige keer, en het leek er naar uit te zien dat ik de 50 minuten grens wel zou kunnen verbreken. Eventjes hoopte ik de 40 minuten grens dan ook maar mee te nemen, maar daarvoor moest ik wel wat harder gaan. Aan de conditie kon het niet leggen, dus waagde ik het er gewoon op. Even een tandje erbij moest mogelijk zijn, zeker omdat mijn slag steeds beter ging lopen. Nu kan ik ook pas echt begrijpen wat de professionals allemaal meemaken op deze afstand. Ik ging helemaal kapot. Dan loop je echt de baantjes te tellen. Gelukkig gaf het zicht op het einde me weer moed. Even een eindsprint, net zoals bij het zwemmen. Ik wist uiteinderlijk 38:56 op de klok neer te zetten. Kijk daar was ik dik tevreden mee.

Met zo'n opsteker wilde ik de overige allround afstanden ook schaatsen. Dat hadden Rachel en ik de laatste keer ook gedaan. De 5 kilometer ging toen in 21:05... Deze keer deed ik er 18:25 over.. De 1500 meter ging de vorige keer in 6:02, en nu in 5:39. En tot slot de 500 meter.. Die ging de vorige keer in 1:53, en deze keer in 1:43. Allemaal persoonlijke records dus op deze gloed nieuwe ijsbaan... O, en als je nu denkt dat ik een allround schaats kampioen ben, dan heb je het mis. Ik werd nogsteeds door koters ingehaald die waarschijnlijk aangegroeide schaatsen hebben.

Volgend jaar gaan Rachel en ik de traditie weer proberen vol te houden. Want slopend is het wel.. We hebben allebei een behoorlijke spierpijn. Maar ook dat hoort erbij.

Mazzel

Arie en Vernandez

Ik kan me nog herinneren dat Ramon en ik 10 jaar geleden een keert door de stad heen liepen, zoals we dat vandaag de dag nogsteeds vaak doen. Het was op een vrijdag, dus het weekend was net begonnen, en zodoende kwam Ramon op het idee om de kroeg in te gaan om wat te gaan drinken. Opzich is dit nog niet zo bijzonder, want dat deden we wel meer natuurlijk, maar Ramon had het idee om het op een zuipen te gaan zetten.

Dit was wel bijzonder... Ramon dronk namelijk nooit alcohol. Ik wist niet hoe snel ik ja moest zeggen, want dat wou ik natuurlijk wel eens een keer meemaken. Er was wel 1 voorwaarde die Ramon stelde voordat we zouden beginnen. We moesten wel lazerus naar huis toe... Onder het motto, als je iets doet, moet je het goed doen. Ik ging accoord, en zodoende liepen we de dichts bijzijnde kroeg binnen. Het idee werd geoppert om er een kroegen tocht van te maken. 1 a 2 drankjes per kroeg en dan weer op weg naar een andere. Na een paar duveltjes naar binnen te hebben gewerkt kwam ik met een goed idee aanzetten. Een vriend van mij was in Finland tegen het fenomeen aphelkorn aangewandeld. Ik ging vaak met hem uit, en dronk dat ook wel eens. Ik wilde Ramon daar ook mee confronteren. Hij vond het een goed idee, zeker ook omdat ik het met hem al eens over aphelkorn had gehad... Dit bleek dus een succes te worden.

Omdat het altijd van die kleine glazen waren, bestelde we al snel de dubbele hoeveelheid.. Elke keer liep een van ons naar de tap toe om 2 dubbele aphelkorn's te bestellen. We waren nu al op het moment aangekomen dat lopen naar een andere kroeg niet echt meer aantrekkelijk was. Het ging wel erg hard, zodat op een gegeven ogenblik zelfs de barman ons afrade om nogmaals een dubbele aphelkorn te bestellen......Daar hebben we toen enorm om gelachen.... Nog geen 3 uur daarvoor hadden we samen nog nooit alcohol gedronken, en nu waggelde we naar de tap toe om maar weer te gaan bestellen. Het leek wel alsof we onszelf niet waren. Daarom kregen we het idee om ook maar andere namen te gaan gebruiken. Ik ging die avond het leven door als Arie. En Ramon ging voor Vernandez door...Slap ouwe hoeren werd afgewisselt met discussies over hoe het universum was ontstaan. Kortom het was een topavond die ik dus nooit meer vergeten ben.

