Afgelopen zaterdag was ik vrijwel de hele dag alleen thuis. Rachel ging namelijk overdag met een vriendin naar de huishoudbeurs, en zodoende nam ik (onder andere) de boodschappen voor mijn rekening. Ik kreeg als enige taak mee om minimaal 15 euro aan boodschappen te halen omdat we nog 1 spaarzegeltje miste.
Dat moet toch niet zo moeilijk zijn, zal de lezer van deze weblog zich misschien afvragen. Nou dat dacht ik ook. Bij de eerste paar boodschappen was dat ook helemaal niet moeilijk, omdat de prijs namelijk ook op de verpakking stond. Maar bij sommige producten was dit niet het geval. Gevolg… Jeroentje moest hoofdrekenen, en dat is niet een van mijn sterkste kanten. Al snel was ik de tel behoorlijk kwijt, en zodoende kwam mijn missie zowat in gevaar.
Dus wat ga je dan doen? Inderdaad, er voor zorgen dat je ruim boven dat bedrag uitkomt. Kortom ik propte het mandje vol met allerlei boodschappen. Eenmaal bij de kassa aangekomen, bleek dat ik duidelijk recht had op een zegeltje. Ik had namelijk aan 25 euro boodschappen gehaald. Kortom, missie geslaagd.
Ik ging met een tevreden gevoel naar huis terug. Maar dat gevoel sloeg eigenlijk al snel om toen ik besefte dat ik in het zegeltjes complot van de Dekamarkt was getrapt. Ik besefte dat het natuurlijk de bedoeling van de supermarkt is om zoveel mogelijk boodschappen te kopen zodat je die zegeltjes krijgt. Ik voelde me dus beduvelt, maar kon dat weekend wel veel snaaien…
Mazzel
24 februari 2009
17 februari 2009
Its a Volkswagen sir.
De beste Volkswagen reclame vind ik nog altijd die waarin drie blinde Jazz muzikanten in spelen. Na een optreden worden ze in een luxe volkswagen (een Bora volgens mij) naar hun hotel terug gebracht. Ze zitten nog wat na te kletsen over het optreden toen een van hun het raampje opendeed. Hij bemerkte dat de auto vrij snel ging en vroeg aan de bestuurder : ‘he driver…. What kind of limmo is this?’ . De bestuurder, die wist dat zijn passagiers blind waren, antwoordde :’Its a Volkswagen sir’. Waarop de muzikant antwoord : ‘Yes… and we are the pointer sisters’.
De regel ‘its a Volkwagen sir’ hoorde Rachel de afgelopen week wel meer. Dit omdat ik na bijna tien jaar trouwe dienst, mijn witte golf type 3 met pensioen heb gestuurd, en een nieuwere (type 4) heb aangeschaft. Het ouwe witje kon gewoon niet meer mee. Naast dat ik om de paar maanden de koelvloeistof moest bijvullen, deed laatst de kachel het ineens niet meer. Dit is natuurlijk best lastig als het buiten behoorlijk vriest. Mijn collega Jeroen, die niet voor niets de bijnaam macgyver heeft, wist dit wel weer te verhelpen. Maar het besef kwam toch boven borrelen dat het gewoon niet meer ging. Mijn neef, die vorig jaar een garage is begonnen, werd op de hoogte gebracht dat de pensioen gerechtigde leeftijd van witte golfs op 10 jaar kwam te staan. Hij zou om zich heen gaan kijken, en belde een paar dagen later al op dat hij er eentje van de nieuwe generatie had gevonden. Ondanks dat ik helemaal niet lekker was, ben ik toch met Bram gaan kijken. Ik flikkerde gewoon een parasetamol naar binnen en was de griep allang vergeten toen mijn oog op het zwarte racemonster viel. Tijdens de proefrit wist ik het al zeker.. Deze moest ik hebben. Hij voldeed namelijk aan alle eisen die ik aan een auto stel. A) Het moet een volkswagen zijn. B) Het moet een diesel uitvoering zijn. En C) het moet een vier deurs zijn, zodat een eventuele toekomstige koter ook nog mee kan. En eigenlijk is er dan nog punt nummer D ook. Hij moet natuurlijk wel de juiste prijs hebben. Dat kregen Bram en ik natuurlijk pas na de proefrit te horen. Ook dit viel binnen de grenzen die Bram en ik tijdens die proefrit even snel hadden opgesteld. Kortom, er kon alleen maar een JA worden gegeven op de vraag of ik hem wilde kopen.
De dag na de 'oplevering' werd de nieuwe Knight meteen even goed uitgetest. Yvette vierde namelijk haar verjaardag en dat betekende dat we weer gingen afzakken naar het verre zuiden. Rachel en ik hebben die verjaardag gecombineerd met een bezoekje aan Maastricht. Kortom, de Knight kreeg ruim 500 kilometer de tijd om aan zijn nieuwe eigenaar te wennen. Die eigenaar was trouwens allang aan hem gewent hoor. Zeker nadat hij had uitgevonden hoe de crousecontrol werkte.
Mazzel
De regel ‘its a Volkwagen sir’ hoorde Rachel de afgelopen week wel meer. Dit omdat ik na bijna tien jaar trouwe dienst, mijn witte golf type 3 met pensioen heb gestuurd, en een nieuwere (type 4) heb aangeschaft. Het ouwe witje kon gewoon niet meer mee. Naast dat ik om de paar maanden de koelvloeistof moest bijvullen, deed laatst de kachel het ineens niet meer. Dit is natuurlijk best lastig als het buiten behoorlijk vriest. Mijn collega Jeroen, die niet voor niets de bijnaam macgyver heeft, wist dit wel weer te verhelpen. Maar het besef kwam toch boven borrelen dat het gewoon niet meer ging. Mijn neef, die vorig jaar een garage is begonnen, werd op de hoogte gebracht dat de pensioen gerechtigde leeftijd van witte golfs op 10 jaar kwam te staan. Hij zou om zich heen gaan kijken, en belde een paar dagen later al op dat hij er eentje van de nieuwe generatie had gevonden. Ondanks dat ik helemaal niet lekker was, ben ik toch met Bram gaan kijken. Ik flikkerde gewoon een parasetamol naar binnen en was de griep allang vergeten toen mijn oog op het zwarte racemonster viel. Tijdens de proefrit wist ik het al zeker.. Deze moest ik hebben. Hij voldeed namelijk aan alle eisen die ik aan een auto stel. A) Het moet een volkswagen zijn. B) Het moet een diesel uitvoering zijn. En C) het moet een vier deurs zijn, zodat een eventuele toekomstige koter ook nog mee kan. En eigenlijk is er dan nog punt nummer D ook. Hij moet natuurlijk wel de juiste prijs hebben. Dat kregen Bram en ik natuurlijk pas na de proefrit te horen. Ook dit viel binnen de grenzen die Bram en ik tijdens die proefrit even snel hadden opgesteld. Kortom, er kon alleen maar een JA worden gegeven op de vraag of ik hem wilde kopen.
De dag na de 'oplevering' werd de nieuwe Knight meteen even goed uitgetest. Yvette vierde namelijk haar verjaardag en dat betekende dat we weer gingen afzakken naar het verre zuiden. Rachel en ik hebben die verjaardag gecombineerd met een bezoekje aan Maastricht. Kortom, de Knight kreeg ruim 500 kilometer de tijd om aan zijn nieuwe eigenaar te wennen. Die eigenaar was trouwens allang aan hem gewent hoor. Zeker nadat hij had uitgevonden hoe de crousecontrol werkte.
Mazzel
12 februari 2009
Darwin's verjaardag
Vandaag is het precies 200 jaar geleden dat Charles Darwin werd geboren. Je kan gerust zeggen dat dit de beroemdste, en tevens ook beruchtste wetenschapper aller tijden is geweest. Darwin bracht namelijk in 1859 het boek ‘The Origin of Species’ uit, wat vandaag de dag nog steeds veel stof doet opwaaien in de wat strengere religieuze kringen. In de wetenschap heeft de evolutietheorie (die dus in het boek werd omschreven) ondertussen allang zijn plaats ingenomen en daarom wordt het jaar 2009 ook wel het Darwin jaar genoemd.
De meeste mensen, gelovig of niet, zullen volgens mij geen enkel probleem hebben met wat de biologie leraar hun voorschotelt. Daarom hoor je die mensen waarschijnlijk ook niet zo vaak en vallen de ‘evolutie ontkenners’ (zo noem ik ze maar even) natuurlijk veel meer op. Bijvoorbeeld op hyves en op youtube zijn genoeg mensen te vinden die beweren dat de aarde maar 6000 jaar oud is, en dat de vrouw uit de rib van een man vandaan komt. Ik hou mezelf dan voor dat dit om een kleine harde kern gaat en niet het algemene beeld is van de religieuze medemens. Maar in hoeverre dat waar is kan ik natuurlijk niet bewijzen. Laatst schrok ik trouwens omdat Christelijke organisaties maarliefs 250.000 euro hebben neergelegd voor een anti Evolutie folder die vandaag (op Darwins geboorte dag) bij ruim 6 miljoen huishoudens moet worden rond gebracht. In de folder zou staan dat er geen bewijzen voor evolutie zijn, terwijl we allemaal weten dat dit niet klopt.