Het leek mij wel een leuk idee om dit vaker te gaan doen. Ramon vond dat ook, maar het moest niet te vaak zijn. Dan zou het te gewoontjes worden. Bovendien gaat het om een hele boel alcohol, en dat kan niet goed zijn voor je gezondheid. Nee, de 'Arie en Vernandez dag' zou eens in de 3 maanden gehouden worden. En gister vierde we dus ons 10 jarig bestaan daarvan. Later noemde we het trouwens gewoon de drankavond, maar het idee van het zuipen blijft het zelfde. Echter zien we de kroeg niet zo veel meer op zo'n avond... Nee de kroeg is vervangen voor een huiskamer, en we hebben zelf aphelkorn in huis gehaald. En, oja, er is nog iets wat sinds die eerste drankavond veranderd is....We kwamen op het geweldige idee om de drankavond op te nemen op video. Ramon had eens een camera gekocht en voor de grap ons zelf opgenomen tijdens zo'n avond... Dat bleek zo lollig te zijn, dat we dit standaard hebben ingevoerd.... Jaja, wij waren big brother al 2 jaar voor in die tijd......De eerste opnames gooide we altijd weg, totdat we ze een keer bewaarde... Ik heb nu nog 'afleverigen' van eind 1997 op video staan. Als je nu denkt dat we gek zijn, moet ik je eigenlijk wel gelijk geven.... Maar dat maakt niet uit. Wij vinden het lollig om onszelf over het beeld heen te zien waggelen.

De drankavond van gister was weer erg gezellig. Ik kan niet wachten totdat het eind maart is. Dan staat de volgende op de planning.

Mazzel

De sprint avond

Deze viel de eerste twee keren erg tegen. Ik had dus gehoopt dat de nieuwe turbo broek voor verandering zou zorgen.

De 250 meter:
Ik meende dat mijn persoonlijk record op deze afstand 4:16 was... Na vanavond weet ik dat zeker, omdat ik namelijk precies deze tijd op de klok neer zette. Eerlijk gezegt had ik gehoopt om onder de 4:10 te zwemmen, maar dat zat er gewoon niet in. Ik ging, ondanks dat het een sprint afstand is, veels te snel van start. Ik had na 100 meter al 4 secondes voorsprong op die 4:10. Maar helaas storte ik daarna al in. Dus eigenlijk moet ik blij zijn met deze tijd.

De 750 meter:
De eerste 2 keer dat ik deze afstand gezwommen had, viel het erg tegen. Nog erger als de andere 2 sprint afstanden. Helaas was dit deze keer weer het geval. Maar dit keer was het eigenlijk meer mijn eigen schuld. Ik was nog moe van de 250 meter die ik ervoor had gezwommen. Ik had dus te weinig rust genomen. Dit merkte ik al bij baantje 4 en als je er dan nog 26 moet, dan is het nog een hele sleur. Ondanks een tegenvallende tijd van 13:54, was dit toch de snelste van de 3 '750 meters' die ik tot nu toe gezwommen heb... Ik vind wel dat de volgende keer het er echt uit moet komen, want het is een mooie afstand om te zwemmen.

De 500 meter:
Een ezel stoot zich geen twee keer aan de zelfde steen. Dus ik had nu genoeg rust genomen voordat ik aan dit avontuur ging beginnen. Ik hoopte deze afstand onder de 9 minuten te zwemmen, en ik had al snel een voorsprong van 6 secondes op dat schema. Dit hielt ik lekker lang vol, maar moest er aan het einde wel wat van prijs geven. Uiteinderlijk zette ik toch 8:57 op de klok neer. Missie geslaagd dus.

De sprint avond is eigenlijk hiermee klaar. Maar dan moet ik wel erg vroeg naar huis. Ik sluit de sprint avond dus altijd af met een 1 kilometertje. Omdat de 3 sprint afstanden nog in de benen zit, verwacht ik niet een 17 minuter neer te zetten. Ik vind alleen dat ik wel een redelijke tijd moet neerzetten. Nou lijkt 18:37 niet zo'n extreem goede tijd, maar ik ben er wel tevreden mee. Want sprinten is behoorlijk zwaar. Nee, ik zwem liever een langere afstand.