Als dit in Nederland kan gebeuren waar sinds de jaren 60 de kerken langzaamaan leeglopen , vroeg ik me af hoe dat bv in Amerika gaat waar dit fenomeen niet heeft plaats gevonden. Wat blijkt nu. Religieuze organisaties hebben daar de afgelopen paar jaar geprobeerd het scheppings verhaal een wetenschappelijk jasje aan te meten. Dit om op die manier de wet (scheiding van kerk en staat) te omzeilen en het scheppings verhaal in te voeren op Amerikaanse scholen. Het idee werd Intelligent design genoemd (afgekort ID). Ze hoopte op die manier de ‘slechte’ invloed van de evolutie theorie aan te pakken. Diverse mensen hadden door dat dit tegen de Amerikaanse grondwet was. Gevolg… rechtszaak op rechtszaak, en uiteindelijk werd ID van de tafel geveegd. Op youtube vond ik een verslag van bioloog Ken Miller die in een rechtszaak het voor Darwin moest opnemen, en moest aantonen dat ID wetenschappelijk niet onderbouwd werd. De gehele film duurt 2 uur, maar ik vond een klein stukje (4:23) waarin hij twee belangrijke dingen verteld. Naast dat hij met nog meer bewijzen voor evolutie aan kwam zetten, vertelde hij ook dat het helemaal geen probleem is om als gelovig persoon de evolutie theorie te aanvaarden. Iets waar veel mensen in het nuchtere Nederland veel moeite mee blijken te hebben.
Link : http://nl.youtube.com/watch?v=zi8FfMBYCkk
Mazzel
PS : Miller lag in die documentaire ook uit dat de opmerking over ontbrekende tussenvormen op niets gebaseerd is (zie : http://nl.youtube.com/watch?v=q9a-lFn4hqY&feature=related ) . En weerlegd ook het ID standpunt dat sommige levens vormen te complex zouden zijn om via evolutie te zijn ontstaan. (zie daarvoor : http://nl.youtube.com/watch?v=RQQ7ubVIqo4&feature=related )
De meeste mensen, gelovig of niet, zullen volgens mij geen enkel probleem hebben met wat de biologie leraar hun voorschotelt. Daarom hoor je die mensen waarschijnlijk ook niet zo vaak en vallen de ‘evolutie ontkenners’ (zo noem ik ze maar even) natuurlijk veel meer op. Bijvoorbeeld op hyves en op youtube zijn genoeg mensen te vinden die beweren dat de aarde maar 6000 jaar oud is, en dat de vrouw uit de rib van een man vandaan komt. Ik hou mezelf dan voor dat dit om een kleine harde kern gaat en niet het algemene beeld is van de religieuze medemens. Maar in hoeverre dat waar is kan ik natuurlijk niet bewijzen. Laatst schrok ik trouwens omdat Christelijke organisaties maarliefs 250.000 euro hebben neergelegd voor een anti Evolutie folder die vandaag (op Darwins geboorte dag) bij ruim 6 miljoen huishoudens moet worden rond gebracht. In de folder zou staan dat er geen bewijzen voor evolutie zijn, terwijl we allemaal weten dat dit niet klopt.
Als dit in Nederland kan gebeuren waar sinds de jaren 60 de kerken langzaamaan leeglopen , vroeg ik me af hoe dat bv in Amerika gaat waar dit fenomeen niet heeft plaats gevonden. Wat blijkt nu. Religieuze organisaties hebben daar de afgelopen paar jaar geprobeerd het scheppings verhaal een wetenschappelijk jasje aan te meten. Dit om op die manier de wet (scheiding van kerk en staat) te omzeilen en het scheppings verhaal in te voeren op Amerikaanse scholen. Het idee werd Intelligent design genoemd (afgekort ID). Ze hoopte op die manier de ‘slechte’ invloed van de evolutie theorie aan te pakken. Diverse mensen hadden door dat dit tegen de Amerikaanse grondwet was. Gevolg… rechtszaak op rechtszaak, en uiteindelijk werd ID van de tafel geveegd. Op youtube vond ik een verslag van bioloog Ken Miller die in een rechtszaak het voor Darwin moest opnemen, en moest aantonen dat ID wetenschappelijk niet onderbouwd werd. De gehele film duurt 2 uur, maar ik vond een klein stukje (4:23) waarin hij twee belangrijke dingen verteld. Naast dat hij met nog meer bewijzen voor evolutie aan kwam zetten, vertelde hij ook dat het helemaal geen probleem is om als gelovig persoon de evolutie theorie te aanvaarden. Iets waar veel mensen in het nuchtere Nederland veel moeite mee blijken te hebben.
Link : http://nl.youtube.com/watch?v=zi8FfMBYCkk
Mazzel
PS : Miller lag in die documentaire ook uit dat de opmerking over ontbrekende tussenvormen op niets gebaseerd is (zie : http://nl.youtube.com/watch?v=q9a-lFn4hqY&feature=related ) . En weerlegd ook het ID standpunt dat sommige levens vormen te complex zouden zijn om via evolutie te zijn ontstaan. (zie daarvoor : http://nl.youtube.com/watch?v=RQQ7ubVIqo4&feature=related )
9 februari 2009
De blaar der blaren
Zes minuten en negen secondes… Zolang deed de kersverse wereldkampioen allround schaatsen over de 5000 meter. Nou ja, kersvers... Sven heeft die titel natuurlijk al twee jaar, maar zijn derde titel is dus wel hageltje nieuw.
Johann Olov Koss, de Olympische held van 1994, moest in een interview toegeven dat Sven waarschijnlijk veel meer talent heeft, dan dat hij destijds zelf had. Al was ik destijds erg onder de indruk, dat hij op originele schaatsen de tien kilometer in 13:30 aflag. Johann vond vooral Sven’s 5000 meter van afgelopen weekend erg indrukwekkend. Nou dat vond ik zelf eigenlijk ook wel. Zeker nadat ik afgelopen woensdag deze afstand zelf op het ijs heb afgelegd .
Ja, het was namelijk weer zo ver.. De traditie om elk jaar een middag te gaan schaatsen, stond weer op het menu. Aangezien Rachel ziek was, moest ik de ijsbaan in mijn eentje bedwingen. Ik moet zeggen dat dit in je eentje een stuk zwaarder is dan dat je samen het 400 meter lange monster moet verslaan. Als kind zijnde kreeg ik altijd al blaren van schaatsen, en dat was de laatste paar jaar haast niet anders. Maar dit keer was het wel heel erg. Tijdens de 12 en een halve ronde tellende afstand, kon ik al merken dat het zeer begon te doen. Maar het viel toen nog wel mee, zodat ik de middag toch ‘redelijk’ heb doorgebracht.
Toen ik eenmaal thuis kwam, kon ik de werkelijke schade pas bekijken. Het formaat van de blaar was zodanig, dat ik me niet kan herinneren dat het ooit erger is geweest. Aangezien hij op een goede plaats zat en ik er dus geen last van had, besloot ik om er maar af te blijven. Maar na een halve week begon hij behoorlijk op te zwellen, zodat ik toch gedwongen werd om de naald er in te zetten. Ik ben al geen held in dat soort dingen, maar dit viel achteraf allemaal wel mee. Hopelijk is het ‘blaar’ probleem volgende maand helemaal voorbij. Dit omdat Rachel al heeft aangegeven zelf het 400 meter lange gevaarte te willen bedwingen.
Mazzel
Johann Olov Koss, de Olympische held van 1994, moest in een interview toegeven dat Sven waarschijnlijk veel meer talent heeft, dan dat hij destijds zelf had. Al was ik destijds erg onder de indruk, dat hij op originele schaatsen de tien kilometer in 13:30 aflag. Johann vond vooral Sven’s 5000 meter van afgelopen weekend erg indrukwekkend. Nou dat vond ik zelf eigenlijk ook wel. Zeker nadat ik afgelopen woensdag deze afstand zelf op het ijs heb afgelegd .
Ja, het was namelijk weer zo ver.. De traditie om elk jaar een middag te gaan schaatsen, stond weer op het menu. Aangezien Rachel ziek was, moest ik de ijsbaan in mijn eentje bedwingen. Ik moet zeggen dat dit in je eentje een stuk zwaarder is dan dat je samen het 400 meter lange monster moet verslaan. Als kind zijnde kreeg ik altijd al blaren van schaatsen, en dat was de laatste paar jaar haast niet anders. Maar dit keer was het wel heel erg. Tijdens de 12 en een halve ronde tellende afstand, kon ik al merken dat het zeer begon te doen. Maar het viel toen nog wel mee, zodat ik de middag toch ‘redelijk’ heb doorgebracht.