Ik had gehoopt dat deze avond een indicatie zou kunnen geven of er volgende week op de 1 kilomter een persoonlijk record in zit. Maar ik moet toegeven dat de kans erop klein lijkt. Het gaat wel een stuk sneller met deze turbo broek, maar mijn persoonlijk record van 17:40 lijkt me toch wat te veel gevraagd... Maarja, je weet het nooit...

mazzel

Nou breekt mijn klomp

Ik hoorde vandaag wat op de radio waarvan mijn klomp spontaan in twee-en brak. Iets wat volgens mij absoluut niet door de beugel kan. Wat blijkt nu....Ze willen een gezins voogd vervolgen omdat een ouder een kind vermoord heeft ....... ????? he.....???? mis ik iets ?????

Onze minister president heeft het altijd over die waarden en normen. Dat dit zo vreselijk belangrijk is..... Daar heeft hij groot gelijk in. Het is een beetje lastig om dat aan te pakken, maar je moet natuurlijk ergens beginnen. Dus is het dapper dat hij daarmee begonnen is. En dat het nodig is, blijkt nu dus maar weer. De waarden en normen in Nederland lijken een beetje te verschuiven. En daar bedoel ik mee dat de verantwoordelijkheden van criminelen tegenwoordig steeds meer op anderen worden afgeschoven.

Ik vond het eigenlijk al ver gaan met de schiphol brand. Er is een Libie-er die waarschijnlijk zijn cel in de fik steekt, en er worden daardoor ministers ontslagen. Maar als je daar wat dieper induikt, kan je de conclusie trekken dat er vergaande fouten zijn gemaakt. Maar toch... als het waar is dat de cel in de fik is gestoken, dan legt de verantwoordelijkheid toch bij de dader? Toch niet bij een minister die de cellencomplex nog nooit gezien heeft? Maar zoals ik al zei, als er regels niet nageleeft zijn, moeten er ook gevolgen aan vast zitten.

Maar hoe ik het verhaal van de voogd ook probeer te bekijken. Ik kan geen loephole of uitzondering vinden zoals bij de schiphol brand. Laat ik de situatie, zoals ik het zie, even proberen te omschrijven.

De moeder schijnt de moordenaar te zijn. Daar is ze ook voor veroordeeld. Een voogd is daar alleen maar om te helpen. Er waren problemen in die familie, dus werd er een voogd bijgehaald die hielp bij de problemen. Zij kan nooit verantwoordelijk gehouden worden voor de daden van de ouders. Tenzij de voogd mee heeft geholpen met het dood maken van het kind. Of dat ze het kind zelf in de kofferbak heeft gedumpt. Diegene die de moord pleegt, is toch altijd verantwoordelijk voor de daad? Dat hoef ik toch niemand uit te leggen hoop ik?.... Maar stel dat ze iets nagelaten heeft. Bijvoorbeeld het rapporteren van de problemen aan een baas of zo.. Dan nog kan het niet zo zijn dat ze had kunnen voorzien dat de moeder zou doorslaan? En dan nog, ze heeft niets strafbaars gedaan.

Mijn conclusie is dat de voogd nooit verantwoordelijk gehouden kan worden. Maar wat ik nog het ergste vind is dat het plan om de voogd te vervolgen, van justitie zelf komt. De overheid zelf dus.... Waar gaan we heen met Nederland als zelfs de overheid met onze waarden en normen spotten?

mazzel.

Elke keer harder

Het is weer zwem maandag. En vandaag stond de 3 kilometer weer eens op het menu. Op mijn werk besefte ik me dat ik deze afstand nog maar 5 keer gezwommen had, en dat ik elke keer nog sneller ben gegaan. Uiteraard hoopte ik dat dit deze keer niet anders zou zijn. Ik had natuurlijk hoop dat de nieuwe turbo zwembroek voor wonderen zou gaan zorgen. Dat was namelijk vorige week wel het geval. Een goed resultaat vandaag zou betekenen dat het geen toeval geweest was.