Toen ik eenmaal thuis kwam, kon ik de werkelijke schade pas bekijken. Het formaat van de blaar was zodanig, dat ik me niet kan herinneren dat het ooit erger is geweest. Aangezien hij op een goede plaats zat en ik er dus geen last van had, besloot ik om er maar af te blijven. Maar na een halve week begon hij behoorlijk op te zwellen, zodat ik toch gedwongen werd om de naald er in te zetten. Ik ben al geen held in dat soort dingen, maar dit viel achteraf allemaal wel mee. Hopelijk is het ‘blaar’ probleem volgende maand helemaal voorbij. Dit omdat Rachel al heeft aangegeven zelf het 400 meter lange gevaarte te willen bedwingen.
Mazzel
3 februari 2009
Deathly eyes
Omdat mijn ouders een tijdje geleden een middagje weg gingen, vroegen ze aan Rachel en mij om langs hun huis te gaan om even met de hond te wandelen. Anders zou ze wel erg lang alleen zijn. Natuurlijk wilde wij dat wel even doen. Al voorzagen we wel een groot probleem, waar we van te voren erg tegenop zagen. Na het wandelen zouden we namelijk de hond op een gegeven ogenblik weer alleen moeten laten.
Op zich zou je kunnen denken dat dit toch niet zo erg moet zijn, maar dan heb je de droevige ogen van onze Shant nog niet gezien. De hond heeft namelijk heel goed door wanneer je haar weer alleen gaat laten. Ze kan je dan zo droevig aan kijken, zodat je meteen vol schiet met schuld gevoelens. Aangezien we dat dus wisten, stelde we het weggaan steeds maar uit. Uiteindelijk moesten we toch een keer naar huis, en staarde die indrukwekkende ogen ons genadeloos aan.
Afgelopen zondag dreigde de zelfde situatie te gaan gebeuren. Mijn moeder en Bram gingen namelijk naar de achterhoek toe voor een verjaardag. Ze zouden weer lang weg zijn, zodat er ook even met de hond gewandeld moest worden. Rachel en ik konden de ervaring van de vorige keer niet uit ons hoofd zetten. We besloten daarom onze zondag dan maar samen met de hond door te gaan brengen. We hadden om half twaalf afgesproken. Dat was dus vlak voordat mijn moeder en Bram weg gingen. De hond zag de bui natuurlijk allang hangen, maar werd dus verrast met het bezoek van Rachel en mij.
De hele dag was het hondje blij en flink met zijn bal aan het spelen. Uiteindelijk kwamen zijn baasjes weer thuis en besefte hij dat hij die dag niet alleen hoefde door te brengen. Toen ik me schoenen weer aandeed om naar huis te gaan, sprong ie van Bram’s schoot af en liep naar me toe. De indrukwekkende ogen van de kleine York straalde nu pure dankbaarheid uit. Rachel en ik konden toen alleen nog maar smelten…
Mazzel
Op zich zou je kunnen denken dat dit toch niet zo erg moet zijn, maar dan heb je de droevige ogen van onze Shant nog niet gezien. De hond heeft namelijk heel goed door wanneer je haar weer alleen gaat laten. Ze kan je dan zo droevig aan kijken, zodat je meteen vol schiet met schuld gevoelens. Aangezien we dat dus wisten, stelde we het weggaan steeds maar uit. Uiteindelijk moesten we toch een keer naar huis, en staarde die indrukwekkende ogen ons genadeloos aan.
Afgelopen zondag dreigde de zelfde situatie te gaan gebeuren. Mijn moeder en Bram gingen namelijk naar de achterhoek toe voor een verjaardag. Ze zouden weer lang weg zijn, zodat er ook even met de hond gewandeld moest worden. Rachel en ik konden de ervaring van de vorige keer niet uit ons hoofd zetten. We besloten daarom onze zondag dan maar samen met de hond door te gaan brengen. We hadden om half twaalf afgesproken. Dat was dus vlak voordat mijn moeder en Bram weg gingen. De hond zag de bui natuurlijk allang hangen, maar werd dus verrast met het bezoek van Rachel en mij.
De hele dag was het hondje blij en flink met zijn bal aan het spelen. Uiteindelijk kwamen zijn baasjes weer thuis en besefte hij dat hij die dag niet alleen hoefde door te brengen. Toen ik me schoenen weer aandeed om naar huis te gaan, sprong ie van Bram’s schoot af en liep naar me toe. De indrukwekkende ogen van de kleine York straalde nu pure dankbaarheid uit. Rachel en ik konden toen alleen nog maar smelten…
Mazzel
Abonneren op:
Posts (Atom)