Maar ik wist ook dat ik nogwel eens overmoedig wil vertrekken. Dat is zeker geen goed idee als je 120 baantjes moet zwemmen. Ik had besloten het zelfde plan te gebruiken als bij de laatste 3 kilometer. Zolang mogelijk het 56 minuten schema volhouden, en dan maar hopen dat ik niet meer dan 15 secondes daarop verspeel. Maar ondanks dat ik met mezelf had afgesproken om niet te snel te vertrekken, gebeurde dat toch. Het lukte me maar niet om op het schema te gaan zwemmen. De eerste paar 50 meters gingen veels te hard. Toen ik wilde compenseren door langzamer te gaan zwemmen, ging ik weer te langzaam. Gevolg was dat ik daarna weer te hard ging. Ik wisselde 50 meters die in 58 secondes gingen af met 50 meters die in 53 secondes gingen. Gemiddeld gezien ging het in de eerste kilometer een stuk harder dan de vorige keer. Ik was dus bang dat ik op een gegeven ogenblik in elkaar zou zakken. Gelukkig gebeurde dat niet.

Na die eerste kilometer, die in 18:33 ging, vond ik een lekker tempo, en dat bleef ik volhouden. Het ging zelfs nog een beetje sneller in die 2de kilometer. Ik had bij baantje 80 al het idee dat het wel goed zat met het zesde record op deze afstand. Ik had toen al zo'n voorsprong dat het zowat niet meer fout zou kunnen gaan. De laatste 40 baantjes ging in een wat langzamer tempo. Dat kon ik helaas niet voorkomen. Uiteinderlijk ontkom je daar op deze lange afstand niet aan. Maar ondanks dat het wat langzamer aan ging, ging ik in verhouding nogsteeds sneller dan bij de laatste 3 kilometer. Kortom, mijn voorsprong bleef groeien. Uiteinderlijk zette ik 55:34 op de klok neer. Dat is 42 secondes sneller dan het vorige record. Bovendien brak ik dus de 56 minuten grens waar ik wel een beetje op gehoopt had.

Het record staat nu wel erg scherp. Of ik het nog een zevende keer red om het record achter elkaar te verbreken, moet ik nog maar afwachten. Ik ga het natuurlijk zeker proberen als de 3 kilometer weer op het menu staat. Wie weet gebeuren er nog meer wonderen met deze nieuwe turbo broek.

Mazzel

Een afscheids feestje

Gister waren Rachel en ik uitgenodigd op de afscheids receptie van mijn vaders werk. Hij vond het wel eens welletjes geweest en is met pre-pensioen gegaan. Gelijk heeft hij natuurlijk, want bij de tijd dat wij zo oud zijn, bestaat het pre-pensioen misschien wel niet meer. We mogen dan zo ie zo blij zijn als we met pensioen mogen.

Er waren wel erg veel mensen uitgenodigd op de receptie. Voordat we me vader een handje konden geven stonden we 20 minuten in de rij. Dit waren niet alleen maar collega's natuurlijk, maar ook klanten, vrienden en familie leden. Een aantal collega's hielden een leuke speach over situaties die ze in al die jaren hadden meegemaakt. Daarna heeft me vader zelf ook nog een speach gehouden waarin hij zijn collega's hartelijk heeft bedankt voor de samenwerking.

De receptie werd tussen 5 en 7 gehouden, maar het liep vanwege de gezelligheid wel wat uit. Gelukkig was er ook voor eten gezorgt, want Rachel en ik waren rechtstreeds vanuit ons werk naar de receptie gegaan.

Voordat ik deze blogfile ga afschuiten wil ik het even ergens anders over hebben. Rachel en ik hebben laatst bij Leen Bakker een kleren kast gekocht, en die hebben we laten bezorgen. Nou vonden ze bij Leen Bakker dat beneden bij het trappenhuis afleveren daar ook onder viel (en dus niet aan huis). Daar waren Rachel en ik het helemaal niet mee eens. Rachel heeft een klachten brief opgesteld en verstuurd naar Leen Bakker, en vandaag werden wij daarover terug gebeld. We kregen de 19 euro terug vanwege de slechte service... KIJK... fouten maken we allemaal, maar toegeven dat ze gemaakt worden is eigenlijk wel bezonder. Vandaar dat ik dat eventjes wilde vermelden...

Mazzel